Przejdź do zawartości

Krogulec chiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krogulec chiński
Tachyspiza soloensis
(Horsfield, 1821)
Ilustracja
U góry samica, na dole samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Tachyspiza

Gatunek

krogulec chiński

Synonimy
  • Falco Soloënsis Horsfield, 1821[1]
  • Accipiter soloensis (Horsfield, 1821)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Krogulec chiński[3] (Tachyspiza soloensis) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), występujący we wschodniej i południowo-wschodniej Azji. Nie wyróżnia się podgatunków[1][4].

Morfologia

Grzbiet ma odcień ciemnoszary, klatka piersiowa w jasnorude pasy. Wewnętrzne strony skrzydeł są białe, lotki pierwszorzędowe biało-czarne, pokrywy skrzydłowe płowo-różowe, oczy czerwonawe. Samice mają ciemniejszą klatkę piersiową i brzuch oraz żółte oczy. Osobniki tego gatunku osiągają długość 29–35 cm.

Występowanie

Gody odbywają się od maja do sierpnia w skrajnie wschodniej Rosji (Kraj Nadmorski), Korei, wschodnich i środkowych Chinach oraz na Tajwanie. Krogulce chińskie co roku migrują wzdłuż wschodnich wybrzeży Azji, przebywając do 7000 km. Zimują w południowo-wschodnich Chinach, na wyspie Hajnan, w Indochinach, Indonezji, na Filipinach, zachodniej Nowej Gwinei, rzadko w zachodniej Mikronezji[1]. Prawdopodobnie pojawiały się też w archipelagu Aleutów, w Ameryce Północnej[5].

Ekologia i zachowanie

Zamieszkuje obrzeża lasów, lasy poddawane selektywnej wycince, tereny zadrzewione, tereny otwarte porośnięte gdzieniegdzie drzewami, lekko zalesione uprawy i pola ryżowe.

Samice składają od 2 do 5 jaj. Przedstawiciele tego gatunku żywią się żabami, jaszczurkami i dużymi owadami. Zdobywają pożywienie zarówno z ziemi, jak i z powietrza.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca chińskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji szacuje się na 100–500 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Chinese Goshawk (Accipiter soloensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  2. a b Tachyspiza soloensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-21].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
  5. Steve Howell, Ian Lewington, Will Russell: Rare Birds of North America. Princeton University Press, 2014. ISBN 978-1-4008-4807-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]