Krzysztof Leski
| ||
![]() Krzysztof Leski (2007) | ||
Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1959 Warszawa | |
Data i miejsce śmierci | 1 stycznia 2020 Warszawa | |
Zawód, zajęcie | dziennikarz | |
Odznaczenia | ||
![]() | ||
Strona internetowa |
Krzysztof Leski (ur. 9 stycznia 1959 w Warszawie, zm. 1 stycznia 2020 tamże[1][2]) – polski dziennikarz prasowy, telewizyjny i radiowy, w latach 1989–1991 dziennikarz dziennika „Gazeta Wyborcza”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Kazimierza Leskiego[3] i Elżbiety Pleszczyńskiej[4].
W 1985 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, w latach 1984–1989 studiował też na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[5].
Karierę dziennikarską rozpoczął w latach 1980–1981 jako publicysta prasy wydawanej przez Niezależne Zrzeszenie Studentów i redaktor naczelny Biuletynu Informacyjnego NZS na PW. W 1981 jako reporter Agencji Solidarność relacjonował m.in. obrady Krajowej Komisji Porozumiewawczej oraz jej prezydium. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany[5]. Po zwolnieniu dołączył do redakcji „Tygodnika Mazowsze”, w którym pisał pod pseudonimem K. Pajka[6].
W latach 1989–1991 był reporterem i korespondentem „Gazety Wyborczej”. Od 1990 do 2001 współpracował z TVP[5], w której prowadził szereg programów, m.in. Tylko w jedynce, Spięcie, Klub Dwójki i Wiadomości. W Programie Trzecim Polskiego Radia od 1991 do 1998 był stałym komentatorem wydarzeń politycznych. Od 1991 pracował też jako korespondent „The Daily Telegraph” i BBC World Service. Od 1989 do 1996 wydawał „Gazetę. Prawiedziennik Polskiego Echa”, publikację przeznaczoną dla emigrantów, informującą o wydarzeniach społecznych i politycznych w kraju. W latach 90. współpracował z różnymi mediami lokalnymi, przez rok był też związany z „Expressem Wieczornym”. Publikował też artykuły i felietony m.in. w „Kulisach”, „Wprost”, „Polityce” czy „Press”.
Od 2006 do 2007 ponownie związany z Telewizją Polską jako reporter Kuriera 3 oraz prezenter programu 30 minut bazującego na dziennikarstwie śledczym. Od września 2008 do lutego 2009 prowadził w Programie Pierwszym PR wieczorny magazyn Polska i Świat. Był również aktywnym blogerem na platformie Salon24.
W 2011, za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, wolności słowa i wolnych mediów, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].
W 2017 odmówił przyjęcia Krzyża Wolności i Solidarności w związku z niezaproszeniem go na uroczystość w Pałacu Prezydenckim, oświadczając, że pan prezydent Andrzej Duda dzieli (...) na lepszy i gorszy sort nawet tych, których nagradza medalami[8].
Został zamordowany przez współlokatora w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu w Warszawie, według relacji sprawcy w noc sylwestrową z 31 grudnia 2019 na 1 stycznia 2020 roku[1]. Ciało zostało odnalezione 6 stycznia. Sprawca oddał się 6 stycznia w ręce policji i przyznał do zabójstwa[1].
Pochowany został 17 stycznia 2020 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera:G dodatek, rząd:urnowy, grób:21)[9].
Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- Coś. Rzecz o Okrągłym Stole (II obieg wydawniczy; In Plus 1989);
- Solidarność w podziemiu (wspólnie z Jerzym Holzerem; Wydawnictwo Łódzkie 1990, ISBN 83-218-0781-X; seria: Historia Polityczna PeeReLu);
- Politycy nie interesują się już polityką w: Jan Osiecki, Polaków rozmowy o polityce (Wydawnictwo Prószyński i S-ka 2010, ISBN 978-83-764846-9-3).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kamil Siałkowski: Są zarzuty dla 34-latka, podejrzanego o zabójstwo Krzysztofa Leskiego. Prokuratura o szczegółach morderstwa. warszawa.wyborcza.pl, 2020-01-07. [dostęp 8 stycznia 2020].
- ↑ Pogrzeb Krzysztofa Leskiego. fakty.interia.pl, 2020-01-17. [dostęp 2020-01-17].
- ↑ Kismet, rodzina, polemika. krzysztofleski.salon24.pl, 16 października 2007. [dostęp 17 maja 2011].
- ↑ Sześciolatki będą krócej dziećmi. rp.pl, 18 marca 2009. [dostęp 17 maja 2011].
- ↑ a b c Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-01-09].
- ↑ Leski, Krzysztof. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. [dostęp 17 maja 2011].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624.
- ↑ Kolejna zasłużona osoba nie chce odznaczenia od Dudy. „Dzieli na lepszy i gorszy sort nawet tych, których nagradza”. natemat.pl, 31 maja 2017. [dostęp 14 stycznia 2019].
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2020-02-22].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Blog Krzysztofa Leskiego. [dostęp 7 grudnia 2011].
- Polscy dziennikarze prasowi
- Polscy dziennikarze telewizyjni
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Redaktorzy PR3
- Polscy blogerzy
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Ludzie związani z prasą podziemną w Polsce 1945–1989
- Działacze opozycji w PRL
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Ofiary zabójstw w III Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1959
- Zmarli w 2020
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie