Kosumce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kosumce
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

otwocki

Gmina

Karczew

Liczba ludności (2011)

271[2][3]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-480[4]

Tablice rejestracyjne

WOT

SIMC

0003530[5]

Położenie na mapie gminy Karczew
Mapa konturowa gminy Karczew, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kosumce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kosumce”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kosumce”
Położenie na mapie powiatu otwockiego
Mapa konturowa powiatu otwockiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kosumce”
Ziemia51°58′57″N 21°16′03″E/51,982500 21,267500[1]

Kosumcewieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Karczew[5][6]. Leży na terenie mikroregionu etnograficznego Urzecze.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Izydora w Ostrówku.

Wieś królewska Kosomec położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Wieś pierwotnie należała do parafii w Czersku, następnie do parafii w Górze Kalwarii i Ostrówku. Naprzeciwko wsi, po drugiej stronie Wisły można zobaczyć widniejące w oddali ruiny zamku w Czersku. Na początku roku 2014 wieś liczyła ponad 96 domów. Najczęściej spotykane nazwiska w Kosumcach to Deczewski, Kabala oraz Pielak. Już tylko nieliczni mieszkańcy wsi zajmują się tradycyjną uprawą roślin i sadownictwem.

Miejscowość położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 799.

W Kosumcach urodził się chor. Henryk Książek – podoficer Wojska Polskiego i partyzantki antykomunistycznej.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Kosumce to jedyna miejscowość o tej nazwie. Nazwa miejscowości prawdopodobnie pochodzi od słowa kosy tzn. krzywy. Stare nazwy miejscowości to Kosomiec, Koszomcza, Cosomecz, Kosomce oraz Kossomce[8]. Według innej teorii nazwa pochodzi od „kośnych łąk” (czyli łąk, na których rośnie bujna trawa), które miały tu się znajdować[9].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najstarsza wzmianka o nadwiślańskich Kosumcach pochodzi z 1539 roku, choć w wielu miejscach pojawiają się informacje o wzmiance pisemnej już z 1244 roku (karczew.pl), i dotyczy mieszkającego w tej wsi przewoźnika czerskiego (Metryka Koronna 56, 47). W czasie budowy wału przeciwpowodziowego w 1938 więzień Karnego Ruchomego Ośrodka Pracy nr 2 Brutman wystawił 4-metrową, betonową rzeźbę Najświętszego Serca Pana Jezusa, przedstawiającą Jezusa wskazującego na swoje serce i pokazuącego przebitą dłoń. Równocześnie powstały figura Matki Boskiej z Lourdes w Kosumcach oraz figura orła przed nieistniejącym obecnie dworkiem w Ostrówku (obecnie - przed Urzędem Miasta w Garwolinie)[10]. We wrześniu 1939 roku na obrzeżach miejscowości miało miejsce starcie Polaków z Niemcami. Polacy, którzy polegli w tym starciu spoczywają na cmentarzu w Ostrówku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 59161
  2. Wieś Kosumce w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-11-05] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-11-05].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 511 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  8. Nazwy miejscowe Polski : historia, pochodzenie, zmiany. [T.] 5, Ko-Ky. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 2003.
  9. Dzieje pierwotne szczepu mazurskiego : studjum historyczno-językoznawcze. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1935.
  10. Paweł Ajdacki, Jacek Kałuszko „Otwock i okolice”, Rewasz Pruszków 2006

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]