50°35′13″N 23°22′38″E/50,586944 23,377222Krynice (województwo lubelskie)
| Artykuł |
50°35′13″N 23°22′38″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°34'59.9"N, 23°22'59.9"E, 50°39'N, 23°21'E |
| - błąd |
14 m |
| Odległość |
624 m |
| wieś | |
.jpg) Kościół pw. Stanisława Biskupa z lat 1918–1920 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
527[1] |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-610[2] |
| Tablice rejestracyjne |
LTM |
| SIMC |
0891803 |
Położenie na mapie gminy Krynice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
| 50°35′13″N 23°22′38″E/50,586944 23,377222
| |
.jpg)
Krynice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Krynice[3][4].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krynice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Krynice, wieś stanowi sołectwo gminy Krynice[5].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0891826 | Zajezierze | część wsi |
| 0891832 | Zamłynie | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona historycznie na południowo-zachodnim skraju staropolskiego powiatu grabowieckiego stanowiącego część ziemi bełskiej.
W 1435 r. wieś należała do Adama Łabuńskiego, a po nim w 1483 roku do Jana Łabuńskiego. Około roku 1492 przejęli ją na ponad 100 lat Oleśniccy z Oleśnik. Następnie była to wieś królewska, odzyskana w 1566 roku przez Oleśnickich drogą zamiany za dwoje podkrakowskich wsi. Według rejestru poborowego z 1564 roku Krynice miała 5 łanów gruntów uprawnych. W 1578 roku należały do Marcina Oleśnickiego podsędka ziemskiego bełskiego. Przejęte od 1603 roku za długi do Zamoyskich, wracają ponownie do Oleśnickich w 1627[7].
W roku 1846 wieś była w posiadaniu Stanisława Głogowskiego, a po 1880 r. do rodziny Lipczyńskich. Według spisu z 1880 roku wieś liczyła 6 domów i 479 mieszkańców[8].
W drugiej dekadzie XX wieku – spis powszechny z roku 1921, liczyły 29 domów oraz 201 mieszkańców, w tym 8 Żydów i 9 Ukraińców[9].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[10] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski z 1 poł. XIX w., nr rej.: A/452 z 10.09.1988: ruina dworu i park.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 624 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-29].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Krynice. Urząd Gminy Krynice. [dostęp 2017-07-29].
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych: Urzędowy wykaz nazw miejscowości (2012,2015). Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części (xls) opublikowany, [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2017-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-29)]. (pol.).
- ↑ Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w. Wrocław: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictw Polskiej Akademii Nauk, 1991, 1991, s. 360. ISBN 978-83-04-03567-6.
- ↑ Krynice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 756.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2017-07-29].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 15 lutego 2023.