Krążkownica wrębiasta

Krążkownica wrębiasta
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	kustrzebniaki
Rząd	kustrzebkowce
Rodzina	krążkownicowate
Rodzaj	krążkownica
Gatunek	krążkownica wrębiasta
	Nazwa systematyczna
	Discina ancilis (Pers.) Sacc.; Syll. fung. (Abellini) 8: 103 (1889)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krążkownica wrębiasta (Discina ancilis (Pers.) Sacc.) – gatunek grzybów należący do rodziny krążkownicowatych^[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Discina, Discinaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1822 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Peziza ancilis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Pier Andrea Saccardo w 1889 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Acetabula ancilis (Pers.) Lambotte 1880
Discina perlata (Fr.) Fr. 1849
Discina perlata (Fr.) Fr. 1849 f. perlata
Discina perlata (Fr.) Fr. 1849 var. perlata
Gyromitra ancilis (Pers.) Kreisel 1984
Gyromitra perlata (Fr.) Harmaja 1969
Helvella ancilis (Pers.) Quél. 1886
Peziza ancilis Pers. 1822
Peziza ancilis Pers. 1822 var. ancilis
Peziza perlata Fr. 1822

Nazwa polską według checklist^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

O kształcie początkowo płaskim, rozpostartym, później miseczkowatym, półkulistym lub nieregularnym. Średnica 5-12 cm^[4]. Brzeg podwinięty. Powierzchnia górna o barwie ochrowej, żółtobrązowej, jasnobrązowej, cynamonobrązowej, gładka i promieniście karbowana. Powierzchnia dolna delikatnie omszona, o barwie od białawej do ochrowej i również promieniście karbowana^[5].

Trzon

O grubości 1–2 cm, bardzo krótki (3–8 mm) i zagłębiony w podłożu. Jest pokryty karbami lub żebrami schodzącymi z dolnej powierzchni owocnika^[4].

Miąższ

Bardzo cienki, bladosiwoochrowy, kruchy, bez wyraźnego zapachu i smaku^[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki wrzecionowato-eliptyczne, hialinowe, drobno brodawkowane z zaostrzonymi końcami, o rozmiarach 20–40 × 10–15 µm^[6].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek dość częsty^[6]. Występuje głównie w lasach iglastych i mieszanych na próchniejącym drewnie świerka i sosny, zwłaszcza na próchniejących pniakach i u podstawy próchniejących pni drzew. Owocniki wytwarza wiosną – od marca do maja^[4].

Saprotrof, grzyb niejadalny^[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej podobna jest krążkówka żyłkowana (Disciotis venosa). Jest większa (ma średnicę do 20 cm) i rośnie na ziemi w miejscach porośniętych trawą. Ma gładkie zarodniki^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-04-23]. (ang.).
↑ Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ J. Breitenbach, F. Kraenzlin: Fungi of Switzerland 1 – Acomycota. 1981.
↑ ^a ^b Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2017-04-23]. (ang.).

[checklist-3] Maria Alicja Chmiel: Checklist of Polish Larger Ascomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 978-83-89648-46-4.

[wag-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[breitenbach-5] J. Breitenbach, F. Kraenzlin: Fungi of Switzerland 1 – Acomycota. 1981.

[guminska-6] Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]