Przejdź do zawartości

Kosarz pospolity

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kosarz pospolity
Phalangium opilio[1]
Linnaeus, 1761
Ilustracja
Samica Phalangium opilio
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

kosarze

Rodzina

Phalangiidae

Rodzaj

Phalangium

Gatunek

kosarz pospolity

Synonimy
  • Phalangium cornutum Degeer, 1778[2]
  • Phalangium brevicorne Simon, 1879[2]

Kosarz pospolity (Phalangium opilio) – gatunek pajęczaka z rzędu kosarzy, z rodziny Phalangiidae. Najpospolitszy z kosarzy. Występuje w Europie, północnej i centralnej Azji oraz w Azji Mniejszej; introdukowany został do Ameryki Północnej, północnej Afryki i na Nową Zelandię[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi 4–9 mm[4][2]; 4–7 mm u samców, 5–9 mm u samic. Długość drugiego odnóża: 30–48 mm[2]. Granica pomiędzy głowotułowiem a odwłokiem jest niewyraźna, co nadaje ciału owalny kształt. Grzbiet ciemny, szarobrązowy, brzuch zaś jasny, kremowy. Kosarze mają tylko jedną parę oczu. Samce tego gatunku wyposażone są w prącia, a samice w iglaste pokładełka.

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Kosarze pospolite zamieszkują otwarte środowiska, takie jak łąki, moczary, świetliste lasy oraz środowiska antropogeniczne – ogrody, obszary rolnicze, centra miast, ściany i mosty. Prowadzą głównie nocny tryb życia; 90% ich aktywności przypada na okres między godziną 18 a 6[3]. Na drzewach przebywają zwykle po zacienionej stronie[2].

W Europie wydają pojedyncze pokolenie w ciągu roku. Jaja składane są pod skałami, w szczelinach gleby lub między glebą a liśćmi, w grupach liczących od około 10 do kilkuset. Są kuliste, mają około 0,4 mm średnicy. Wraz z ich rozwojem barwa zmienia się z brudnobiałej do szarobrązowej. Wykluwają się po okresie 3 tygodni do 5 miesięcy lub więcej, zależnie od temperatury[4]; najszybciej rozwijają się w temperaturze 20–30 °C[3]. Osobniki młodociane osiągają dojrzałość w wieku 2–3 miesięcy[4]. W Europie osobniki młodociane pojawiają się od maja do sierpnia[2].

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Kosarze pospolite jedzą bezkręgowce o miękkich powłokach ciała, jak mszyce, gąsienice, prostoskrzydłe, larwy chrząszczy (pędraki), roztocze, nagie ślimaki[5], pająki i inne kosarze[4]. Zjadają również martwe stawonogi[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Phalangium opilio, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f Paul D. Hillyard, John H. P. Sankey: Harvestmen: Keys and Notes for the Identification of the Species. Brill Archive, 1989. ISBN 978-90-04-09078-1.
  3. a b c Tone Novak, Vesna Klokočovnik, Saša Lipovšek Delakorda, Dušan Devetak & Franc Janželpvoč. Preferences for different substrates in Phalangium opilio (Opiliones: Phalangiidae) in natural environment. „Acta Biologica Slovenica”. 52, s. 29–35, 2009. 
  4. a b c d Mark Schmaedick: Phalangium opilio (Arachnida: Opiliones, Phalangiidae). [w:] A Guide to Natural Enemies in North America [on-line]. Cornell University. [dostęp 2017-08-09].
  5. a b Christopher Hunt: Species Phalangium opilio. BugGuide, 6 października 2006. [dostęp 2017-08-09].