Królestwo Anglii

Królestwo Anglii

Regnum Anglorum
Kingdom of England
Reaume d’Angleterre
Realme d'Engleterre

927–1649 1660–1707
Flaga Herb
Dewiza: (francuski) Dieu et mon droit (Bóg i moje prawo)
Królestwo Anglii w 1190
Język urzędowy	łacina staroangielski (de facto do 1066) normandzki/anglo-normandzki (de jure od 1066 do XV wieku) angielski (de facto stopniowo wypiera normandzki od XII wieku)
Stolica	Winchester Londyn (od XI wieku)
Ustrój polityczny	monarchia
Pierwszy król	Athelstan
Ostatni król	Anna Stuart
Zależne od	Normandii (1066–1204)
Waluta	funt szterling
Data powstania	927
Akt unii	1 maja 1707
Religia dominująca	katolicyzm (927–1534) anglikanizm (1534–1646; 1660–1707) purytanizm (1646–1660)
Imperium Plantagenetów pod panowaniem Henryka II (1154-1189)

Królestwo Anglii (łac. Regnum Anglorum, ang. Kingdom of England, stfr. Reaume d’Angleterre, ang-nor. Realme d'Engleterre) – historyczne królestwo w zachodniej Europie, które istniało od 927 do 1707 roku. Zajmowało południową, większą część wyspy Wielka Brytania, na obszarze znanym dziś jako Anglia i Walia. Na północy królestwo graniczyło z Królestwem Szkocji, z którym zostało następnie połączone unią realną jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku.

Najważniejsza królewska rezydencja mieściła się początkowo w mieście Winchester, w hrabstwie Hampshire, ale Londyn oraz Gloucester posiadały niemal równorzędny status – szczególnie Londyn, który de facto stał się stolicą królestwa na początku XII wieku.

Zobacz też

• Heptarchia anglosaska
• Władcy Anglii
• Anglia
• Republika Angielska
• Historia Królestwa Anglii