Krzysztof Jacek Hinz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Jacek Hinz
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1955
Warszawa

Ambasador RP w Brazylii
Okres

od 2001
do 2005

Poprzednik

Bogusław Zakrzewski

Następca

Paweł Kulka Kulpiowski

Ambasador RP w Wenezueli
Okres

od 27 października 2007
do 2012

Poprzednik

Adam Skrybant

Następca

Piotr Kaszuba

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Orderu Rio Branco (Brazylia)

Krzysztof Jacek Hinz (ur. 1 grudnia 1955 w Warszawie[1]) – polski dyplomata, dziennikarz, iberysta i tłumacz. Od 2007 do 2012 ambasador RP w Wenezueli, w latach 2001–2005 ambasador RP w Brazylii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent klasy o profilu matematyczno-fizycznym w XVII Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Warszawie (1970–1974)[2]. W 1980 ukończył studia na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując magisterium w dziedzinie iberystyki[1].

W latach 1983–1997 pracował dla Polskiej Agencji Prasowej w Warszawie, Hawanie i mieście Meksyk. Współpracował z „Gazetą Wyborczą”, „Wprost”, „Polityką”, Radiem Wolna Europa i z Radiem Zet[3], a także z meksykańską telewizją „Televisa”. Był szefem działu zagranicznego meksykańskiego miesięcznika „GenteSur” (1995–1996); publikował w prasie meksykańskiej i kolumbijskiej[1].

W latach 1998–2001 był radcą ambasady RP w Hawanie[1]. W 2001 wyjechał jako ambasador do Brasílii[4]. Po powrocie do kraju w 2005[5] objął stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Ameryki w MSZ[6]. W latach 2007–2012 był ambasadorem RP w Wenezueli[7] z dodatkowymi akredytacjami na Grenadzie, Jamajce, w Surinamie[8], Barbadosie, Gujanie, na Saint Vincent i Grenadynach[9] oraz na Trynidad i Tobago[10] i na Dominice, gdzie był pierwszym ambasadorem RP po nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z tym krajem[11]. Po powrocie do kraju pracował w Departamencie Współpracy Rozwojowej MSZ, a od września 2014 jako radca-minister w Departamencie Ameryki. W 2021 przeszedł na emeryturę[12].

Posługuje się hiszpańskim, portugalskim, angielskim, francuskim i rosyjskim[13].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 3699/III z 16 stycznia 2001 r.
  2. XVII LO : Poznaj Frycza : Historia : Nauczyciele – frycz.edu.pl
  3. Krzysztof Jacek Hinz | Instytut Reportażu [online], instytutr.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-20] (pol.).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 maja 2001 r. nr Z. 110-34-2001 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej. (M.P. z 2001 r. nr 17, poz. 279).
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 czerwca 2005 r. nr Z. 110-22-2005 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 36, poz. 488).
  6. Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 2006, s. 370; Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Warszawa 2007, s. 394; Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 2195/V z 4 lipca 2007 r.
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 września 2007 r. nr 110-58- 2007 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 74, poz. 788).
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 września 2007 r. nr 110-59- 2007 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 74, poz. 789).
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 października 2007 r. nr 110-70-2007 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 82, poz. 866).
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 lipca 2008 r. nr 110-12-2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 53, poz. 473).
  11. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 listopada 2011 r. nr 110-33-2011 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2011 r. nr 104, poz. 1052).
  12. Dorota Wysocka-Schnepf, "Ludzie znikąd. Próbują w MSZ wypełnić oczekiwania Nowogrodzkiej". Były ambasador ujawnia [online], wyborcza.pl, 16 listopada 2021 [dostęp 2021-11-16].
  13. a b Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 2195/V z 4 lipca 2007 r.
  14. DECRETO S/Nº, DE 30/08/2005 – DOU 31/08/2005. [dostęp 2017-03-09].
  15. Odznaczenia członków służby zagranicznej [online], Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl, 17 listopada 2022 [dostęp 2022-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-11-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ambasadorowie. Czego nie powie ci królowa – Łukasz Walewski, Marcin Pośpiech, Wydawnictwo: Sine Qua Non, Kraków 2016, ISBN 978-83-7924-707-3