Kopułek śnieżny
|
||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | grzyby | |
| Typ | podstawczaki | |
| Klasa | pieczarniaki | |
| Rząd | pieczarkowce | |
| Rodzina | wodnichowate | |
| Rodzaj | Cuphophyllus | |
| Gatunek | kopułek śnieżny | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Cuphophyllus virgineus (Wulfen) Kovalenko in Nezdoīminogo, Opredelitel Gribov SSSR (Leningrad): 37 (1989) |
||
Kopułek śnieżny (Cuphophyllus virgineus (Wulfen) Kovalenko) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cuphophyllus, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1781 r. Wulfen nadając mu nazwę Agaricus virgineus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1989 r. Alexander E. Kovalenko, przenosząc go do rodzaju Cuphophyllus[1].
Synonimów naukowych jest ponad 60. Niektóre z nich[2]:
- Camarophyllus virgineus (Wulfen) P. Kumm. 1916
- Cuphophyllus niveus (Scop.) Bon 1985
- Hygrocybe virginea (Wulfen) P.D. Orton & Watling
- Hygrophorus virgineus (Wulfen) Fr. 1838
Polską nazwę podał Feliks Berdau w 1876 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako kopułek śnieżny, bedłka panieńska, bedłka śnieżna, wodnicha śnieżysta, kopułek okazały, kopułek promienisty[3]. Niektóre atlasy grzybów (np.[4][5]) podają nazwę wilgotnica śnieżna. Wszystkie te nazwy są jednak niespójne z aktualną nazwą naukową, według Index Fungorum gatunek ten bowiem obecnie należy do rodzaju Cuphophyllus(brak polskiej nazwy).
Morfologia[edytuj]
Średnica od 2 do 4,5 cm, młody – półkulisty, wypukły, później płaski, a w środku nieco zapadnięty. W wilgotnych warunkach bladożółty do wodnistobiałego, nieco lepki, w czasie suszy śnieżnobiały.
Rzadkie, zbiegające po trzonie, u podstawy szerokie, w ostrzu cienkie, wodniste, białożółtawe.
Wysokość od 1,5 do 4,5 cm, średnica od 3 do 5 mm, równogruby, ku podstawy zwężony i spłaszczony, początkowo pełny, później pusty, kolor biały, czasami z różowym nalotem.
Wodnistobiały, brak zapachu, smak łagodny.
Biały.
Występowanie i siedlisko[edytuj]
Występuje na półkuli północnej[6]. W polskim piśmiennictwie naukowym opisany na licznych stanowiskach[3].
Pojawia się od września do listopada. Dosyć częsta, rośnie na wilgotnych pastwiskach i łąkach i porośniętych trawą drogach leśnych.
Znaczenie[edytuj]
Jest to grzyb jadalny, lecz zbyt mały, żeby jego zbieranie było opłacalne.
Gatunki podobne[edytuj]
Ze względu na jej charakterystyczny wygląd i miejsce wyrastania, pomyłka jest mało prawdopodobna.
Przypisy
- ↑ a b c Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-12-18].
- ↑ Species Fungorum (ang.). [dostęp 2013-10-20].
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Andreas Gminder: Atlas grzybów jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. 2008. ISBN 978-83-258-0588-3.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
