Kormanice
Na mapach:
49°41′57″N 22°44′23″E/49,699167 22,739722

Artykuł |
49°41′57″N 22°44′23″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
49°41'57"N, 22°44'23"E |
- błąd |
39 m |
Odległość |
0 m |
wieś | |
![]() Cerkiew | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo |
Komarnice/Fredropol[1] |
Liczba ludności (2020) |
540[2] |
Strefa numeracyjna |
16 |
Kod pocztowy |
37-734[3] |
Tablice rejestracyjne |
RPR |
SIMC |
0602265[4] |
Położenie na mapie gminy Fredropol ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego ![]() | |
![]() |
Kormanice – wieś w gminie Fredropol, powiecie przemyskim, w województwie podkarpackim[4][5].
Wieś leży na szlaku architektury drewnianej województwa podkarpackiego.
We wsi znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Soboru Bogarodzicy (obecnie kościół rzymskokatolicki), wzniesiona została w 1923. Cerkiew w Kormanicach należy do grupy zabytków, których forma ukształtowała się w wyniku świadomych poszukiwań stylistycznych, mających doprowadzić do wypracowania form tzw. uniwersalnego "stylu narodowego".
Andrzej Maksymilian Fredro stworzył z jej części miasteczko Fredropol[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona gminy, sołectwa. [dostęp 2018-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-09)].
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 5 [dostęp 2022-01-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 507 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Kormanice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 403 .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kormanice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 403 .
- Kruhel, 1.) las w zach. stronie Kormanic, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 723 .