Krystyna Przewoźna-Armon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Przewoźna-Armon
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1928
Gniezno

Data i miejsce śmierci

16 listopada 2013
Toruń

doktor habilitowany nauk historycznych
Specjalność: archeologia, prahistoria (epoka żelaza, osadnictwo)
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1962
Instytut Archeologii i Etnologii PAN

Habilitacja

1971

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Archeologii i Etnologii PAN
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Okres zatrudn.

1954-1998

Krystyna Maria Przewoźna-Armon (ur. 23 maja 1928 w Gnieźnie, zm. 16 listopada 2013 w Toruniu) – polska historyk i archeolog, specjalizująca się w prahistorii, epoce żelaza i osadnictwie.

Lata II wojny światowej spędziła w Poznaniu. Pracowała jako pomoc domowa w niemieckiej rodzinie (1941-1942), a następnie na stanowisku robotniczym w zakładach Telefunken.

W 1949 roku ukończyła Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące w Gnieźnie. W 1953 roku ukończyła studia na Uniwersytecie Poznańskim. Wśród jej wykładowców byli Witold Hensel, Jan Czekanowski, Józef Kostrzewski i Eugeniusz Frankowski. Jeszcze przed ukończeniem studiów pracowała w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu oraz w Kierownictwie Badań nad Początkami Państwa Polskiego, prowadząc wykopaliska na poznańskich stanowiskach archeologicznych.

W latach 1954-1968 pracowała w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN. W 1962 roku uzyskała tam stopień doktora. Tematem rozprawy doktorskiej było Osadnictwo ludności kultury grobów jamowych na Pomorzu Wschodnim, a promotorem Witold Hensel.

W 1969 roku przeniosła się do Torunia, podjęła pracę na stanowisku adiunkta w Katedrze Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W 1971 uzyskała tam, na podstawie rozprawy Struktura i rozwój zasiedlenia południowo-wschodniej strefy nadbałtyckiej u schyłku starożytności, stopień doktora habilitowanego.

Pracowała też w Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego (1975-1976).

W latach 1980-1981 była zastępcą dyrektora, a od 1981 do 1984 roku dyrektorem Instytutu Archeologii i Etnografii UMK. W latach 1984-1985 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Humanistycznego. Od 1985 roku kierowała Zakładem Prahistorii. W 1991 roku objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 1998 roku przeszła na emeryturę.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Osada z okresu "rzymskiego" w Poznaniu przy ul. Krańcowej 77 (Mińskiej 3) (1958, współautor)
  • Wyniki badań archeologicznych w okolicy Świecia nad Wisłą w 1962 roku (1968, współautor)
  • Struktura i rozwój zasiedlenia południowo-wschodniej strefy nadbałtyckiej u schyłku starożytności (1974)
  • Stan i potrzeby badań nad okresem późnolateńskim i rzymskim na Pomorzu Gdańskim (1975)
  • Interpretacje archeologiczne a etnologiczne koncepcje kultury (1991, redakcja, ISBN 83-85263-28-4)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]