Kozłek całolistny
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | szczeciowce | |
| Rodzina | kozłkowate | |
| Rodzaj | kozłek | |
| Gatunek | kozłek całolistny | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Valeriana simplicifolia Kabath Cf. Verh. Bot. Ver. Brandenb. vi. 110. 1864[2] | ||
| Synonimy | ||
|
Valeriana dioica subsp. simplicifolia (Rchb.) Nyman[3] | ||
Kozłek całolistny (Valeriana simplicifolia Kabath) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kozłkowatych. W Polsce występuje tylko we wschodniej i południowej części kraju.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Wzniesiona, 4-kanciasta, osiąga wysokość 10 – 50 cm[4]. Jest bruzdkowana i naga, a tylko pod węzłami nieco owłosiona. Pod ziemią roślina posiada kłącze wytwarzające cienkie i długie rozłogi.
- Liście
- Wszystkie liście są niepodzielone, najwyżej wcinano-ząbkowane, co odróżnia go od pozostałych gatunków.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna lub mieszanopłciowa. Kwiaty drobne, żeńskie o białych płatkach korony długości ok. 1 mm, męskie różowawe, o płatkach długości ok. 3 mm.
- Owoc
- Niełupki z pierzastym puchem kielichowym.
- Gatunki podobne
- Kozłek dwupienny, różni się głównie tym, że ma liście podzielone.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie na mokradłach, źródliskach, torfowiskach, w mokrych zaroślach, olszynach. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Valeriano-Caricetum flavae i Ass. Caltho-Alnetum[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
- ↑ International Plant Names Index: Valeriana simplicifolia (ang.). 2005. [dostęp 2013-05-13].
- ↑ Flora Europaea
- ↑ Martin Červenka, Viera Feráková, Milan Háber, Jaroslav Kresánek, Libuše Paclová, Vojtech Peciar, Ladislav Šomšák: Świat roślin skał i minerałów. Warszawa: PWRiL, 1982, s. 236-237. ISBN 83-09-00462-1.Sprawdź autora:1.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.