Koticzak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koticzak
Callorhinus[a]
J.E. Gray, 1859[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – koticzak niedźwiedziowaty (C. ursinus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Arctoidea

Nadrodzina

Phocoidea

Rodzina

uchatkowate

Rodzaj

koticzak

Typ nomenklatoryczny

Arctocephalus ursinus J.E. Gray, 1859 (= Phoca ursina Linnaeus, 1758)

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Koticzak[7] (Callorhinus) – rodzaj ssaków z rodziny uchatkowatych (Otariidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący u wybrzeży północnego Pacyfiku[8][9][10].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samic 150 cm, samców 210 cm; masa ciała samic 40–60 kg, samców 180–270 kg; długość ciała noworodków 60–65 cm przy masie 5,4–6 kg[9][11].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1859 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym uchatkom z wybrzeża Kalifornii opublikowanym na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[2]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oznaczenie monotypowe) koticzaka niedźwiedziowatego (C. ursinus).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Otoes: gr. ωτωεις ōtōeis ‘uszaty’, od ους ous, ωτος ōtos ‘ucho’[12]. Gatunek typowy: Fischer wymienił dwa gatunki – Phoca ursina Linnaeus, 1758 i Phoca jubata von Schreber, 1776 – z których typem nomenklatorycznym jest Phoca ursina Linnaeus, 1758
  • Callorhinus (Callirhinus, Callorhynchus): gr. καλλος kallos ‘piękno’, od καλος kalos ‘piękny’; ῥις rhis, ῥινος rhinos ‘nos, pysk’[13].
  • Callotaria: gr. καλλος kallos ‘piękno’, od καλος kalos ‘piękny’; rodzaj Otaria Péron, 1816 (uchatka)[13].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[14][11][8][7]:

Opisano również gatunek wymarły w plejstocenie[15]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nazwa zachowana, umieszczona na „Oficjalnej Liście Nazw Rodzajowych w Zoologii”, na mocy uprawnień ICZN[1].
  2. ↑ Nazwa zniesiona dla „Zasady Pierwszeństwa” ale nie dla „Zasady Homonimii”, na mocy uprawnień ICZN[1].
  3. ↑ a b Niepoprawna późniejsza pisownia Callorhinus J.E. Gray, 1859.
  4. ↑ Nowa nazwa dla Callorhinus J.E. Gray, 1859 ponieważ Palmer uważał, że jest młodszym homonimem Callirhinus Blanchard, 1851 (Caleoptera).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Anonim. Opinion 1962. Arctocephalus F. Cuvier, 1826 and Callorhinus Gray, 1859 (Mammalia, Pinnipedia): conserved by the designation of Phoca pusilla Schreber, 1775 as the type species of Arctocephalus; and Otaria Peron, 1816 and Eumetopias Gill, 1866: conserved by the designation of Phoca leonina Molina, 1782 as the type species of Otaria. „The Bulletin of zoological nomenclature”. 57 (3), s. 193–195, 2000. (ang.). 
  2. ↑ a b J.E. Gray. On the Sea-Lions, or Lobos marinos of the Spaniards, on the Coast of California. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 27, s. 359, 1859. (ang.). 
  3. ↑ J. Fischer von Waldheim. Adversarioriun Zoologiorum Fasciculus primus. 2. de Systemate Mammalium. „Mémoires de la Société impériale des naturalistes de Moscou”. 5, s. 373, 1817. (łac.). 
  4. ↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 69, 1874. (ang.). 
  5. ↑ T.S. Palmer. A new generic name for the Bering Sea fur-seal. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 1, s. 156, 1892. (ang.). 
  6. ↑ C. Grevé. Die geographische Verbreitung der Pinnipedia. „Nova acta Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Germanicae Naturae Curiosorum”. 66, s. 322, 1896. (niem.). 
  7. ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 152-153. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  8. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 438. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  9. ↑ a b M. Webber: Family Otariidae (Eared Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 89. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
  10. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Callorhinus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-19]. (ang.).
  11. ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 673. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  12. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 488.
  13. ↑ a b Palmer 1904 ↓, s. 153.
  14. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
  15. ↑ †Callorhinus gilmorei Berta and Deméré 1986 (fur seal). Fossilworks: The Paleobiology Database. [dostęp 2021-05-20]. (ang.).
  16. ↑ A. Berta & T.A. Deméré. Callorhinus gilmorei n. sp., (Carnivora: Otariidae) from the San Diego Formation (Blancan) and its implications for otariid phylogeny. „Transactions of the San Diego Society of Natural History”. 21, s. 112, 1986. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Koticzak&oldid=72437021”