Na mapach: 
53°19′02″N 19°11′12″E/53,317222 19,186667
53°19′02″N 19°11′12″E/53,317222 19,186667Kruszyny (województwo kujawsko-pomorskie)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Artykuł |
53°19′2″N 19°11′12″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
53°23'N, 19°15'E |
| - błąd |
20587 m |
| Odległość |
244 m |
| wieś | |
 Centrum wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
516[1] |
| Strefa numeracyjna |
56 |
| Tablice rejestracyjne |
CBR |
| SIMC |
0840734 |
Położenie na mapie gminy Bobrowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu brodnickiego  | |
| 53°19′02″N 19°11′12″E/53,317222 19,186667
| |
Kruszyny – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Bobrowo.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 516 mieszkańców[1]. Są trzecią co do wielkości miejscowością gminy Bobrowo.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[2] na listę zabytków wpisany jest kościół parafialny św. Mikołaja Biskupa z 1 poł. XIV w., nr rej.: A/396 z 24.10.1929.
Pomniki przyrody[edytuj | edytuj kod]
W 2012 roku pomnikami przyrody ustanowiono 3 dęby szypułkowe o obwodach: 260, 290 i 295 cm[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 6 [dostęp 2016-08-07].
- ↑ Uchwała nr XVII/173/12 Rady Gminy Bobrowo z dnia 9 sierpnia 2012 roku (DZ. URZ. WOJ. KUJ-POM. 2012.1706 z dnia 23 sierpnia 2012 roku). [dostęp 2012-10-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kruszyny w Toruńskim Serwisie Turystycznym
- Kruszyny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 742.
