Przejdź do zawartości

Krystyna Mazurówna

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Mazurówna
Ilustracja
Krystyna Mazurówna (2017)
Prawdziwe imię i nazwisko

Krystyna Mazur

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1939
Lwów

Zawód

tancerka, choreografka, autorka książek, felietonistka, modelka

Współmałżonek

1. Tadeusz Pluciński (rozwód)
2. Jean Pierre Bluteau (rozwód)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krystyna Teresa[1] Mazurówna (ur. 20 stycznia 1939 we Lwowie) – polska tancerka, choreografka, autorka książek, felietonistka, modelka i osobowość medialna. Dawna solistka Casino de Paris.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 20 stycznia 1939 we Lwowie. Jest młodszą córką matematyka prof. Stanisława Mazura (1905–1981) i Bronisławy Wysockiej-Mazurowej, chemiczki[2]. Ma starszą o siedem lat siostrę, Barbarę[3], również tancerkę[4]. Zainspirowana spektaklem baletowym obejrzanym w Teatrze Małych Form[5][6], w wieku trzech lat zainteresowała się tańcem[7]. W latach 1946–1949 mieszkała w Łodzi[8], następnie w Warszawie[9], gdzie uczęszczała do szkoły baletowej Zygmunta Dąbrowskiego i Teresy Dobrowolskiej[10]. W 1957 ukończyła Państwową Średnią Szkołę Baletową[11], w której tańca klasycznego uczył ją Leon Wójcikowski[12].

Jeszcze w okresie szkolnym debiutowała na scenie Opery Warszawskiej rolą łabędzia w Strasznym dworze[13]. Jej pierwszym partnerem tanecznym był Dariusz Hochman[14]. Po ukończeniu szkoły baletowej została zaangażowana do baletu Teatru Wielkiego i występowała w stołecznym Teatrze Syrena[15]. W 1959 zdobyła trzecią nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego w Warszawie[16] i wyjechała z grupą baletową na występy zagraniczne do Monte Carlo i Paryża[17].

Na początku lat 60. zaczęła występować w Polskim Zespole Tańca Eugeniusza Paplińskiego[18] – tańczyła w duecie z Witoldem Grucą[19], ponadto została członkinią polskiej grupy estradowej, z którą odbyła m.in. trasę widowiskową po ZSRR[20]. W 1961 została laureatką trzeciej nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie[21] oraz powróciła do występów w operze – tańczyła m.in. w „Zaczarowanej oberży”, „Kamiennym kwiecie” i „Don Kichocie”, w których partnerował jej Stanisław Szymański[22]. W 1963 uczestniczyła z Grucą na Festiwalu Młodzieży w Helsinkach, a także zatańczyła w programach Tele-Batory Coctail i 25 minut z Mazurówną i Grucą[23].

Stworzyła choreografie dla wielu teatrów, m.in. Syrena, Żydowskiego[24] i Współczesnego w Warszawie, Starego w Krakowie[25] i Wielkiego w Łodzi, jak też paryskiego „Élysées Montmartre”[21]. Dwukrotnie otrzymała stypendium artystyczne od Ministerstwa Kultury i Sztuki, dzięki czemu wzięła udział w kilkutygodniowych warsztatach z tańca współczesnego i baletu jazzowego w Paryżu u Géne’a Robinsona[26][11]. W drugiej połowie lat 60. zaczęła tańczyć z Gerardem Wilkiem[27], z którym wystąpiła m.in. w teledysku do utworu Piotra Szczepanika „Kochać”[28]. W 1967 założyła zespół tańca jazzowego „Fantom”[29], z którym wystąpiła m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Pradze[27]. Pracowała przy filmie Stanisława Barei Przygoda z piosenką (1968) jako główna choreografka i dublerka Poli Raksy w scenach tańca[30].

Mazurówna (1968)

W 1968 została zmuszona przez ówczesne władze do rozwiązania grupy „Fantom” i do opuszczenia kraju[31]. Po wyjeździe do Paryża została zaangażowana do występów w klubie „Bataclan” w Genewie[32], ponadto dołączyła do zespołu Victorem Upshawem, który zaangażował ją do występów w spektaklach Teatru Mogador[33], w prywatnym klubie Aristotelisa Onasisa w Atenach[34] i uczynił pierwszą solistką w rewii wystawianej w paryskim Gaumont Palace[35], a także w filmie Claude’a Leloucha Łobuz[36]. Występowała też w paryskim klubie „Le Roi Lire”[37], była pierwszą solistką w rewii Joséphine à Bobino 1975 z Josephiny Baker w roli głównej[38] i była solistką Casino de Paris[39]. Założyła zespół taneczny „Ballet Mazurowna”, z którym występowała po Francji[40] i innych krajach Europy. W latach 80. równocześnie z karierą artystyczną podejmowała szereg prac dorywczych, m.in. bileterką i kasjerką w kinie[41], barmanką w Casino de Paris[42], ekspedientką[7], kelnerką[43] i szatniarką oraz pracowała w informacji metra[44]. W latach 90. została felietonistką w nowojorskim tygodniku „Kurier Plus”, pisała też dla czasopism: „Moda Top”, „Sukces”, „Pani”, „Uroda”, „Fashion”, „On” i „Twój Styl”[45].

W 2010 była choreografką w programie rozrywkowym TVN You Can Dance – Po prostu tańcz![46] i wydała swoją pierwszą książkę autobiograficzną pt. Burzliwe życie tancerki. W 2012 była jurorką dwóch pierwszych edycji programu rozrywkowego Polsatu Got to Dance. Tylko taniec[47], za co w lutym 2013 była nominowana do nagrody Wiktory 2012 w kategorii „osobowość telewizyjna”[48]. Jeszcze w 2012 gościła w programach telewizyjnych Kuba Wojewódzki i Jaka ona jest oraz wydała kolejną autobiografię pt. Moje noce z mężczyznami[49]. W 2016 wydała trzecią książkę autobiograficzną pt. Ach, ci faceci!. W 2017 została nagrodzona Złotą Sową Polonii za twórczość teatralną[50]. W 2019 wydała książkę pt. Jak nie teraz, to kiedy?[51][52].

Wizerunek medialny

[edytuj | edytuj kod]
Mazurówna (2012)

Znana z ekscentycznego wizerunku[53], m.in. występowania w krzykliwych kreacjach oraz noszenia mocnego makijażu i kolorowych włosów[54][44][29]. Ze względu na publiczne wyznania m.in. o kilkukrotnym poddaniu się zabiegowi aborcji media czasem określają ją mianem skandalistki[44].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Z nieformalnego związku z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem ma syna, Kaspra Teodora (ur. 1960)[55][56]. Następnie spotykała się ze Sławomirem Mrożkiem[56]. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Pluciński[57], z którym rozstała się po trzech miesiącach małżeństwa[58], a rozwiodła – trzy lata po ślubie[59]. W latach 60. była zaręczona z Wacławem Kisielewskim[59], z którym rozstała się po siedmiu latach związku[60]. Następnie przez 13 lat pozostawała w związku małżeńskim z Jean Pierre’em Bluteau[58], z którym ma dwoje dzieci, Balthazara (ur. 1983) i Ernestine (ur. 1986)[59].

Jest właścicielką kilkunastu mieszkań w Paryżu[59].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Film
  • 1962: Estrada 62, taniec
  • 1966: Sublokator – dziewczyna ukazująca się z duchem pułkownika
  • 1966: Małżeństwo z rozsądku – tancerka
  • 1967: Maskarada, taniec
  • 1967: Fantomy, taniec
  • 1968: Przygoda z piosenką – tancerka (nie wymieniona w czołówce)
  • 2014: Dzień dobry, kocham cię! – babcia Pauli
Teledyski

Spektakle

[edytuj | edytuj kod]
Mazurówna (1968)
Jako tancerka
  • 1956: „Faust” – Opera Warszawa
  • 1958: „Don Juan” – Opera Warszawa
  • 1958: „Wieczór baletowy” – Opera Warszawa
  • 1959: „Pan Twardowski” – Opera Warszawa
  • 1962: „Judith” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1962: „Święto wiosny” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1962: „Cztery temperamenty” – Opera Warszawa
  • 1962: „Trójkątny kapelusz” (Falla Manuel de) – Teatr Wielki Warszawa
  • 1962: „Białowłosa” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1963: „Gdy w ogrodzie botanicznym” – Sala Kongresowa PKiN Warszawa
Jako choreografka
  • 1963: „Sonety miłosne” – Filharmonia Narodowa Warszawa
  • 1963: „Dafnis i Chloe” – Teatr Wielki Warszawa
  • 1966: „Inne czasy, czyli 20 lat ... Program jubileuszowy” – Teatr Buffo „Syrena” Warszawa
  • 1966: „Sprzężenie zwrotne” – Teatr Polski Warszawa
  • 1966: „Emil i detektywi” – Teatr Buffo „Syrena” Warszawa
  • 1966: „Trzy białe strzały” – Teatr Ziemi Mazowieckiej Warszawa
  • 1967: „Trębacze” – Teatr im. Juliusza Osterwy Gorzów Wielkopolski
  • 1968: „Nie zapomnisz owych dni” – Teatr im. Stefana Jaracza Łódź
  • 1968: „Moja córeczka” – Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej Kraków
  • 1988: „Błękitny zamek” – Teatr Wielki Łódź
  • 1988: „Balet, balet, balet” – Teatr Muzyczny Gdynia
  • 2010: „Chopin inaczej”[61]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 2010 – Burzliwe życie tancerki
  • 2012 – Moje noce z mężczyznami
  • 2016 – Ach, ci faceci!
  • 2019 – Jak nie teraz, to kiedy?

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 317.
  2. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 68–69.
  3. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 10.
  4. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 199.
  5. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 26.
  6. ↑ Mazurówna 2012 ↓, s. 9.
  7. ↑ a b Ewelina Litwin, Krystian Maciaszek: Zawsze wszystko jest możliwe. Mazurówna. glosseniora.pl, 2018-06-12. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  8. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 38.
  9. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 53.
  10. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 54–55.
  11. ↑ a b Mazurówna 2010 ↓, s. 191
  12. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 282.
  13. ↑ pp: Krystyna Mazurówna: w Polsce zmieniłabym rząd, ustawy, prawa. wirtualnemedia.pl, 2012-04-17. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  14. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 81.
  15. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 180.
  16. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 91.
  17. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 96, 99.
  18. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 125.
  19. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 127.
  20. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 135.
  21. ↑ a b Mazurówna 2010 ↓, s. 146
  22. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 151.
  23. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 156.
  24. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 180, 189.
  25. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 166.
  26. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 175.
  27. ↑ a b Mazurówna 2010 ↓, s. 177
  28. ↑ Kochać – teledysk Piotra Szczepanika. youtube.com. [dostęp 2008-04-05]. (pol.).
  29. ↑ a b Ida Dawidowicz, Krystyna Mazurówna - kilka słów o niej [online], kobieta.pl, 6 stycznia 2013 [dostęp 2021-02-09] (pol.).
  30. ↑ Bohdan Łazuka: ...trzymam się!. Dom Wydawniczy Szczepan Szymański, 1993, s. 72–73. ISBN 83-85606-30-0.
  31. ↑ Jacek Marczyński: Krystyna Mazurówna wspomina: Burzliwe życie tancerki. rp.pl, 2011-02-20. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  32. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 197.
  33. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 209–211.
  34. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 214.
  35. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 216–217
  36. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 212–213.
  37. ↑ Mazurówna 2012 ↓, s. 90.
  38. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 232–233.
  39. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 237.
  40. ↑ Tylko Taniec: jurorka Krystyna Mazurówna - kim jest, co osiągnęła. Biografia. 2012-02-28. s. Super Express. [dostęp 2020-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-13)]. (pol.).
  41. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 309, 314.
  42. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 304.
  43. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 300.
  44. ↑ a b c Barbara Sowa: Krystyna Mazurówna szczerze o aborcji: Miałam kilka zabiegów. rozrywka.dziennik.pl, 2012-03-08. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  45. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 321–322.
  46. ↑ Kobieta z tańcem w genach.
  47. ↑ „Tylko taniec. Got to dance” – nowy show Polsatu.
  48. ↑ M.Michalski: Znamy nominowanych do Wiktorów. www.plejada.pl, 2013-02-19. [dostęp 2013-02-19].
  49. ↑ Moje noce z mężczyznami - Krystyna Mazurówna. kultura.onet.pl, 2012-10-16. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  50. ↑ Złote Sowy Polonii 2017. jupiter-online.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)]..
  51. ↑ Krystyna Mazurówna: „Wydaję nową książkę o miłości” - YouTube [online], www.youtube.com [dostęp 2019-01-13] (ang.).
  52. ↑ Telewizja Wałbrzych - Krystyna Mazurówna o Emigrantach [online], www.youtube.com [dostęp 2019-01-13] (ang.).
  53. ↑ Holly: Krystyna Mazurówna i jej „Noce z mężczyznami”. dziennikparyski.com, 2013-04-02. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  54. ↑ Patrycja Guzek: 284. "Pokonywanie przeszkód i stawianie sobie coraz to nowych, ambitnych celów jest szalenie ekscytującą zabawą!" - wywiad z Krystyną Mazurówną. patrycjaguzek.pl, 2013-07-15. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  55. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 119.
  56. ↑ a b Mazurówna 2016 ↓, s. 106
  57. ↑ Mazurówna 2010 ↓, s. 159.
  58. ↑ a b Krystyna Mazurówna: Po prostu rewela!. gala.pl, 2012-03-09. [dostęp 2021-02-09]. [zarchiwizowane (2021-02-10)]. (pol.).
  59. ↑ a b c d te: Jak trzeba było, to też sprzątałam. [w:] Życie na gorąco [on-line]. styl.pl, 2012-03-08. [dostęp 2021-02-09]. (pol.).
  60. ↑ Mazurówna 2016 ↓, s. 111.
  61. ↑ Poznań. „Chopin inaczej” Krystyny Mazurówny w PTT.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krystyna Mazurówna: Burzliwe życie tancerki. Warszawa: Marginesy, 2010. ISBN 978-83-928431-5-3.
  • Krystyna Mazurówna: Moje noce z mężczyznami. Warszawa: Agora, 2012. ISBN 978-832-681-167-8.
  • Krystyna Mazurówna: Ach, ci faceci!. Warszawa: Latarnik, 2016. ISBN 978-832-681-167-8.
  • Marta Sztokfisz: Na huśtawce (biografie) „Historia i Życie”, ISBN 978-83-919068-4-2.
  • Krzysztof Pająk: Krystyna Mazurówna miesięcznik „Ty i Ja”, Warszawa, nr 8 (100)/1968, s. 2–6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Laureaci Złotej Sowy Polonii w dziedzinie teatru

Statuetka Złotej Sowy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krystyna_Mazurówna&oldid=75835996”