Krzysztof Kolberger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Krzysztof Marek Kolberger
Ilustracja
Krzysztof Kolberger, Warszawa 2004
Data i miejsce urodzenia 13 sierpnia 1950
Gdańsk
Data i miejsce śmierci 7 stycznia 2011
Warszawa
Zawód aktor, reżyser
Współmałżonek Anna Romantowska (rozwód)
Lata aktywności 1974-2011
Zespół artystyczny
Teatr Narodowy
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Krzysztof Kolberger (po lewej) czyta fragment felietonu Władysława Kopalińskiego (po prawej), Warszawa 26 października 2006
Grób aktora na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (marzec 2012)
Pomnik w Międzyzdrojach (autor Michał Selerowski)

Krzysztof Marek Kolberger (ur. 13 sierpnia 1950 w Gdańsku, zm. 7 stycznia 2011 w Warszawie) – polski aktor i reżyser teatralny.

Życiorys[edytuj]

Nazwisko ojca i jego zostało zmienione w roku 1953; pierwotnie zapisywane było jako Kohlberger[1]. Absolwent IX LO w Gdańsku[2].

Warszawską PWST ukończył w 1972; debiutował na deskach Teatru Śląskiego. Po okresie górnośląskim zaangażował się w Teatrze Narodowym w Warszawie, gdzie grał m.in. w „Dziadach”, „Wacława dziejach” i „Weselu”.

Jako reżyser wystawił „Krakowiaków i górali” (Opera Wrocławska, później Teatr Wielki w Poznaniu), „Nędzę uszczęśliwioną” (również Teatr Wielki w Poznaniu), „Żołnierza królowej Madagaskaru” (Opera Szczecińska) oraz „Królewnę Śnieżkę i siedmiu krasnoludków”.

Współpracował także z Teatrem Polskiego Radia jako aktor i reżyser[3]. Zapisał się w pamięci słuchaczy Programu 1 Polskiego Radia recytując wiersze w ramach cyklu Strofy dla ciebie[4]. Za swoją działalność radiową został nagrodzony przez Polskie Radio Złotym Mikrofonem oraz Wielkim Splendorem (zob. niżej sekcję „Nagrody”).

Wyreżyserował album muzyczny dla dzieci pt. Bajki Natalki (wyd. 1988) – płytę, która jako pierwsza w historii polskiej fonografii zdobyła status platynowej.

W jego ocenie jednym z najważniejszych zadań aktorskich w jego karierze było powierzenie mu przez Telewizję TVN przeczytania testamentu papieża Jana Pawła II w czasie żałoby po jego śmierci w kwietniu 2005[5]. Wystąpił także jako narrator i solista u boku Krystyny Tkacz, Beaty Rybotyckiej i Krzysztofa Gosztyły w „Mszy Polskiej” H.F. Tabęckiego, do słów ks. Twardowskiego. Był jednym z bohaterów książki „Odnaleźć dobro” (autor Marzanna Graff), w której opowiadał w formie pamiętnika o swoim osobistym spotkaniu z prawdziwym dobrem tkwiącym w człowieku. Znany był z m.in. z ról w Romeo i Julii, Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny, Kornblumenblau oraz Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy.

Choroba i śmierć[edytuj]

Krzysztof Kolberger przez wiele lat zmagał się z rakiem nerki[6][7]. Był honorowym przewodniczącym Stowarzyszenia Chorych na Raka Nerki[8] oraz członkiem Honorowego Komitetu Rozwoju Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana Z Dukli[9]. Aktora dwukrotnie operowano, co – jak sam twierdził – w istotny sposób zmieniło jego podejście do życia i do wykonywanego zawodu, w tym wpłynęło na podjęcie się przez niego – prócz grania na scenie – także reżyserowania. Mówi o tym opublikowana przez Edycję św. Pawła w 2007 roku książka-wywiad pt. „Przypadek nie-przypadek. Rozmowa między wierszami księdza Jana Twardowskiego”. Po latach walki z nowotworem, zmarł 7 stycznia 2011 roku. Bezpośrednią przyczyną śmierci była niewydolność krążenia[10].

Pogrzeb[edytuj]

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 13 stycznia 2011 roku, w kościele św. Karola Boromeusza na warszawskich Powązkach, następnie tamże na Cmentarzu Powązkowskim Krzysztof Kolberger został pochowany. Podczas ceremonii na cmentarzu, przy grobie Krzysztofa Kolbergera odtworzono nagranie Leonarda Cohena – Dance Me to the End of Love.

Skwer Krzysztofa Kolbergera[edytuj]

26 czerwca 2012 roku na gdańskiej Strzyży nieopodal domu, w którym mieszkał Krzysztof Kolberger otwarto skwer jego imienia[11].

Szkoła im. Krzysztofa Kolbergera[edytuj]

21 stycznia 2015 absolwent IX Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku Krzysztof Kolberger został patronem tej szkoły[12][13][14].

Filmografia[edytuj]

 Tę sekcję należy dopracować:
oddzielić filmy krótko- i pełnometrażowe od seriali tv.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Polski dubbing[edytuj]

Dyskografia[edytuj]

Odznaczenia i nagrody[edytuj]

Życie prywatne[edytuj]

Były mąż aktorki Anny Romantowskiej. Ojciec Julii Kolberger.

Przypisy

  1. ↑ Nie żyje Krzysztof Kolberger. dziennik.pl, 07-01-2011.
  2. ↑ http://www.ixlo.webd.pl/materialy/Nadanie_imienia.jpg
  3. ↑ Krzysztof Marek Kolberger w bazie e-teatr.pl ⇒ zakładka „kariera radiowa”
  4. ↑ Pożegnaliśmy Krzysztofa Kolbergera. Polskie Radio, 13 stycznia 2011. [dostęp 2012-04-05].
  5. ↑ Zmarł Krzysztof Kolberger. rp.pl, 07-01-2010.
  6. ↑ Śmiertelny nowotwór, z którym żyje Krzysztof Kolberger. region.czest.pl.
  7. ↑ Pogromcy raka. wprost.pl.
  8. ↑ Kamila Szymańczyk: Krzysztofa Kolbergera apetyt na życie. adonai.pl, 28-12-2008.
  9. ↑ Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana Z Dukli: Inauguracja działalności Honorowego Komitetu Rozwoju Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej. 2007-11-13. [dostęp 2012-07-10].
  10. ↑ Krzysztof Kolberger – wybitny aktor. salon24.pl, 08-01-2011.
  11. ↑ Mieszkańcy Strzyży uhonorowali Krzysztofa Kolbergera. gdansk.pl, 2012-06-27. [dostęp 2012-06-27].
  12. ↑ IX Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku otrzymało imię Krzysztofa Kolbergera. wyborcza.pl/. [dostęp 2015-01-21].
  13. ↑ Nadanie imienia. ixlo.webd.pl. [dostęp 2015-01-18].
  14. ↑ Krzysztof Kolberger patronem IX LO w Gdańsku. nauka.trojmiasto.pl/. [dostęp 2015-01-19].
  15. ↑ Złote Mikrofony 2005 Polskiego Radia (pol.). MediaFM.net, 2005-09-01. [dostęp 2010-12-06].
  16. ↑ M.P. z 2005 r. Nr 74, poz. 1019 – pkt 1.
  17. ↑ Wiktory: Lis nominowany 4x. tvpolsat.info, 2007-05-24. [dostęp 2011-01-30].
  18. ↑ Plebiscyt na najlepszych mówców. mistrzmowy.pl. [dostęp 2011-01-30].
  19. ↑ M.P. z 2008 r. Nr 31, poz. 273 – pkt 16.
  20. ↑ Prezydent RP odznaczył bohaterów stanu wojennego oraz działaczy ruchu „Polsko-Czesko-Słowackiej Solidarności”. prezydent.pl, 10 grudnia 2007.
  21. ↑ Minister Kultury o Krzysztofie Kolbergerze: „Mieliśmy do czynienia z gigantem wrażliwości”. tvn24.pl. [dostęp 9 stycznia 2011].
  22. ↑ Warszawa: Ceremonia wręczenia nagród TOTUS 2009. polskieradio.pl, 2009-10-10. [dostęp 2011-01-30].
  23. ↑ Święto twórców Teatru Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2009-12-07. [dostęp 2010-12-06].
  24. ↑ M.P. z 2011 r. Nr 32, poz. 380

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Kolberger&oldid=49730486”