50°42′24″N 23°35′59″E/50,706667 23,599722Kotlice (województwo lubelskie)
| Artykuł | 50°42′24″N 23°35′59″E |
|---|---|
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°40'N, 23°35'E |
| - błąd | 2318 m |
| Odległość | 4855 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
|---|---|---|---|---|
| Województwo |  lubelskie
| |||
| Powiat | zamojski | |||
| Gmina | Miączyn | |||
| Liczba ludności (2011) | 413[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 84 | |||
| Kod pocztowy | 22-455[2] | |||
| Tablice rejestracyjne | LZA | |||
| SIMC | 0894598 | |||
Położenie na mapie gminy Miączyn  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | ||||
| 50°42′24″N 23°35′59″E/50,706667 23,599722
| ||||
Kotlice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Miączyn[3][4], na południowo-wschodnim skraju gminy Miączyn, nad rzeką Siniochą, w obrębie Kotliny Hrubieszowskiej. Stanowi sołectwo gminy Miączyn – zobacz jednostki pomocnicze gminy Miączyn[5] (zobacz też artykuł ogólny jednostka pomocnicza gminy).
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0894612 | Lesiczyzna | część wsi |
| 0894629 | Mielniki | część wsi |
| 0894664 | Prawda | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wzmiankowana w 1394 roku w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W 1442 książę bełski Władysław nadał wieś Janowi Kwaczale Nieborowskiemu z Pukarzowa[a]. W II połowie XV wieku wieś była w posiadaniu Wacława (Jana) Nieborowskiego wojewody bełskiego. Przed rokiem 1564 przeszła od Nieborowskich do Szleszyńskich następnie w 1675 do Jemiołowskich, zaś od 1792 do końca XIX stulecia była w posiadaniu Rulikowskich.
Według rejestru poborowego 1578 roku miała 4¾ łana (to jest 79,8 ha) gruntów uprawnych.
Według spisu z 1827 r. wieś liczyła 66 domów i 516 mieszkańców, zaś w 1880 r. już 105 domów i 915 mieszkańców[6]. Spis z roku 1921 wykazywał tu 135 domów, ale tylko 880 mieszkańców, w tym 21 Żydów i 13 Ukraińców.
W okresie międzywojennym Kotlice były siedzibą gminy w ówczesnym powiecie tomaszowskim, zajmującej obszar 11670 ha i mającej 7 103 ludności.
W latach 1867–1954 Kotlice były siedzibą gminy Kotlice w pow. tomaszowskim. Do roku 1939 we wsi mieściła się siedziba gminy. Własność Rulikowskich od 1792 r. w majątku Prawda w pałacu był bardzo cenny księgozbiór historyczny. Po r. 1910 w Kotlicach, w majątku zwanym Prawda, istniał przez pewien czas dom zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego (majątek ten darowała swojemu zgromadzeniu zakonnica Jadwiga Rulikowska). Przysiółki wsi Kotlice, których nazwy jeszcze funkcjonują wśród obecnych mieszkańców tej wsi: Hektary, Lesiczyzna, Mielniki, Nastawie, Nawygonie, Ostrówek, Prawda, Zagumienki. Oficjalnie nazwy zostały zniesione uchwałą w sprawie zniesienia nazwy miejscowości (Uchwała Nr XVIII/ 118 /05 Rady Gminy Miączyn z dnia 22 lutego 2005 roku).
Religia[edytuj | edytuj kod]
Wieś należy do parafii rzymskokatolickiej w Dubie, w dekanat Tyszowce, w diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
We wsi znajduje się kościół filialny, pw. Joachima i Anny, poświęcony, 22 sierpnia 1992, przez bpa zamojsko-lubaczowskiego Jana Śrutwę. Styl współczesny, murowany z cegły palonej, jednonawowy, w ołtarzu głównym figury Joachima i Anny i obraz Miłosierdzia Bożego. Obok dzwonnica, w niej jeden dzwon poświęcony, 12 czerwca 1999 przez papieża Jana Pawła II w Zamościu.
Urodzeni w Kotlicach[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Studziński (ur. 10 marca 1893, zm. 23 maja 1964 w Bytomiu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
- Franciszek Maśluszczak (ur. 21 stycznia 1948) – polski artysta malarz, rysownik, grafik[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Kwaczał herbu Prawda z Nieborowa, którego zwano też Janem z Nieborowa lub Janem z Pukarzowa. W 1428 r. uzyskał on od króla Jagiełły zezwolenie na przeniesienie Pukarzowa na prawo niemieckie. Był dworzaninem i marszałkiem dworu księcia mazowieckiego Ziemowita IV. Ponadto Jan z Nieborowa był wojewodą bełskim (w latach 1450–1464), rawskim (1457-1464) i gostynińskim. Marków i wspomniany Nieborów to miejscowości położone na Mazowszu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 522 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp online].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Miączyn. Urząd Gminy Miączyn. [dostęp 2016-08-25].
- ↑ Kotlice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 494.
- ↑ Franciszek Maśluszczak – Życie i twórczość – Artysta, Culture.pl [dostęp 2019-08-17] (pol.).
- Siedziba gminy: Miączyn
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Integralne cz. miejscowości |
|
