Przejdź do zawartości

Kozłowo (powiat nidzicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kozłowo
wieś
Ilustracja
Fragment miejscowości
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

nidzicki

Gmina

Kozłowo

Liczba ludności (2022)

1353[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

13-124[3]

Tablice rejestracyjne

NNI

SIMC

0479304

Położenie na mapie gminy Kozłowo
Mapa konturowa gminy Kozłowo, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kozłowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kozłowo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kozłowo”
Położenie na mapie powiatu nidzickiego
Mapa konturowa powiatu nidzickiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kozłowo”
Ziemia53°18′19″N 20°17′07″E/53,305278 20,285278[1]

Kozłowo (niem. Groß Koslau, w latach 1938–1945 Großkosel[4]) – wieś w Polsce położona na Wzniesieniach Mławskich, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Kozłowo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kroniki historyczne donoszą, że wieś Kozłowo została założona na prawie chełmińskim przez Polaka Dobiesława w roku 1328. W 1478 posiadał ją Albrecht Bartnicki. Od 1733 r. stoi w Kozłowie murowano-drewniany kościół. Kościół zbudowany został w stylu barokowym, a obecnie zaliczany jest do zabytków architektonicznych II klasy, posiada wieżyczkę w górnej części drewnianą[5]. Kościół służył ewangelikom, a od 1945 katolikom. W 1818 r. była wsią chłopską, liczyła ok. 100 mieszkańców, ale istniał tu również folwark. W XIX w. założona została szkoła. W 1939 r. wieś liczyła 349 mieszkańców.

W średniowieczu w Kozłowie znajdował się majątek rycerski. Dobra te w czasach współczesnych posiadała rodzina Eulerów do 1945 r. Był to obszar ponad tysiąca hektarów. Zajmowano się wtedy hodowlą bydła i mleczarstwem, na co wskazuje ówcześnie wybudowana mleczarnia. Siedzibą właścicieli był dwór, który posiadał park. Wiele z tego wszystkiego uległo zniszczeniu do 1945 r. Po dworze nie pozostało nic, jedynie park zachował w części swoją postać, np. centralna część parku z jej dominantą w postaci trzech dębów piramidalnych, aleja wiekowych drzew lipowych, usypany kopiec porosły daglezjami i świerkami, w innych miejscach rosnące drzewa, takie jak: sosny, klony, lipy, buki, ozdobny mur ceglany, mur kamienny.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 60750
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 534 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 228