Krużganek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Krużganki – Zamek na Wawelu
Krużganek w Pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim

Krużganek (łac. claustrum, niem. Kreuzgang), staropolskie obejście[1] – długi korytarz (ganek), okalający przeważnie wewnętrzny dziedziniec na jednej lub kilku kondygnacjach[2]. Pełnił funkcję komunikacyjną łącząc umieszczone wzdłuż niego pomieszczenia[3]. Na ogół przykryty sklepieniem (krzyżowym)[3] lub stropem, na zewnątrz otwarty najczęściej arkadami filarowymi lub kolumnowymi[4][5].

Budową i funkcją przypomina podcień, jednakże różni się od niego tym, że jest dostawiony do lica muru, podczas gdy podcień nie wystaje poza lico fasady[6]. W średniowieczu wykorzystywany w klasztorach i zamkach[4]. Krużganki klasztorne otaczały w kondygnacji parterowej wirydarz[7]. W gotyku miały ostrołukowe arkady, często zdobione maswerkami[5]. Z tego okresu zachowały się krużganki np. na zamku w Lidzbarku Warmińskim, (krużganki na zamku w Malborku są rekonstrukcją z XIX wieku).

W renesansie krużganki wprowadzono do architektury pałacowej[5]. W pałacach i dworach budowano krużganki wielokondygnacyjne, jako ważny element architektonicznego składnika kompozycji budowli[3]. Otaczały one wewnętrzne dziedzińce pałacowe. Często w kondygnacji parterowej występowały krużganki filarowe lub kolumnowe w porządku toskańskim, w górnych kondygnacjach w porządku jońskim lub korynckim[5]. Z tego okresu pochodzą krużganki na dziedzińcu zamku na Wawelu, w Baranowie Sandomierskim, w Brzegu, Pieskowej Skale, Żywcu, Suchej Beskidzkiej i Nawojowie Łużyckim.

W okresie baroku stopniowo zastępowano krużganki innymi systemami ciągów komunikacyjnych jak korytarz, galeria[5]. W architekturze tego okresu budowano m.in. czworoboczne ciągi sklepionych krużganków wokół kościoła, w pewnej odległości od niego, z kwadratowymi kaplicami w narożach[8]. Przykładem takiej budowli są krużganki w Świętej Lipce[8]. Stosowano je również w kamienicach mieszczańskich[3], np. w Kamienicy Królewskiej we Lwowie i Kamienicy Zbaraskich w Krakowie.

Krużganki gotyckie

  • Tyniec – klasztor

  • Święty Krzyż – klasztor

  • Lidzbark Warmiński – zamek

  • Malbork – Zamek Wysoki

  • Kraków – Collegium Maius

  • Klasztor Uniwersytetu w Bergamo

Krużganki renesansowe

  • Sucha Beskidzka

  • Niepołomice

  • Baranów Sandomierski

  • Żywiec

  • Pałac Zbaraskich w Krakowie

  • Lwów – Kamienica Królewska

  • Brzeg

  • Pieskowa Skała

  • Płakowice

  • Kraków – Kamienica Dziekańska

  • Kraków – Collegium Iuridicum

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.
  2. ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak), T. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978.
  3. ↑ a b c d Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982.
  4. ↑ a b Nowa encyklopedia PWN. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ​ISBN 83-01-11966-7​.
  5. ↑ a b c d e Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
  6. ↑ Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ​ISBN 978-83-213-4726-4​.
  7. ↑ Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ​ISBN 978-83-213-4726-4​.
  8. ↑ a b Sztuka świata. T. 16. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2010, ​ISBN 978-83-213-4572-7​.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krużganek&oldid=64639503”