Koregencja

Koregencja – sytuacja, w której rolę monarchy (koregenta) o równorzędnej pozycji i władzy, sprawują dwie osoby z powodu np. choroby, dłuższej nieobecności lub małoletniości władcy. Inne sytuacje, na mocy których występuje koregencja to: porozumienie dwóch rywalizujących o tron władców, koronacja syna monarchy za życia ojca (vivente rege), czy też wyniesienie praw do korony z małżeństwa (iure uxoris). Koregencja nie występuje w przypadku, gdy mąż władczyni zostaje księciem małżonkiem.

Przykłady koregencji

• Święte Cesarstwo Rzymskie/Królestwo Niemiec:
  • Karol Wielki i jego syn Ludwik I Pobożny na tronie cesarskim (lata 813–814)
  • Fryderyk Piękny i Ludwik IV na tronie królewskim, na mocy porozumienia (lata 1325–1330)
  • wszyscy władcy koronowani na króla Rzymian za życia cesarza
• Królestwo Polskie:
  • Jadwiga i Władysław Jagiełło, jako król iure uxoris (lata 1386–1399)
  • Zygmunt Stary i Zygmunt August, koronowany za życia ojca (lata 1530–1548)
• Cesarstwo rzymskie
  • władcy rządzący w ramach systemu tetrarchii
• Starożytny Egipt
  • Amenemhat I i Sezostris I (około 10 lat)
• Cesarstwo Bizantyjskie:
  • Arkadiusz i Teodozjusz II (lata 402–408)
  • Konstantyn VII, Roman I Lekapen, Konstantyn Lekapen, Krzysztof Lekapen i Stefan Lekapen sprawowali formalnie władzę razem (lata 925–944)
• Księstwo Andory
  • w państwie tym od początku jego istnienie głową państwa jest dwóch współksiążąt

Zobacz też

• diarchia
• król iure uxoris

Bibliografia

• Koregencja - Słownik języka polskiego. [dostęp 2010-02-10].