Krystyna Szostek-Radkowa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krystyna Szostek-Radkowa
Ilustracja
Krystyna Szostek-Radkowa i Jean Guillou w czasie próby Judith Symphonie w Paryżu
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1933
Katowice

Typ głosu

mezzosopran

Zawód

solistka operowa

Aktywność

od 1957

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Sztandaru Pracy I klasy Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Krystyna Szostek-Radkowa (ur. 14 marca 1933 w Katowicach) – polska śpiewaczka mezzosopranistka, pedagog.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Józefa Szostka – śpiewaka i współzałożyciela Opery Śląskiej w Bytomiu[1][2], siostrzenica Karola Grzesika – przedwojennego marszałka Sejmu Śląskiego[3]. Naukę muzyki rozpoczęła we wczesnym dzieciństwie pod kierunkiem swego ojca, pierwszy raz wystąpiła w radiu już w wieku 4 lat. Po ukończeniu w 1953 klasy śpiewu Ireny Faryaszewskiej w katowickim Liceum Muzycznym rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach pod kierunkiem Adrianny Faryaszewskiej, Ireny Lenczewskiej, Wandy Łozińskiej. Studia w konserwatorium ukoń­czyła w 1959 roku z naj­wyż­szym wyróż­nie­niem.

W czasie studiów wyszła za mąż za Ludwika Radka, skrzypka w Operze Śląskiej, a później w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Po związaniu się śpiewaczki na stałe z Operą Warszawską Radkowie zamieszkali w Warszawie, jednak przez wszystkie lata swej kariery artystka utrzymywała żywy kontakt ze Śląskiem[3]. Rodzinne tradycje muzyczne kontynuowała ich młodsza córka – Jolanta Radek (sopran)[4].

Radkowie zawsze mieli w swoim domu zwierzęta, a ich starsza córka Gabriela poświęciła się medycynie weterynaryjnej, jako że w tej rodzinie psy kochane były na równi z muzyką i śpiewem[5]. I nie tylko psy, także koty i jamniki. Właśnie Krystyna Szostek-Radkowa jest autorką słynnego bon motu (o swoim ulubieńcu Dudusiu)[6]: To nie pies – to jest jamnik.

Kariera artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Opera[edytuj | edytuj kod]

Od 1957 roku Krystyna Szostek-Radkowa przez 5 lat była solistką Opery Śląskiej w Bytomiu. Debiutowała tam rolą pokojówki w Manon, ale za swój debiut profesjonalny uważa rolę Ulryki w Balu maskowym Verdiego.

W 1958 zdobyła medal na międzynarodowym konkursie w Tuluzie, w 1959 – najwyższą (drugą) nagrodę na konkursie im. Giovanniego Battisty Viottiego w Vercelli[7], a w 1960 – III nagrodę na konkursie w Sofii.

Szybko zwróciła uwagę zagranicznych impresariów. Efektem był debiut w Operze Wiedeńskiej, gdzie wykonała z wielkim sukcesem rolę Eboli w Don Carlosie. Później przez 10 lat występowała gościnnie na deskach Opery Królewskiej La Monnaie w Brukseli (Eboli, Ortruda, Dalila, Amneris), w Opéra de Lyon (Ortruda 1976[8], Kundry 1977, Amneris 1978, Filipiewna 1984). Na scenie wschodnioberlińskiej Staatsoper grała Matkę Joannę w Diabłach z Loudun, a w Moskwie (Teatr Bolszoj) w Carmen. W 1981 wystąpiła w Operze Paryskiej w Balu maskowym w roli Ulryki wraz z José Carrerasem (Gustaw III) i Katią Ricciarelli (Amelia), a w Szwajcarii u Maurice Béjarta w inscenizacji opery Salome w roli Herodiady.

Występowała również na scenach operowych Madrytu, Hamburga, Düsseldorfu, Lubeki, Leningradu, Kijowa, Rygi, Budapesztu, Bukaresztu, Moskwy, Buenos Aires (Teatro Colón) i nowojorskiej Carnegie Hall. Były to wszystko występy gościnne, bowiem artystka nigdy nie rozstawała się na dłużej ze sceną Opery Narodowej w Warszawie, do której w 1962 roku zaangażował ją Bohdan Wodiczko i w której była solistką przez następne 40 lat.

Pierwsze jej role na tej scenie to Jadwiga w Strasznym dworze, Jokasta w Królu Edypie i Olga w Eugeniuszu Onieginie. Inne kreacje to Oktawia w Koronacji Poppei[9], Azucena w Trubadurze, Amneris w Aidzie, księżniczka Eboli w Don Carlosie, Santuzza w Rycerskości wieśniaczej, Cześnikowa w Strasznym Dworze, a przede wszystkim tytułowa rola w Carmen (1967) w reżyserii Erharda Fischera i wielkie role wagnerowskie – Wenus, Fryka, Waltrauta w Tannhäuserze i Pierścieniu Nibelunga[10]. Cała tetralogia Wagnera była wystawiana w Teatrze Wielkim w międzynarodowej obsadzie w latach 1988–1989. Ostatnią rolą na scenie Opery Narodowej była Niania Filippiewna w Eugeniuszu Onieginie w roku 2002.

O kreacji w Carmen krytyk muzyczny Jerzy Waldorff pisał[11]: Krystyna Szostek-Radkowa w roli i partii Carmeny była rewelacyjna: nie wyobrażam sobie, czy jest dziś lepsza Carmen w Europie, pod każdym względem – wokalnym, aktorskim, aparycyjnym.

Muzyka oratoryjna[edytuj | edytuj kod]

Obok oper klasycznych specjalizowała się w wykonaniach muzyki religijnej, oratoriach, a także w muzyce XX wieku, w szczególności w wykonaniach i prawykonaniach dzieł współczesnych jej polskich kompozytorów Bairda, Luto­sław­skiego, Górec­kiego, Pen­de­rec­kiego.

Z koncertami oratoryjnymi i recitalami objechała całą Europę, jak również Afrykę (Kenia, Uganda) i obie Ameryki : w 1982 wystąpiła z zespołem Kameralistów Filharmonii Narodowej Karola Teutscha w Carnegie Hall zapoznając amerykańską publiczność z arcydziełami polskich kompozytorów epoki baroku (w tym utwór Jesu spes mea Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego był kilkakrotnie bisowany[12]), a w sezonie 1993/1994 odbyła tournée po Puerto Rico, gdzie pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego wraz ze słowacką sopranistką Lucją Popp wykonywały, zarówno jego kompozycje, jak i klasyczne dzieła oratoryjne (w tym Requiem Dvořáka).

Jej reper­tuar oratoryjny obej­muje kilkadziesiąt pozycji: Vivaldi, Monteverdi, Pergolesi, Bach, Händel, Mozart, Brahms, Moniuszko, Bruckner, Verdi, Mahler, Dvořák, Szymanowski. Była jedną z najwyżej ocenianych wykonawczyń partii mezzosopranowej w Requiem Verdiego[2].

Prawykonania muzyki współczesnej[edytuj | edytuj kod]

Uczest­niczka wielu mię­dzy­na­ro­do­wych festi­wali muzycz­nych (Montreux, Besançon, Lyon, Linz, Lucerna, Rzym, Zagrzeb) i wielu realizacji Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień. m.in. w jej IV edycji (1960) w Oedipus Rex Stra­winskiego, oraz w Requ­iem Macie­jew­skiego, a Witold Lutosławski powierzył jej dwa pierwsze wykonania Pięciu pieśni do słów Kazimiery Iłłakowiczówny, pierwszego utworu w nowym systemie harmonii dwunastodźwiękowej[13].

W 1960 brała udział w prawykonaniu Pięciu pieśni do słów Haliny Poświatowskiej Tadeusza Bairda, utworze zadedykowanym „Krystynie”[14].

W 1966 w ramach X „Warszawskiej Jesieni” miała prawykonanie opera Jutro Tadeusza Bairda na podstawie dramatu One day more Josepha Conrada, następnie w 1972 opera została wystawiona na scenie Opery Śląskiej w reżyserii Bogdana Hussakowskiego. Kreacja aktorska Szostek-Radkowej w roli Jessiki w obu przedstawieniach spotkała się z gorącym przyjęciem publiczności[15] i reżyser rozpoczął realizację wersji filmowej. Autor opery wymógł jednak żeby rolę Jessiki w filmie powierzyć aktorce teatralnej[16] z podkładem głosu Szostek-Radkowej[17].

W latach 1970 przygotowała z francuskim kompozytorem Jean Guillou prawykonanie światowe Judith Symphonie pour Mezzo Soprano et orchestre op. 21, które odbyło się na Wawelu w Krakowie[potrzebny przypis]. Prawykonanie francuskie symfonii z udziałem Krystyny Szostek-Radkowej i Orkiestrą Radia i Telewizji Francuskiej (ORTF) pod dyr. Renarda Czajkowskiego odbyło się w Paryżu 25 lutego 1971[18].

Działalność pedagogiczna[edytuj | edytuj kod]

Od 1985 prowadziła klasę śpiewu na Wydziale Wokalnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie w 1993 otrzymała z rąk Prezydenta RP tytuł profesora[19]. Do jej uczniów należeli m.in.: Anna Lubańska, Edyta Kulczak[20], Ae-Ran Kim[21], Anna Lisiecka[22], Małgorzata Pańko[23], Katarzyna Rzymska, Ewa Thomas[24], Elżbieta Wróblewska[25], Agnieszka Dąbrowska, Małgorzata Gałuszka-Armata, Karolina Gumos[26], Jolanta Rzewuska[27].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1967 – Złoty Krzyż Zasługi[28]
  • 1979 – Krzyż Kawalerski OOP[28]
  • 1983 – Order Sztandaru Pracy I klasy[28]
  • 1988 – Honorowa Odznaka Towarzystwa Polonia[28]
  • 2003 – Ślązaczka Towarzystwa Przyjaciół Śląska[29]
  • 2011 – Złoty Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze[28][30]

Role operowe[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy solowe[edytuj | edytuj kod]

  • Pocztówka – 1 utwór – Krystyna Szostek-Radkowa, AW Ruch R0113[34]
  • Krystyna Szostek-Radkowa – Arie operowe, Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego w Warszawie, Muza SX2380[35]
  • Krystyna Szostek-Radkowa – Arie operowe, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie, Kazimierz Kord (dyr.), Muza SXL0498[36]
  • Krystyna Szostek-Radkowa – Stabat Mater, Muza SXL0508 1965[37]
  • Krystyna Szostek-Radkowa – Karol Szymanowski – Pieśni, Muza SXL0980 1973[38]
  • Recital operowy Krystyna Szostek Radkowa, Muza PNCD256 1994[39]
  • Krystyna Szostek-Radkowa. Mezzosopran. Polskie Radio (5CD), PRCD075 2006[40]

Albumy sesyjne[edytuj | edytuj kod]

  • Verdi – Trubadur – Opera w przekroju, dyr. Górzyński[41] – reedycja w PNCD228
  • Ziedler, Józef – Nieszpory,Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, dyr.Chwedczuk[42]
  • Baird – Pieśni truwerów, dyr. Rowicki[43]
  • Vivaldi, Bach – Muzyka chorałowa, dyr. Wodiczko[44],
  • Szarzyński, Stanisław Sylwester – Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, dyr.Sutkowski[45]
  • Żebrowski, Kobierkiewicz – Requiem, Musica Antiqua Polonica, dyr.Dobrzański[46]
  • Elsner – Król Łokietek albo Wiśliczanki (Opera), dyr. Dobrzański[47]
  • Brahms – Chór i Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, dyr.Markowski[48]
  • Baird – Jutro, dyr. Renard Czajkowski[49]
  • Moniuszko – Litania I Ostrobramska, dyr. Kajdasz[50]
  • Bloch – Bardzo śpiąca królewna, dyr. Krenz[51] w tym: Jolanta Radek (parl)
  • Berlioz – Potępienie Fausta, dyr. Kord[52]
  • Verdi – Requiem cz. I, dyr. Kord[53]
  • Verdi – Requiem, dyr. Kord[54]
  • Verdi – Requiem cz. II, dyr. Kord[55]
  • Mozart – Requiem, dyr. Kord[56] (reedycja w PNCD135)
  • Bruckner – Te Deum, dyr. Kord[57]
  • Vivaldi, Martini, Albinoni, dyr. Dobrzański[58]
  • Beethoven – 9 Symfonia, dyr. Wisłocki[59]
  • Herzlichst Ihr Warschauer Symphonie-Orchester[60]
  • Kobierkowicz, Zwierzchowski – Requiem,Musica Antiqua Polonica[61].
  • Szymanowski vol.2[62]
  • Szymanowski vol.6[63] w tym: Trzy fragmenty z poematów Jana Kasprowicza op. 5
  • Szymanowski – Songs of a fairy-tale princess[64]
  • Baird – Psychodrama, Jutro, dyr. Czajkowski[65]
  • Mozart – Requiem, dyr. Kord[66]
  • Górzyński, Zdzisław – Trubadur – montaż muzyczny[67]
  • Szymanowski, Stabat Mater, Symphony No 3, dyr.Maksymiuk[68],
  • Beethoven – Symphonies, Chór Filharmonii Narodowej, dyr. Kord/[69] w bazie CD Accord Music Edition.
  • Szymanowski – Stabat Mater, dyr. Stryja, CD[70];
  • Moniuszko – Gala: arie z oper Halka i Hrabina, pieśni ze Śpiewnika domowego [71]
  • Beethoven – IX symfonia d-moll: Uwertura Leonora III [72]
  • Duszo Chrystusowa – z albumu Święty, święty, święty[73]
  • Baird – Selected Works[74]

Kompilacje różnych solistów[edytuj | edytuj kod]

  • Musica Polonica Nova: 1944-1974[75]
  • Arie słowiańskie / Borodin, Czajkowski, Moniuszko[76]
  • Najpiękniejsze pieśni polskie[77]
  • Piękne głosy – Piękne arie[78]
  • Szymanowski – Pieśni na głos i orkiestrę[79]
  • Moniuszko – Pieśni[80]
  • Ave Maria w muzyce[81].
  • Ave Verum: Kongres Eucharystyczny '87[82]
  • Tobie Ojczyzno – Poległym w służbie i obronie Polski Ludowej[83]
  • Wychowanie muzyczne – Płytoteka dla 8-klasowe szkoły podstawowej[84]
  • Wychowanie muzyczne – Płytoteka dla 8-klasowe szkoły podstawowej[85]
  • Jerzy Semkow – Polska tematyka w muzyce rosyjskiej[86]
  • Zaślubinowy Pierścień[87]
  • CZA WP – Wojsko, wojsko[88]
  • Arie słowiańskie[89]
  • Najpiękniejsze pieśni polskie[90]
  • Niezapomniane arie operowe vol.1[91]
  • Słynne arie operowe[92]
  • Gwiazdy scen i estrad[93]
  • Teatr Wielki w Warszawie – Arie i fragmenty operowe[94]
  • 150 lat Teatru Wielkiego w Warszawie[95]
  • Pastorałki – Muzyka polskiego baroku[96]
  • Moniuszko – Msza Es-dur[97]
  • Classical Opera Highlights 1-10 CD[98];
  • Bizet: Carmen Highlights CD[99]
  • Opera Highlights 1-5 CD[100];

Kolędy[edytuj | edytuj kod]

  • Krystyna Szostek-Radkowa, Andrzej Hiolski – Popularne kolędy polskie[101]
  • Witold Lutosławski – 20 kolęd[102]
  • W Dzień Bożego Narodzenia SX[103]
  • 40 Najpiękniejszych Kolęd Polskich[104]
  • Kolędy klasycznie[105][106]
  • W Dzień Bożego Narodzenia CD[107]
  • Krystyna Szostek-Radkowa – Dama Pikowa (The Queen of Spades)/Czajkowski[108][109]
  • Kolędy kompozytorów polskich[110]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pięć lat Opery Śląskiej. [dostęp 2014-03-15].
  2. ↑ a b Adam Czopek: Krystyna Szostek-Radkowa. maestro.net.pl. [dostęp 2014-03-21].
  3. ↑ a b 'Tadeusz Kijonka, Harmonia – rzecz o Krystynie Szostek-Radkowej, esej w pięciopłytowym albumie Krystyna Szostek-Radkowa. Mezzosopran, Polskie Radio (2006)
  4. ↑ Jolanta Radek. Arie operowe. culture.pl. [dostęp 2014-03-15].
  5. ↑ Sławomir Pietras: Szostek-Radkowa, brylant polskiej opery. e-teatr.pl. [dostęp 2014-03-15].
  6. ↑ Włodzimierz A Gibasiewicz, Psy znanych i lubianych, Poznań: Kantor Wydawniczy SAWW, 1992, ISBN 83-85066-82-9, OCLC 749869365.
  7. ↑ Concorso Viotti | 1950-59 [online] [dostęp 2022-06-09] (ang.).
  8. ↑ Le Figaro, 29.6.76-14.4.77.-Lyon-Poche, 236
  9. ↑ Jan Weber: Uwagi na marginesie polskiej prapremiery „L'Incoronazione di Poppea”. polskieradio.pl, 1971. [dostęp 2014-03-15].
  10. ↑ Ludwika Malewska-Mostowicz: Rozmowa z Krystyną Szostek-Radkową. Laboratorium Przekładu Międzykulturowego. [dostęp 2014-03-20].
  11. ↑ Jerzy Waldorff: Sensacja w cygar fabryce. e-teatr.pl, 1967. [dostęp 2014-03-15].
  12. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa. „Kurier Polski”. Nr 128, 1986-07-06. 
  13. ↑ Witold Lutosławski: Pięć pieśni na głos żeński i fortepian do słów Kazimiery Iłłakowiczówny. PWM. ISBN 83-224-0791-2.
  14. ↑ K. Tarnawska-Kaczorowska: Tadeusz Baird – Pięć pieśni do słów Haliny Poświatowskiej. Zeszyt Naukowy nr 2 Akademii Muzycznej w Krakowie, 1977. [dostęp 2014-03-20].
  15. ↑ Beata Kornatowska: Dwa oblicza opery współczesnej. ruchmuzyczny.pl. [dostęp 2014-03-15].
  16. ↑ Iwona Biernacka w bazie filmpolski.pl
  17. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa w bazie filmpolski.pl
  18. ↑ Jean Guillou: Judith (Symphonie N° 1), op. 21. Schott Music GmbH & Co, 1970.
  19. ↑ prof. Krystyna Szostek-Radkowa. chopin.edu.pl, 2010-03-09. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)].
  20. ↑ Edyta Kulczak, mezzosopran. edytakulczak.com. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)].
  21. ↑ Ae-Ran Kim. chopin.edu.pl, 2013-11-28. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-22)].
  22. ↑ Dźwiękowy portret słynnej śpiewaczki operowej – Krystyny Szostek-Radkowej. polskieradio.pl, 2009-12-28. [dostęp 2014-03-15].
  23. ↑ Małgorzata Kosińska: Małgorzata Pańko. culture.pl, 2010-11. [dostęp 2014-03-15].
  24. ↑ Ewa Thomas, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
  25. ↑ Elżbieta Wróblewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
  26. ↑ Karolina Gumos – official Website
  27. ↑ Jolanta Rzewuska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
  28. ↑ a b c d e Krystyna Szostek-Radkowa, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].
  29. ↑ Towarzystwo Przyjaciół Śląska
  30. ↑ Wręczenie odznaczeń resortowych. chopin.edu.pl. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)].
  31. ↑ Le Figaro, 1977-04-04
  32. ↑ Maurice Béjart Salome. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)].
  33. ↑ La Dame de Pique, Saison 85/86, La publication de l'Opera – Theatre de Nancy]
  34. ↑ AW Ruch R0113 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  35. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa – Arie operowe, Muza SX2380 1985 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  36. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa – Arie operowe, Muza SXL0498 1969 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  37. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa – Stabat Mater, Muza SXL0508 1965 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  38. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa – Karol Szymanowski – Pieśni, Muza SXL0980 1973 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  39. ↑ Recital operowy Krystyna Szostek Radkowa, Muza PNCD256 1994 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  40. ↑ Krystyna Szostek-Radkowa. Mezzosopran. Polskie Radio (5CD), PRCD075 2006 w bazie Culture.pl
  41. ↑ Muza XL0199 1963 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  42. ↑ Muza SX0289 1966 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  43. ↑ Muza XL0462 1967 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  44. ↑ Muza SXL0519 1968 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  45. ↑ Muza SX0524 1968 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  46. ↑ Muza XL0496 1969 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  47. ↑ Muza XL0542 1969 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  48. ↑ Muza SXL0820 1972 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  49. ↑ Muza SXL1057 1974 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  50. ↑ Veriton SXV714# Krystyna Szostek-Radkowa w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  51. ↑ Muza SX1688 1978 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  52. ↑ Muza SX1824/6 1979 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  53. ↑ Muza SX1838 1979 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  54. ↑ Muza SX1838/9 1979 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  55. ↑ Muza SX1839 1979 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  56. ↑ Muza SX1906 1979 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  57. ↑ Muza SX1907 1979 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  58. ↑ Veriton SXV723 1980# Krystyna Szostek-Radkowa w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  59. ↑ Muza SX1908/9 1986 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  60. ↑ Herzlichst ihr Warschauer Symphonie-Orchester. w.bibliotece.pl. [dostęp 2017-05-30].
  61. ↑ Olympia 1988 – OCD 319
  62. ↑ Muza PNCD063 1990 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  63. ↑ Muza PNCD067 1990 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  64. ↑ München: Koch Delta ASIN: B000001W1C
  65. ↑ Olympia 1990 – OCD 326
  66. ↑ Muza PNCD135 1991 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  67. ↑ Muza PNCD228 1993 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  68. ↑ Koch Entertainment number 312652 1994
  69. ↑ ACD 075. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)].
  70. ↑ Naxos nr 8553687 1997
  71. ↑ Muza PNCD338 1997 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  72. ↑ .ACD 065 CD Accord, 2000. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-15)].
  73. ↑ Nevada Music ASIN: B00H9D26MG 2009
  74. ↑ Muza PNCD1399 2011 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  75. ↑ Muza SX1134/7 1974 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  76. ↑ Muza SX3024! 1991 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  77. ↑ Muza XL0256 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  78. ↑ Muza XL0300 1966 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  79. ↑ Muza SX2498/9 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  80. ↑ Muza SX3060 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  81. ↑ Veriton SXV722 1980 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  82. ↑ Veriton SXV922 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  83. ↑ Muza SX757 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  84. ↑ Muza L0431 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  85. ↑ Muza L0432 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  86. ↑ Muza XL0334 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  87. ↑ Muza N0578 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  88. ↑ Muza XL0485 1968 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  89. ↑ Muza CK1205 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  90. ↑ Muza CK1346 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  91. ↑ Muza SX1653 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  92. ↑ Muza PNCD080 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  93. ↑ Muza PNCD1397 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  94. ↑ Muza XL0682 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  95. ↑ Veriton SXV911/2 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  96. ↑ Veriton XV710 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  97. ↑ Veriton XV713 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  98. ↑ 10 CD Laserlight 15842 1994
  99. ↑ CD Laserlight 14108 1994
  100. ↑ 5 CD Laserlight 35842 1994
  101. ↑ Veriton V341 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  102. ↑ Veriton SXV778 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  103. ↑ Muza SX0398 1967 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  104. ↑ Muza PNCD1293 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  105. ↑ Muza PNCD1473 2012 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  106. ↑ Muza PNCD1473 2012 Lulajże Jezuniu fragment 30 sec
  107. ↑ Muza PNCD327 1995 w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
  108. ↑ itunes id743204553 A Classical Christmas Vol.1
  109. ↑ itunes id743204553 Dama Pikowa fragment 30 sec
  110. ↑ Veriton SXV772# Krystyna Szostek-Radkowa w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krystyna_Szostek-Radkowa&oldid=70523144”