Kościół św. Szczepana w Moguncji
49°59′44″N 8°16′07″E/49,995556 8,268611| Kościół parafialny | |||||||||||||
 Kościół św. Szczepana w Moguncji, widok na dzwonnicę i nawę środkową | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia |
Katholische Pfarrgemeinde St. Stephan Mainz | ||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Nadrenii-Palatynatu  | |||||||||||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||||||||||
| 49°59′44″N 8°16′07″E/49,995556 8,268611
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Kościół św. Szczepana w Moguncji (niem. St. Stephan zu Mainz) – gotycki kościół 1267-1340, wcześniej romański z 990.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół farny wybudowano w 990 roku według historycznych podań na zlecenie wdowy po cesarzu Ottonie II – Teofano. Arcybiskup Moguncji Willigis chciał, aby stał się on miejscem modlitwy dla cesarstwa i postawił świątynię na najwyższym wzniesieniu miasta[1]. Wskazuje na to też wybór imienia; Stephan (pol. Szczepan) – w starogreckim (Στέφανος) jest to wieniec lub korona – korona cesarstwa[2].
Budynek użytkowany dzisiaj pochodzi z późniejszego okresu. Budowa części w stylu gotyckim trwała od 1267 r. do 1340 r.[3]. Pierwotnie w kościele mieścił się klasztor[3]. Do 1803 r. był kolegiatą[3].
Witraże Chagalla[edytuj | edytuj kod]
W absydzie nawy głównej znajdują się witraże Marca Chagalla. Artysta zaprojektował dziewięć witraży o tematyce biblijnej. Zostały tam umieszczone w 1978. Twórca traktował swoje dzieło jako wkład w żydowsko-niemieckie pojednanie. Kościół św. Szczepana wybrał, ze względu na przyjaźń z ówczesnym proboszczem tej parafii Monsignore Klausem Mayerem. Nad witrażami pracował do śmierci w 1985. Wykonał ich 9, w tym najbardziej znany epizod – wygnanie z raju. Projekty kolejnych wykonali jego uczniowie.
Relikwie[edytuj | edytuj kod]
Od roku 1212 do renowacji kościoła w 1500, przechowywano w świątyni jako relikwie, szczątki czaszki przypisywane św. Annie. Fragment ludzkiej czaszki wielkości dłoni, w srebrnym relikwiarzu hermowym z XIV w. Dzisiaj relikwia znajduje się w Düren.
Dzwony[edytuj | edytuj kod]
Z warsztatu Konrada Gobela pochodziły dwa dzwony z 1544 i 1545. W czasie pożaru dzwonnicy, po wielkim nalocie aliantów, w czasie II wojny światowej, wszystkie pięć ówczesnych dzwonów uległo stopieniu. Jako zastępczy służył długie lata dzwon Beatrix pochodzący ze zburzonego kościoła św. Emerana w Moguncji. Ten trzeci co do starszeństwa dzwon w mieście został odlany w 1493 i nosi napis:
"+ Anno + domini + M + CCCC + XCIII + jar + sant + beadrix + glocke + heis + ich + peter + zur + glocken + zu + spier + gos + mich +"
Dzięki fundacji koncernu technologicznego Schott, kościół otrzymał w roku 2008 trzy nowe dzwony. 27 lutego 2009, w dniu upamiętniającym bombardowanie Moguncji w czasie II wojny światowej (Gedenktag der Bombardierung von Mainz im Zweiten Weltkrieg), wszystkie dzwony zabrzmiały razem[4].
| Nr. | Imię | Rok odlania | Ludwisarnia | Przekrój (w mm) | waga (w kg) |
| 1 | Maria Magdalena | 2008 | A. Bachert, Karlsruhe | 1450 | 1900 |
| 2 | Stephanus | 2008 | A. Bachert, Karlsruhe | 1280 | 1400 |
| 3 | Beatrix | 1493 | Peter zur Glocken, Spira | 1180 | 1100 |
| 4 | Willigis | 2008 | A. Bachert, Karlsruhe | 1080 | 800 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marta Trojniar, Witraże Marca Chagalla w kościele św. Szczepana w Moguncji [online], Barwy Szkła, 14 stycznia 2020 [dostęp 2022-08-01] (pol.).
- ↑ Kościół św. Szczepana w Moguncji | Mainz | Christian Church | Placedigger.com [online], Place Digger - Entdecken Sie beliebte Orte in Deutschland [dostęp 2022-08-01] (ang.).
- ↑ a b c Kirche Pfarrei St. Stephan Mainz [online], bistummainz.de [dostęp 2022-08-01].
- ↑ Pressestelle Bistum Mainz [online], www.bistummainz.de [dostęp 2017-11-24] (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Helmut Hinkel (Hrsg.): 1000 Jahre St. Stephan in Mainz. Festschrift. Quellen und Abhandlungen der mittelrheinischen Kirchengeschichte, Band 63. Pfarrei Sankt Stephan und Gesellschaft für Mittelrheinische Kirchengeschichte, Mainz 1990, 566 S.
- Klaus Mayer, Marc Chagall: Die Chagall-Fenster zu St. Stephan in Mainz. Echter, Würzburg
- Tom 1: Der Gott der Väter. Das Mittelfenster. 10. Auflage 1993, 53 S., ISBN 3-429-00573-6
- Tom 2: Ich stelle meinen Bogen in die Wolken. Die flankierenden Mittelfenster. 9. Auflage 1994, 81 S., ISBN 3-429-00616-3
- Tom 3: Herr, mein Gott, wie groß bist du!. Die seitlichen Fenster. 6. Auflage 1994, 73 S., ISBN 3-429-00739-9
- Tom 4: Die Himmel der Himmel fassen dich nicht. Die Querhausfenster. Brief an meinen Freund. 3. Auflage 1995, 61 S., ISBN 3-429-01001-2
- Klaus Mayer: St. Stephan in Mainz. Kleine Kunstführer Nr. 523. 15., erweiterte Auflage. Schnell & Steiner, Regensburg 2009, 59 S., ISBN 978-3-7954-4311-5; Englisch: 6. Aufl. 2007, ISBN 978-3-7954-4310-8; Französisch: 3. Aufl. 2002, ISBN 978-3-7954-6042-6
- Josef Heinzelmann: Spuren der Frühgeschichte von St. Stephan in Mainz. Ein Beitrag zu einer noch nicht geführten Diskussion. In: Archiv für mittelrheinische Kirchengeschichte 56. 2004, S. 89–100.
- Rolf Dörrlamm, Susanne Feick, Hartmut Fischer, Hans Kersting: Mainzer Zeitzeugen aus Stein. Baustile erzählen 1000 Jahre Geschichte. Verlag Hermann Schmidt, Mainz 2001, ISBN 3-87439-525-1
- Helmut Mathy: Tausend Jahre St. Stephan in Mainz. Ein Kapitel deutscher Reichs- und Kirchengeschichte. Mit einem Anhang über die letzte Visitation des Stiftes 1780/1781. Aurea Moguntia (Band 4). von Zabern, Mainz 1990, 184 S., ISBN 3-8053-1189-3
- Alois Gerlich: Das Stift St. Stephan zu Mainz. Beiträge zur Verfassungs-, Wirtschafts- und Territorialgeschichte des Erzbistums Mainz. Ergänzungsbände zum Jahrbuch für das Bistum Mainz (Band 4). Matthias-Grünewald-Verlag, Mainz 1954, 194 S.