Krystyna Mazurówna

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Mazurówna
Ilustracja
Krystyna Mazurówna (2011)
Prawdziwe imię i nazwisko

Krystyna Mazur

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1939
Lwów

Zawód

tancerka, choreografka, pisarka, felietonistka

Współmałżonek

1. Tadeusz Pluciński (rozwód)
2. Jean Pierre Bluteau (rozwód)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krystyna Teresa[1] Mazurówna (ur. 20 stycznia 1939 we Lwowie) – polska tancerka, choreografka, pisarka, felietonistka i osobowość medialna pracująca we Francji. Solistka Casino de Paris.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 20 stycznia 1939 we Lwowie. Jest młodszą córką matematyka prof. Stanisława Mazura (1905–1981) i Bronisławy Wysockiej-Mazurowej, chemiczki[2]. Ma starszą o siedem lat siostrę, Barbarę[3], również tancerkę[4]. Zainspirowana spektaklem baletowym obejrzanym w Teatrze Małych Form[5][6], w wieku trzech lat zainteresowała się tańcem[7]. W latach 1946–1949 mieszkała w Łodzi[8], następnie w Warszawie[9], gdzie uczęszczała do szkoły baletowej Zygmunta Dąbrowskiego i Teresy Dobrowolskiej[10], a w 1957 ukończyła Państwową Średnią Szkołę Baletową[11]; tańca klasycznego uczył ją Leon Wójcikowski[12].

Jeszcze w okresie szkolnym debiutowała na scenie Opery Warszawskiej rolą łabędzia w Strasznym dworze[13]. Jej pierwszym partnerem tanecznym był Dariusz Hochman[14]. Po ukończeniu szkoły baletowej została zaangażowana do baletu Teatru Wielkiego, występowała też w stołecznym Teatrze Syrena, w którym była także choreografką[15]. W 1959 zdobyła trzecią nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego w Warszawie[16] oraz wyjechała z grupą baletową na swoje pierwsze występy zagraniczne – najpierw do Monte Carlo[17], a następnie do Paryża[18].

Na początku lat 60. zaczęła występować w Polskim Zespole Tańca Eugeniusza Paplińskiego[19] – tańczyła w duecie z Witoldem Grucą[20], ponadto została członkinią polskiej grupy estradowej, z którą odbyła m.in. trasę widowiskową po ZSRR[21]. W 1961 została laureatką trzeciej nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie[22] oraz powróciła do występów w operze – tańczyła m.in. w „Zaczarowanej oberży”, „Kamiennym kwiecie” i „Don Kichocie”, w których partnerował jej Stanisław Szymański[23]. W 1963 uczestniczyła z Grucą na Festiwalu Młodzieży w Helsinkach, a także zatańczyła w programach Tele-Batory Coctail i 25 minut z Mazurówną i Grucą[24].

Tworzyła choreografie dla wielu teatrów, m.in. Żydowskiego[25] i Współczesnego w Warszawie, Starego w Krakowie[26] i Wielkiego w Łodzi, jak też paryskiego „Élysées Montmartre”[22]. Ministerstwo Kultury i Sztuki dwukrotnie przyznało jej stypendium artystyczne, dzięki czemu kilkutygodniowe warsztaty z tańca współczesnego i baletu jazzowego w Paryżu u Géne’a Robinsona[27][11]. W drugiej połowie lat 60. zaczęła tańczyć z Gerardem Wilkiem[28], z którym wystąpiła m.in. w teledysku do utworu Piotra Szczepanika „Kochać”[29]. W 1967 założyła zespół tańca jazzowego „Fantom”[30], z którym wystąpiła m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Pradze[28]. Pracowała przy filmie Stanisława Barei Przygoda z piosenką (1968) jako główna choreografka i dublerka Poli Raksy w scenach tańca[31].

Krystyna Mazurówna, 1968

W 1968 została zmuszona przez ówczesne władze do rozwiązania grupy „Fantom” i do opuszczenia kraju[32]. Po wyjeździe do Paryża została zaangażowana do występów w klubie „Bataclan” w Genewie[33], ponadto dołączyła do zespołu Victorem Upshawem, który zaangażował ją do występów w spektaklach Teatru Mogador[34], w prywatnym klubie Aristotelisa Onasisa w Atenach[35] i uczynił pierwszą solistką w rewii wystawianej w paryskim Gaumont Palace[36], a także w filmie Claude’a Leloucha Łobuz[37]. Występowała też w paryskim klubie „Le Roi Lire”[38], była pierwszą solistką w rewii Joséphine à Bobino 1975 z Josephiny Baker w roli głównej[39] i była solistką Casino de Paris[40]. Założyła zespół taneczny „Ballet Mazurowna”, z którym występowała po Francji[41] i innych krajach Europy. W latach 80. równocześnie z karierą artystyczną podejmowała szereg prac dorywczych, m.in. bileterką i kasjerką w kinie[42], barmanką w Casino de Paris[43], ekspedientką[7], kelnerką[44] i szatniarką oraz pracowała w informacji metra[45]. W latach 90. została felietonistką w nowojorskim tygodniku „Kurier Plus”, pisała też dla czasopism: „Moda Top”, „Sukces”, „Pani”, „Uroda”, „Fashion”, „On” i „Twój Styl”[46].

W 2010 była choreografką w programie rozrywkowym TVN You Can Dance – Po prostu tańcz[47] i wydała swoją pierwszą książkę autobiograficzną pt. Burzliwe życie tancerki. W 2012 była jurorką dwóch pierwszych edycji programu rozrywkowego Polsatu Got to Dance. Tylko taniec[48], za co w lutym 2013 była nominowana do nagrody Wiktory 2012 w kategorii „osobowość telewizyjna”[49]. Jeszcze w 2012 gościła w programach telewizyjnych Kuba Wojewódzki i Jaka ona jest oraz wydała kolejną autobiografię pt. Moje noce z mężczyznami[50]. W 2016 wydała trzecią książkę autobiograficzną pt. Ach, ci faceci!. W 2017 została nagrodzona Złotą Sową Polonii za twórczość teatralną[51]. W 2019 wydała książkę pt. Jak nie teraz, to kiedy?, wcześniej zapowiedziała także wydanie książki pt. Romans wirtualny[52][53].

Wizerunek medialny[edytuj | edytuj kod]

Krystyna Mazurówna (2012)

Znana z ekscentycznego wizerunku[54], m.in. występowania w krzykliwych kreacjach oraz noszenia mocnego makijażu i kolorowych włosów[55][45][30]. Ze względu na publiczne wyznania m.in. o kilkukrotnym poddaniu się zabiegowi aborcji media czasem określają ją mianem skandalistki[45].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Z nieformalnego związku z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem ma syna, Kaspra Teodora (ur. 1960)[56][57]. Następnie spotykała się ze Sławomirem Mrożkiem[57]. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Pluciński[58], z którym rozstała się po trzech miesiącach małżeństwa[59], a rozwiodła – trzy lata po ślubie[60]. W latach 60. była zaręczona z Wacławem Kisielewskim[60], z którym rozstała się po siedmiu latach związku[61]. Następnie przez 13 lat pozostawała w związku małżeńskim z Jean Pierre’em Bluteau[59], z którym ma dwoje dzieci, Balthazara (ur. 1983) i Ernestine (ur. 1986)[60].

Jest właścicielką kilkunastu mieszkań w Paryżu[60].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Film
  • 1962: Estrada 62, taniec
  • 1966: Sublokator – dziewczyna ukazująca się z duchem pułkownika
  • 1966: Małżeństwo z rozsądku – tancerka
  • 1967: Maskarada, taniec
  • 1967: Fantomy, taniec
  • 1968: Przygoda z piosenką – tancerka (nie wymieniona w czołówce)
  • 2014: Dzień dobry, kocham cię! – babcia Pauli
Teledyski

Spektakle[edytuj | edytuj kod]

Krystyna Mazurówna podczas występu w 1968
Jako tancerka
  • 1956: „Faust” – Opera Warszawa
  • 1958: „Don Juan” – Opera Warszawa
  • 1958: „Wieczór baletowy” – Opera Warszawa
  • 1959: „Pan Twardowski” – Opera Warszawa
  • 1962: „Judith” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1962: „Święto wiosny” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1962: „Cztery temperamenty” – Opera Warszawa
  • 1962: „Trójkątny kapelusz” (Falla Manuel de) – Teatr Wielki Warszawa
  • 1962: „Białowłosa” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1963: „Gdy w ogrodzie botanicznym” – Sala Kongresowa PKiN Warszawa
Jako choreografka
  • 1963: „Sonety miłosne” – Filharmonia Narodowa Warszawa
  • 1963: „Dafnis i Chloe” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1966: „Inne czasy, czyli 20 lat ... Program jubileuszowy” – Teatr Buffo „Syrena” Warszawa
  • 1966: „Sprzężenie zwrotne” – Teatr Polski Warszawa
  • 1966: „Emil i detektywi” – Teatr Buffo „Syrena” Warszawa
  • 1966: „Trzy białe strzały” – Teatr Ziemi Mazowieckiej Warszawa
  • 1967: „Trębacze” – Teatr im. Juliusza Osterwy Gorzów Wielkopolski
  • 1968: „Nie zapomnisz owych dni” – Teatr im. Stefana Jaracza Łódź
  • 1968: „Moja córeczka” – Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej Kraków
  • 1988: „Błękitny zamek” – Teatr Wielki Łódź
  • 1988: „Balet, balet, balet” – Teatr Muzyczny Gdynia
  • 2010: „Chopin inaczej”[62]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 317.
  2. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 68–69.
  3. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 10.
  4. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 199.
  5. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 26.
  6. ↑ Mazurówna 2012 ↓, s. 9.
  7. ↑ a b Ewelina Litwin, Krystian Maciaszek: Zawsze wszystko jest możliwe. Mazurówna. glosseniora.pl, 2018-06-12. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  8. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 38.
  9. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 53.
  10. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 54–55.
  11. ↑ a b Mazurówna 2010 ↓, s. 191
  12. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 282.
  13. ↑ pp: Krystyna Mazurówna: w Polsce zmieniłabym rząd, ustawy, prawa. wirtualnemedia.pl, 2012-04-17. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  14. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 81.
  15. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 180.
  16. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 91.
  17. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 96.
  18. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 99.
  19. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 125.
  20. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 127.
  21. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 135.
  22. ↑ a b Mazurówna 2010 ↓, s. 146
  23. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 151.
  24. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 156.
  25. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 189.
  26. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 166.
  27. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 175.
  28. ↑ a b Mazurówna 2010 ↓, s. 177
  29. ↑ Kochać – teledysk Piotra Szczepanika. youtube.com. [dostęp 2008-04-05]. (pol.).
  30. ↑ a b Ida Dawidowicz, Krystyna Mazurówna - kilka słów o niej, kobieta.pl, 6 stycznia 2013 [dostęp 2021-02-09] (pol.).
  31. ↑ Bohdan Łazuka: ...trzymam się!. Dom Wydawniczy Szczepan Szymański, 1993, s. 72–73. ISBN 83-85606-30-0.
  32. ↑ Jacek Marczyński: Krystyna Mazurówna wspomina: Burzliwe życie tancerki. rp.pl, 2011-02-20. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  33. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 197.
  34. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 209–211.
  35. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 214.
  36. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 216–217
  37. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 212–213.
  38. ↑ Mazurówna 2012 ↓, s. 90.
  39. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 232–233.
  40. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 237.
  41. ↑ Tylko Taniec: jurorka Krystyna Mazurówna - kim jest, co osiągnęła. Biografia. 2012-02-28. s. Super Express. [dostęp 2020-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (pol.).
  42. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 309, 314.
  43. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 304.
  44. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 300.
  45. ↑ a b c Barbara Sowa: Krystyna Mazurówna szczerze o aborcji: Miałam kilka zabiegów. rozrywka.dziennik.pl, 2012-03-08. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  46. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 321–322.
  47. ↑ Kobieta z tańcem w genach.
  48. ↑ „Tylko taniec. Got to dance” – nowy show Polsatu.
  49. ↑ M.Michalski: Znamy nominowanych do Wiktorów. www.plejada.pl, 2013-02-19. [dostęp 2013-02-19].
  50. ↑ Moje noce z mężczyznami - Krystyna Mazurówna. kultura.onet.pl, 2012-10-16. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  51. ↑ Złote Sowy Polonii 2017. jupiter-online.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)]..
  52. ↑ Krystyna Mazurówna: „Wydaję nową książkę o miłości” - YouTube, www.youtube.com [dostęp 2019-01-13] (ang.).
  53. ↑ Telewizja Wałbrzych - Krystyna Mazurówna o Emigrantach, www.youtube.com [dostęp 2019-01-13] (ang.).
  54. ↑ Holly: Krystyna Mazurówna i jej „Noce z mężczyznami”. dziennikparyski.com, 2013-04-02. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  55. ↑ Patrycja Guzek: 284. "Pokonywanie przeszkód i stawianie sobie coraz to nowych, ambitnych celów jest szalenie ekscytującą zabawą!" - wywiad z Krystyną Mazurówną. patrycjaguzek.pl, 2013-07-15. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  56. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 119.
  57. ↑ a b Mazurówna 2016 ↓, s. 106
  58. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 159.
  59. ↑ a b Krystyna Mazurówna: Po prostu rewela!. gala.pl, 2012-03-09. [dostęp 2021-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-10)]. (pol.).
  60. ↑ a b c d te: Jak trzeba było, to też sprzątałam. [w:] Życie na gorąco [on-line]. styl.pl, 2012-03-08. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  61. ↑ Mazurówna 2016 ↓, s. 111.
  62. ↑ Poznań. „Chopin inaczej” Krystyny Mazurówny w PTT.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krystyna Mazurówna: Burzliwe życie tancerki. Warszawa: Marginesy, 2010. ISBN 978-83-928431-5-3.
  • Krystyna Mazurówna: Moje noce z mężczyznami. Warszawa: Agora, 2012. ISBN 978-832-681-167-8.
  • Krystyna Mazurówna: Ach, ci faceci!. Warszawa: Latarnik, 2016. ISBN 978-832-681-167-8.
  • Marta Sztokfisz: Na huśtawce (biografie) „Historia i Życie”, ISBN 978-83-919068-4-2.
  • Krzysztof Pająk: Krystyna Mazurówna miesięcznik „Ty i Ja”, Warszawa, nr 8 (100)/1968, s. 2–6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Laureaci Złotej Sowy Polonii w dziedzinie teatru

Statuetka Złotej Sowy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krystyna_Mazurówna&oldid=70799316”