Krystyna Pawłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Pawłowicz
Ilustracja
Krystyna Pawłowicz (2016)
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1952
Wojcieszów

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo gospodarcze publiczne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1986 – nauki prawne
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2005 – nauki prawne
Uniwersytet Warszawski

Profesor nadzwyczajny
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

2007–2011

Poseł na Sejm RP VII i VIII kadencji
Okres spraw.

2011–2019

sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.

od 5 grudnia 2019

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Krystyna Pawłowicz w Sejmie RP
Krystyna Pawłowicz odbierająca z rąk przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wojciecha Hermelińskiego zaświadczenie o wyborze na posła VIII kadencji Sejmu, 2015

Krystyna Pawłowicz (ur. 14 kwietnia 1952 w Wojcieszowie) – polska polityk, prawnik specjalizująca się w zakresie prawa gospodarczego publicznego, nauczycielka akademicka, doktor habilitowany nauk prawnych, w latach 2007–2011 członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII i VIII kadencji, członek Krajowej Rady Sądownictwa w latach 2011–2019, sędzia Trybunału Konstytucyjnego z kadencją od 5 grudnia 2019.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W młodości uprawiała dyscypliny lekkoatletyczne, w tym biegi oraz rzuty oszczepem i dyskiem. W rzucie oszczepem zdobyła mistrzostwo Mazowsza młodzików. Osiągała dobre wyniki także w biegach sprinterskich[1][2][3].

W 1976 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Podczas studiów należała do Socjalistycznego Związku Studentów Polskich[4].

Następnie została nauczycielką akademicką na uczelni. Przez dwa lata pracowała w Zakładzie Prawa Rolnego, po czym przez ponad 30 lat była pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Zakładzie Administracyjnego Prawa Gospodarczego i Bankowego Instytutu Nauk Administracyjno-Prawnych na WPiA UW[5]. Przez kilka lat współpracowała w ramach Instytutu Nauk Prawnych PAN z Ludwikiem Barem[5]. W 1979 ukończyła aplikację sędziowską[5][3]. W 1986 uzyskała stopień doktora nauk prawnych w zakresie prawa administracyjnego, a w 2005 habilitowała się na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli. Studium publicznoprawne[6].

W latach 2007–2011 była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego, zaś w latach 2011–2012 na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz kierownika Katedry Publicznego Prawa Gospodarczego na Wydziale Prawa i Administracji tej uczelni[7]. W latach 2007–2018 była nauczycielką akademicką Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Ostrołęce[8][9][10].

Od 1980 do 1981 była członkinią Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[11]. Brała udział w rozmowach Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej w ramach podzespołu ds. organizacji społecznych[12], zajmującego się projektem ustawy o zgromadzeniach[5], której była współautorką. Od 1989 była ekspertką Sejmu i Senatu w zakresie prac legislacyjnych. Współtworzyła działającą na zapleczu prezydenta Lecha Wałęsy Partię Victoria[13]. W okresie rządu Jana Olszewskiego działała jako doradcczyni prawna ministra i Biura Prasowego Rządu[5]. Przygotowała ok. 50 opinii i ekspertyz prawnych na zlecenie Sejmu i Senatu, Kancelarii Prezydenta RP oraz centralnych i naczelnych organów państwowych[3][5]. Jest autorką i współautorką ok. 90 publikacji naukowych, w tym książek i artykułów naukowych, a także współautorką podręcznika akademickiego Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne. Wydała Raport dla rządu o centralnych organach administracji rządowej, opublikowany przez Urząd Rady Ministrów w 10 zeszytach w latach 1995–1996[5].

Od kwietnia 2001 do czerwca 2002 zasiadała w radzie nadzorczej PZU Życie[14][15].

14 listopada 2007 Sejm wybrał ją na stanowisko członkini Trybunału Stanu na czteroletnią kadencję 2007–2011. Rekomendującym klubem parlamentarnym było Prawo i Sprawiedliwość. W 2008 publicznie zakwestionowała zgodność traktatu lizbońskiego z Konstytucją RP[16]. Od września 2009 do marca 2010 zasiadała w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej[3].

Publikowała artykuły prawne i publicystyczno-naukowe w „Rzeczpospolitej”, „Życiu Gospodarczym”[5][3]. Została także publicystką „Naszego Dziennika”, Radia Maryja (m.in. w ramach audycji Myśląc Ojczyzna[17]) i „Rzeczy Wspólnych”.

W wyborach parlamentarnych w 2011 była kandydatką bezpartyjną i liderką listy PiS do Sejmu w okręgu siedleckim. Uzyskała mandat poselski, otrzymując 20 681 głosów[18]. Została przedstawicielką Sejmu VII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa[19]. W toku kadencji zyskała rozgłos medialny, m.in. przedstawiając w styczniu 2013 stanowisko Klubu Parlamentarnego PiS w sprawie poselskich projektów ustaw dotyczących związków partnerskich[20]. W 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (dostała 18 070 głosów)[21]. Zasiadła w prezydium klubu PiS, a także została przedstawicielką Sejmu VIII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa[19].

Pod koniec 2018 ogłosiła na swoim profilu na Twitterze, że jesienią 2019 z końcem kadencji parlamentu wycofa się z życia politycznego, co było szeroko komentowane w mediach[22]. Nie kandydowała w wyborach parlamentarnych w 2019. W październiku 2019 posłowie Prawa i Sprawiedliwości zgłosili jej kandydaturę na sędziego Trybunału Konstytucyjnego[23]. Kandydaturę tę ponowiono w Sejmie IX kadencji. 21 listopada 2019 została wybrana głosami posłów klubu Prawa i Sprawiedliwości na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego[24]. 5 grudnia złożyła ślubowanie, rozpoczynając dziewięcioletnią kadencję[25].

22 października 2020 była w składzie orzekającym Trybunału Konstytucyjnego, w którym TK wydał wyrok o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wykonywania aborcji z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu[26]. Wyrok Trybunału doprowadził do licznych protestów przeciwko zmianie przepisów aborcyjnych na ogólnokrajową skalę[27][28][29].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2011 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VII kadencji nr 18 20 681 (6,04%) T[30]
2015 Sejm VIII kadencji 18 070 (4,82%) T[31]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Leona Pawłowicza i jego drugiej żony, Krystyny z d. Gawrońskiej[32]. Jest niezamężna i bezdzietna[33]. Przez wiele lat opiekowała się swoimi ciężko chorymi na nowotwory rodzicami. Mieszka w Warszawie.

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Krystyna Pawłowicz zyskała popularność ze względu na ekscentryczny wizerunek i kontrowersyjne wypowiedzi, które przez wielu komentatorów były uznawane za mowę nienawiści[34][35][36][37][38][39]. W latach 2012–2018 Komisja Etyki Poselskiej wielokrotnie zwracała Pawłowicz uwagę[40][41][42][43][44], a także udzielała upomnienia[45][46][47] oraz nagany za naruszenie zasady dbałości o dobre imię Sejmu[48][49][50].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli: studium publicznoprawne, Liber, Warszawa 2005, ISBN 83-7206-114-9.
  • Wolność gospodarcza, [w:] Prawo Gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1998, s. 53–80.
  • Bez cenzury. O prawie i Unii Europejskiej [rozmawiał Łukasz Żygadło], Bollinari Publishing House – Polska Księgarnia Narodowa, Warszawa 2015, ISBN 978-83-63865-97-9.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Modlę się, żeby UE się sama rozwaliła. rp.pl, 1 czerwca 2013. [dostęp 2018-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-04)].
  2. ↑ Prof. K. Pawłowicz: nie obrażam ludzi. nj24.pl, 9 listopada 2013. [dostęp 2018-09-25].
  3. ↑ a b c d e f Profesor Krystyna Pawłowicz dla eOstrołęka.pl: „W państwie PiS nie czuję się obco, jestem u siebie”. eostroleka.pl, 19 września 2011. [dostęp 2018-09-25].
  4. ↑ Krystyna Pawłowicz z przeszłością w komunistycznej młodzieżówce. newsweek.pl, 8 lipca 2019. [dostęp 2019-07-09].
  5. ↑ a b c d e f g h Druk sejmowy nr 3573 z biogramami kandydatów do Trybunału Konstytucyjnego z 5 listopada 2010. [dostęp 2014-01-10].
  6. ↑ Dr hab. Krystyna Pawłowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-02-11].[martwy link]
  7. ↑ Pracownicy. uksw.edu.pl. [dostęp 2013-02-02].
  8. ↑ Biografia. krystynapawlowicz.pl. [dostęp 2012-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-05)].
  9. ↑ Pracownicy naukowo-dydaktyczni zatrudnieni w WSAP. wsap.com.pl. [dostęp 2014-01-10].
  10. ↑ Krystyna Pawłowicz nie będzie już pracować w ostrołęckiej WSAP. eostroleka.pl, 25 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-26].
  11. ↑ Wojciech Adamiecki, Okrągły stół: kto jest kim: „Solidarność”, opozycja: biogramy, wypowiedzi, Warszawa 1989, s. 148.
  12. ↑ Kaczyński w spódnicy. wprost.pl. [dostęp 2013-12-07].
  13. ↑ Rzucała oszczepem, teraz rzuca słowami. „Dla niej wolność to jest to, czego chce PiS”. tvn24.pl, 21 września 2018. [dostęp 2018-09-25].
  14. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Mastalerz nowym prezesem PZU Życie, Wieczerzak odwołany [online], www.money.pl [dostęp 2023-02-02] (pol.).
  15. ↑ KRS PZU Życie Numer KRS 0000030211.
  16. ↑ Krystyna Pawłowicz: Czy polska konstytucja jest jeszcze ważna?. rp, 25 marca 2008. [dostęp 2012-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-31)].
  17. ↑ Myśląc Ojczyzna – pos. prof. dr hab. Krystyna Pawłowicz. radiomaryja.pl, 1 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-16].
  18. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2012-03-01].
  19. ↑ a b Członkowie Krajowej Rady Sądownictwa. krs.pl. [dostęp 2020-02-20].
  20. ↑ Sprawozdanie stenograficzne z 32 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 24 stycznia 2013 r.. sejm.gov.pl. s. 163–165. [dostęp 2013-02-22].
  21. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  22. ↑ Pawłowicz zniknie z Sejmu, by zrealizować swoje marzenie?. fakt.pl, 19 grudnia 2018. [dostęp 2019-01-02].
  23. ↑ Druk nr 3859: Kandydat na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego. sejm.gov.pl, 31 października 2019. [dostęp 2019-11-05].
  24. ↑ Głosowanie nr 48 na 1. posiedzeniu Sejmu. sejm.gov.pl, 21 listopada 2019. [dostęp 2019-11-22].
  25. ↑ Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej odebrał ślubowanie od sędziów Trybunału Konstytucyjnego. trybunal.gov.pl, 5 grudnia 2019. [dostęp 2020-04-09].
  26. ↑ Planowanie rodziny, ochrona płodu ludzkiego i warunki dopuszczalności przerywania ciąży, Sygn. akt K 1/20, Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. trybunal.gov.pl, 22 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  27. ↑ Aborcja. Protesty po wyroku TK. TAZ: Wojna kulturowa w Polsce. wp.pl, 26 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  28. ↑ „To nie państwo, to oprawca”, „suweren przemówił”. Kolejne protesty po wyroku TK. wprost.pl, 26 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  29. ↑ Światowe media piszą o decyzji TK i protestach kobiet w Polsce: szokujący, drastyczny wyrok. onet.pl, 24 października 2020. [dostęp 2020-10-27].
  30. ↑ Wybory 2011 [online], wybory2011.pkw.gov.pl [dostęp 2021-04-05].
  31. ↑ PKW | Wybory do Sejmu RP i Senatu RP [online], parlament2015.pkw.gov.pl [dostęp 2021-04-05].
  32. ↑ Krystyna Pawłowicz, [w:] ([https://www.wprost.pl/tematy/10124766/krystyna-pawlowicz-zyciorys-pochodzenie-rodzina-kariera.html%5D) [dostęp 2022-12-29].
  33. ↑ Aleksandra Pawlicka: Karabin maszynowy PiS: Prof. Krystyna Pawłowicz. newsweek.pl, 7 sierpnia 2012. [dostęp 2012-08-09].
  34. ↑ Krystyna Pawłowicz obraziła Adama Bodnara. „Jest pan wyjątkowym szkodnikiem”. Platforma Obywatelska składa zawiadomienie do prokuratury. polskatimes.pl, 11 września 2019. [dostęp 2020-06-18].
  35. ↑ „Krystyna Pawłowicz pogwałciła zasady kodeksu etycznego sędziów TK”. Wniosek o karę dyscyplinarną. gazeta.pl, 25 grudnia 2019. [dostęp 2020-06-18].
  36. ↑ Złote myśli Krystyny Pawłowicz. newsweek.pl, 7 stycznia 2016. [dostęp 2020-06-18].
  37. ↑ Tych wypowiedzi Pawłowicz nie zapomnimy. TOP 10. se.pl, 18 grudnia 2018. [dostęp 2020-06-18].
  38. ↑ „Morda to morda, to nie jest żadne słowo wulgarne”. Odpowiedzi Pawłowicz na komisji. tvn24.pl, 21 listopada 2019. [dostęp 2020-06-18].
  39. ↑ Łukasz Grzegorczyk: Skandaliczny wpis Pawłowicz. Obraziła wszystkich uczestników Parady Równości. natemat.pl, 10 czerwca 2019. [dostęp 2020-06-18].
  40. ↑ Uchwała nr 17 / VII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 21 listopada 2012 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  41. ↑ Uchwała nr 34 / VII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 7 maja 2014 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  42. ↑ Uchwała nr 48 / VII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 17 grudnia 2014 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  43. ↑ Uchwała nr 20 / VIII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 21 czerwca 2017 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  44. ↑ Uchwała nr 19 / VIII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 7 czerwca 2017 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  45. ↑ Uchwała nr 41 / VII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 23 lipca 2014 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  46. ↑ Uchwała nr 39 / VIII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 4 lipca 2018 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  47. ↑ Uchwała nr 27 / VIII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 8 listopada 2017 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  48. ↑ Uchwała nr 22 / VII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 4 kwietnia 2013 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  49. ↑ Uchwała nr 42 / VII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 23 lipca 2014 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].
  50. ↑ Uchwała nr 41 / VIII Komisji Etyki Poselskiej z dnia 3 października 2018 r. [online], orka.sejm.gov.pl [dostęp 2021-02-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Trybunał Konstytucyjny
Prezes
Wiceprezes
  • vacat
Sędziowie
Sędziowie wybrani na miejsca obsadzone
Sędziowie oczekujący na złożenie ślubowania

Sędziowie Trybunału Konstytucyjnego

  • [1] Śmierć w trakcie kadencji.
  • [z] Zrzeczenie się urzędu.
  • [x] Wybrany na miejsce obsadzone.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krystyna_Pawłowicz&oldid=73509901”