Krzysztof Śliwiński
Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1940 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 stycznia 2021 |
Ambasador RP w Maroku | |
Okres |
od 1990 |
Poprzednik | |
Następca | |
Ambasador RP w RPA | |
Okres |
od 2000 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Krzysztof Edmund Śliwiński[1] (ur. 15 stycznia 1940 w Warszawie, zm. 7 stycznia 2021[2] tamże) – polski działacz katolicki, uczestnik opozycji demokratycznej w okresie PRL, dyplomata.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim i obronił tam pracę doktorską. Studiował także na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Pracował jako adiunkt w Instytucie Zoologii UW. W latach 1974–1979 był wykładowcą na Uniwersytecie Kisangani w Zairze. Zrezygnował z pracy naukowej w 1980.
KIK[edytuj | edytuj kod]
Od lat 60. był aktywnym działaczem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, m.in. przewodniczył Sekcji Młodzieżowej, uczestniczył w pracach Sekcji Kultury, był członkiem zarządu klubu (w kadencjach 1966/1967, 1969/1970, 1973/1974, 1974/1975, 1980/1981, 1981/1984, 1984/1985, 1987/1988, 1988/1989 i 1989/1990). Na przełomie lat 60 i 70 należał do inicjatorów kontaktów KIK ze środowiskiem tzw. komandosów. W 1973 rozpoczął w ramach Sekcji Kultury coroczną akcję porządkowania zabytkowej części cmentarza żydowskiego w Warszawie. W 2011 został honorowym członkiem KIK w Warszawie.
NSZZ „Solidarność” i lata 80.[edytuj | edytuj kod]
Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3]. Od 9 września 1980 prowadził w siedzibie KIK razem z Katarzyną Cywińską punkt konsultacyjny służący pomocą nowo zakładanym związkom zawodowym. Następnie zaangażował się w prace zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”, m.in. był pierwszym kierownikiem biura zarządu, następnie kierował działem zagranicznym. W listopadzie 1980 został członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych. Po wprowadzeniu stanu wojennego został 13 grudnia 1981 internowany, przebywał w Ośrodku Internowania w Jaworzu, został zwolniony w grudniu 1982. W latach 80. był członkiem redakcji miesięcznika „Znak”[4] i przygotowywał dla pisma przeglądy prasy krajowej i zagranicznej. Jego nazwisko nie było jednak ujawnione w stopce redakcyjnej. W 1988 został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie, a w 1989 członkiem redakcji „Gazety Wyborczej”.
III Rzeczpospolita[edytuj | edytuj kod]
W 1990 został ambasadorem RP w Maroku, po zakończeniu tej misji kierował Departamentem Informacji, będąc równocześnie rzecznikiem prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1994–1995), był pełnomocnikiem rządu ds. kontaktów z diasporą żydowską (1995–1999), doradcą ministra spraw zagranicznych ds. konfliktów w Afryce (1999–2000), ambasadorem RP w RPA (2000–2004). W 1998 otrzymał tytuł ambasadora ad personam. Wchodził w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[5].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 1997 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[6], a w 2011 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1103).
- ↑ Zmarł Krzysztof Śliwiński, dyplomata i były wicenaczelny „Wyborczej”. wyborcza.pl, 7 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-07].
- ↑ Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). Ośrodek Karta. [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Janusz Poniewierski: „W tym znaku zwyciężysz”. Krótka historia miesięcznika „Znak”. Dekada czwarta (1976–1986). znak.com.pl. [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 1997 r. o nadaniu odznaczeń. (M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 72).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Friszke, Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956–1989, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 1997.
- Ryszard Terlecki, Uniwersytet Latający i Towarzystwo Kursów Naukowych. 1977–1981, Instytut Europejskich Studiów Społecznych, Kraków-Rzeszów 2000.
- „Solidarność” Mazowsze 1980–1981. Spotkanie z członkami Prezydium Regionu. Rozmawia Andrzej Friszke, Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, Warszawa 2008.
- Nota biograficzna na stronie MSZ (ang.). [dostęp 2013-09-19].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Śliwiński – relacja biograficzna. Ośrodek Karta. [dostęp 2019-12-13].
- Absolwenci Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Ambasadorowie III Rzeczypospolitej
- Ambasadorowie Polski w Maroku
- Ambasadorowie Polski w Południowej Afryce
- Członkowie Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie
- Działacze KIK
- Działacze opozycji w PRL
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Ludzie związani z Kisangani
- Ludzie związani z Pretorią
- Ludzie związani z Rabatem
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Pochowani na Cmentarzu leśnym w Laskach
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy zoolodzy
- Rzecznicy prasowi polskich ministerstw
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (III Rzeczpospolita)
- Wspierający Apel 64
- Wykładowcy Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Urodzeni w 1940
- Zmarli w 2021