Krzyż ku czci Aleksandra II w Radecznicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzyż ku czci Aleksandra II w
Radecznicy
Ilustracja
Widok ogólny monasteru w Radecznicy w 1910. Na terenie klasztoru pierwotnie znajdował się pomnik-krzyż ku czci Aleksandra II
Państwo

 Polska

Miejscowość

Radecznica

Miejsce

Monaster św. Antoniego w Radecznicy

Typ obiektu

krzyż

Data odsłonięcia

1884

Data likwidacji

1919

Położenie na mapie gminy Radecznica
Mapa konturowa gminy Radecznica, u góry znajduje się punkt z opisem „Krzyż ku czci Aleksandra II wRadecznicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Krzyż ku czci Aleksandra II wRadecznicy”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Krzyż ku czci Aleksandra II wRadecznicy”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Krzyż ku czci Aleksandra II wRadecznicy”
Ziemia50°45′07,3″N 22°49′38,7″E/50,752028 22,827417
Mapa konturowa Guberni Królestwa Polskiego (1904), na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Radecznica”
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)

Krzyż ku czci Aleksandra II w Radecznicy – jeden z krzyży upamiętniających cara Aleksandra II i jego reformy, wzniesionych w Radecznicy, na ziemiach zaboru rosyjskiego.

Opis pomnika[edytuj | edytuj kod]

W Radecznicy po powstaniu styczniowym znajdował się męski klasztor prawosławny, zlokalizowany w budynkach zarekwirowanych zakonowi bernardynów[1]. W bezpośrednim sąsiedztwie tego monasteru znajdował się zagajnik, i to na jego terenie 1 lipca 1884 odsłonięto pomnik ku czci Aleksandra II. Był to żeliwny, ażurowy krzyż o wysokości 3,5 metra wykonany w Warszawie za sumę 500 rubli. Znajdował się on na niskim postumencie, na którym umieszczono ikonę patrona cara – św. Aleksandra Newskiego. Krzyż pozostawał pod opieką monasteru także po jego zmianie w żeński monaster św. Antoniego w Radecznicy (1899).

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę kompleks obiektów klasztornych został zwrócony bernardynom. Z pomnika usunięto wówczas ikonę oraz ozdobny postument, wskazujący na pierwotne przeznaczenie obiektu, przenosząc krzyż na niską podstawę i umieszczając go w bardziej eksponowanym miejscu we wsi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • K. Sokoł, A. Sosna, Stulecie w kamieniu i metalu. Rosyjskie pomniki w Polsce w latach 1815–1915, MID „Synergia”, Moskwa 2005, ISBN 5-94238-010-4, s. 21