Kozica południowa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Rupicapra pyrenaica | ||
| (Bonaparte, 1845) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | parzystokopytne | |
| Rodzina | wołowate | |
| Podrodzina | koziorożce | |
| Rodzaj | kozica | |
| Gatunek | kozica południowa | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
Kozica południowa[2] (Rupicapra pyrenaica) – ssak z rodziny wołowatych.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Podgatunki kozicy południowej[2]:
- kozica pirenejska - Rupicapra pyrenaica pyrenaica - Pireneje
- kozica kantabryjska - R. p. parva - Góry Kantabryjskie
- kozica apenińska - R. p. ornata - Apeniny, Park Narodowy Abruzji, Lacjum i Molise
Liczebność[edytuj | edytuj kod]
Kozica kantabryjska i kozica pirenejska (odpowiednio 26500 sztuk i 8000 sztuk) są taksonami niezagrożonymi, natomiast kozica apenińska (800 sztuk) jest podgatunkiem zagrożonym, lecz widmo jej wymarcia zostało zażegnane dzięki podjęciu kategorycznych działań ochronnych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rupicapra pyrenaica. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kwartalnik TATRY nr 4 (10), jesień 2004, s.33