Krzysztof Krauze

Krzysztof Krauze
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1953 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 2014 Warszawa
Zawód	reżyser, scenarzysta, operator
Współmałżonek	Małgorzata Szurmiej Ewa Sałacka Joanna Kos-Krauze
Nagrody Orzeł 2007: Najlepszy film Plac Zbawiciela 2007: Nagroda za reżyserię (wspólnie z żoną) Plac Zbawiciela 2000: Najlepszy film Dług 2000: Nagroda za reżyserię Dług Nagroda na FPFF w Gdyni 2006: Najlepszy film Plac Zbawiciela 1999: Najlepszy film Dług 1988: Brązowy Lew, debiut roku Nowy Jork, czwarta rano
Odznaczenia

Krzysztof Krauze (ur. 2 kwietnia 1953 w Warszawie, zm. 24 grudnia 2014 tamże) – polski operator, reżyser i scenarzysta filmowy. Twórca filmów dokumentalnych i fabularnych. Wielokrotnie nagradzany na polskich i zagranicznych festiwalach.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi w 1976 roku. W latach 1978–1983 związany był ze Studiem Małych Form Filmowych Se-Ma-For, później ze Studiem Filmowym im. K. Irzykowskiego. Był członkiem Rady Programowej telewizyjnego „Studia Debiutów im. Andrzeja Munka” oraz Rady Artystycznej „Studia Filmowego im. K. Irzykowskiego”.

Życie prywatne

Był synem aktorki Krystyny Karkowskiej i warszawskiego adwokata.

Czterokrotnie żonaty. Pierwszy mąż aktorki Ewy Sałackiej (druga żona); trzecią żoną była Małgorzata Szurmiej. Do śmierci był żonaty z reżyserką i scenarzystką Joanną Kos-Krauze.

Od 2006 Krauze chorował na raka prostaty. Zmarł 24 grudnia 2014 roku po ośmioletniej walce z nowotworem, został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Kazimierzu Dolnym.

Filmografia

Reżyser

• 1976: Pierwsze kroki
• 1977: Symetrie
• 1978: Elementarz
• 1979: Dwa listy
• 1979: Deklinacja
• 1981: Praktyczne wskazówki dla zbieraczy motyli
• 1981: Dzień kobiet
• 1984: Jest
• 1984: Robactwo
• 1988: Nowy Jork, czwarta rano
• 1993: Nauka na całe życie
• 1994: Kontrwywiad
• 1994: Nauka trzech narodów
• 1994: Spadł, umarł, utonął
• 1994: Ogrody Tadeusza Reichsteina
• 1996: Departament IV
• 1996: Gry uliczne
• 1997: Fotoamator
• 1997: Stan zapalny
• 1999: Dług

Krzysztof Krauze, 2009

• 2000: Wielkie rzeczy
• 2004: Mój Nikifor
• 2006: Plac Zbawiciela
• 2013: Papusza
• 2017: Ptaki śpiewają w Kigali

Aktor

• 1972: Opis obyczajów Józefa Gębskiego i Antoniego Halora jako „Romeo”
• 1972: Siedemset siedemdziesiąt siedem Krzysztofa Rogulskiego
• 1999: Kallafiorr Jacka Borcucha (także współpracował przy scenariuszu)

Nagrody

Był laureatem wielu nagród filmowych. Dwukrotnie otrzymał Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, za filmy Dług i Plac Zbawiciela. Dzięki tym samym filmom czterokrotnie zdobył Orły, dwa razy za najlepszy film i dwa razy za reżyserię. Innym wielokrotnie nagradzanym filmem w dorobku Krauze jest Mój Nikifor, za który on sam jednak nie otrzymał znaczących indywidualnych wyróżnień. W 1997 roku został uznany przez redakcję dziennika „Życie” za „Człowieka Roku”.

Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (17 stycznia 2011, wręczony 3 maja 2011 na Zamku Królewskim w Warszawie).

Prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w twórczości artystycznej i za zasługi w promowaniu polskiej sztuki filmowej w świecie.

Linki zewnętrzne

• Krzysztof Krauze w bazie IMDb (ang.)
• Krzysztof Krauze w bazie Filmweb
• Krzysztof Krauze w bazie filmpolski.pl
• Krzysztof Krauze w bazie Akademii Polskiego Filmu
• Krzysztof Krauze opowiada o filmie „Dług”