Kraton zachodnioafrykański
Kraton zachodnioafrykański – kraton w zachodniej części platformy afrykańskiej, którego fundament ukształtował się ostatecznie pod koniec orogenezy eburnejskiej[1], około 2,2–2 mld lat temu[2]. Wyraźnie różni się geologicznie od struktur sąsiednich – neoproterozoicznych na zachodzie, orogenezy alpejskiej na północy, tj. gór Atlas, oraz regeneracji panafrykańskiej na wschodzie[1].
Kraton obejmuje kilka większych jednostek geologicznych – syneklizę Tinduf, tarczę regibacką, syneklizę Taudeni, wyniesienie gwinejskie i rów Górnej Wolty. Archaiczny fundament kratonu odsłania się głównie na wyniesieniu gwinejskim (tarcze liberyjska, dahomejska i nigeryjska) oraz w zachodniej i centralnej części tarczy regibackiej. Syneklizy Tinduf i Taudeni wypełnione są przez osady pokrywy platformy afrykańskiej, młodsze niż 1,8 mld lat[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Włodziemierz Mizerski: Geologia regionalna kontynentów. Warszawa: PWN, 2004, s. 43-50. ISBN 83-01-14339-8.
- ↑ Emmanuel Egal i inni, Late Eburnean granitization and tectonics along the western and northwestern margin of the Archean Kénéma–Man domain (Guinea, West African Craton), „Precambrian Research”, 117, Elsevier B.V, 2002, s. 57–84, ISSN 0301-9268 (ang.).