Kozińce (szczyt)
49°37′05″N 18°53′49″E/49,618056 18,896944 Kozińce (2018) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
776 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°37′05″N 18°53′49″E/49,618056 18,896944
| |
Kozińce (776 m) – szczyt w Beskidzie Śląskim. Stanowi kulminację grzbietu, który biegnie w kierunku północno-zachodnim od szczytu Kubalonki i rozdziela doliny Wisły oraz Głębiczka (niżej – Kopydła). Stok wschodni opada do potoku Kluczok[1].
Nazwa (pierwotnie być może w formie Koziniec) wiąże się z dawnym wypasaniem kóz w okolicznych lasach. Obecną nazwę (Kozińce w liczbie mnogiej) przeniesiono z rozrzuconego wokół szczytu osiedla. Łąka na Kozińcach wspominana była w urbarzu Komory Cieszyńskiej w 1722 r. (...von Wiese auf dem Koczinczach...) oraz w dokumentach sprzedaży z roku 1911 (Wiese na Kozinczach...)[2].
Tereny podszczytowe Kozińców pokrywają polany, natomiast stoki w niższych partiach są w większości zalesione. Prawie na samym szczycie stoi budynek, w którym przez wiele lat mieściło się schronisko turystyczne na Kozińcach[3], schronisko młodzieżowe PTSM, a tuż obok – maszt wzniesionej w latach 60. XX w. telewizyjnej stacji przekaźnikowej. Na północno-zachodnim stoku narciarski wyciąg orczykowy, rozebrany kilka lat temu[4].
Tuż na południe od szczytu krzyżują się szlaki turystyczne: szlak zielony z Wisły Nowej Osady na przełęcz Kubalonkę ze szlakiem żółtym z Wisły Głębców na przełęcz Szarculę. Północne stoki Kozińców trawersuje szlak czarny z Wisły Nowej Osady do Wisły Głębców[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2023-06-17].
- ↑ Robert Mrózek, Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego, Katowice – Bielsko-Biała: Uniwersytet Śląski i Beskidzkie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, 1984, s. 99, ISBN 82-00-00622-2.
- ↑ Tomasz Biesik, Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski, Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 243–247, ISBN 978-83-925599-3-1.
- ↑ Mirosław Barański, Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik Turystyczny, Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1994.
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.