Kosin (rejon wołkowyski)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
196 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1512 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°09′56,5″N 24°20′23,3″E/53,165694 24,339806
| |
Kosin (biał. Косіна, ros. Косино) – wieś na Białorusi, w rejonie wołkowyskim obwodu grodzieńskiego, około 7 km na zachód od Wołkowyska.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza znana dziś wzmianka o Kosinie pochodzi z 1579 roku. Był wtedy własnością Chodkiewiczów. W 1690 roku należał do Michała Kołłątaja. Od co najmniej 1796 roku dobra te należały do rodziny Jelskich, w tymże roku – do Adama Jelskiego. W 1890 roku majątek należał do jego wnuka, Eustachego Jelskiego, a najprawdopodobniej po jego śmierci w 1896 roku dziedziczką Kosina została jego siostra Henryka Urszula Jelska (1858–1927), żona Adama Eustachego Jelskiego (1838–1915). Po 1920 roku Kosin został częściowo rozparcelowany[2].
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Kosin, wcześniej należący do powiatu wołkowyskiego województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej, znalazł się na terenie powiatu wołkowyskiego (ujezdu), wchodzącego w skład kolejno guberni: słonimskiej, litewskiej i grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku wieś wróciła do Polski, weszła w skład gminy Szydłowicze powiatu słonimskiego województwa nowogródzkiego, od 1945 roku – była w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[3].
W latach 1884–1894 we wsi mieszkał i pracował polski etnograf Michał Federowski. W 1914 roku we wsi mieszkało 99 osób.
Dawny dwór[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie na początku XIX wieku Jelscy wznieśli tu klasycystyczny dwór, znany z jednego rysunku, z 1890 roku. Był to niewielki, parterowy na skrzydłach i piętrowy w części środkowej, do której od strony podjazdu przylegał duży portyk o czterech ustawionych w półkole kolumnach, zwieńczony attyką z uskokami[2].
Dwór został najprawdopodobniej rozebrany w dwudziestoleciu międzywojennym[4], niektóre zabudowania gospodarcze istnieją do dziś[5].
Majątek w Kosinie jest opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ a b c Kosin, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 231, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Kosin na stronie Radzima.net. [dostęp 2015-11-08].
- ↑ Kosin na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-11-08].
- ↑ Косино na stronie Globus Białorusi. [dostęp 2015-11-08]. (ros.).