Krzysztof Radomski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Radomski
Ilustracja
Krzysztof Radomski
(w randze gen. dyw.; 2022)
generał broni generał broni
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1967
Wysokie Mazowieckie

Przebieg służby
Lata służby

od 1988

Siły zbrojne

SZ RP

Jednostki

• 2 pułk zmechanizowany
• 15 Brygada Zmechanizowana
• 4 Brygada Kawalerii Pancernej
• Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych
• 9 Brygada Kawalerii Pancernej
• Polski Kontyngent Wojskowy w Iraku
• 1 Brygada Pancerna
• Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych
• 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana
• Inspektorat Kontroli Wojskowej
• MON – SG WP

Stanowiska

• dowódca plutonu zmotoryzowanego
• dowódca kompanii zmechanizowanej
• szef sztabu batalionu zmechanizowanego
• dowódca batalionu
• szef szkolenia brygady pancernej
• zastępca dowódcy brygady
• szef Zarządu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych
• zastępca dowódcy - szef sztabu dywizji zmechanizowanej
• dowódca dywizji zmechanizowanej
• szef Inspektoratu Kontroli Wojskowej
• dyspozycja Dyrektora Departamentu Kadr - SGWP

Główne wojny i bitwy

stabilizacja Iraku

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Gwiazda Iraku Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „Milito Pro Christo” Złoty Medal za Zasługi dla Straży Granicznej Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie” Krzyż Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Odznaka "Za wierną służbę pod sztandarami" (Bułgaria)
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” II stopnia Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych
Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Radomski (ur. 5 kwietnia 1967 w Wysokiem Mazowieckiem[1][2]) – generał broni Wojska Polskiego; doktor nauk o bezpieczeństwie (2021); dowódca 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej (2019–2022); szef Inspektoratu Kontroli Wojskowej (2022–2023); dyspozycja Dyrektora Departamentu Kadr MON – SG WP (2023–obecnie).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Krzysztof Radomski urodził się 5 kwietnia w 1967 w Wysokiem Mazowieckiem[1][2].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (1992) oraz Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów (kurs dowódców batalionu) we Wrocławiu (1996). Ukończył studia II stopnia na Akademii Obrony Narodowej w której uzyskał tytuł oficera dyplomowanego (2001) oraz studia podyplomowe na tej uczelni: przywództwo i negocjacje (2006), Podyplomowe Studia Operacyjno – Strategiczne (2010) oraz Podyplomowe Studia Polityki Obronnej (2016). Studia III stopnia (studia doktoranckie) na Wydziale Zarządzania i Dowodzenia na Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie[1][2][3][4][5], uzyskał stopień doktora w zakresie nauk o bezpieczeństwie (2021)[6], promotorem jego był prof. dr hab. Andrzej Polak[7].

Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]

Po promocji jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu służbę zawodową rozpoczął w październiku 1992 w 2 pułku zmechanizowanym w Giżycku na stanowisku dowódcy plutonu zmechanizowanego[2]. W latach 1994–1997 pełnił obowiązki dowódcy plutonu w kompanii piechoty zmotoryzowanej, a potem dowódcy kompanii zmechanizowanej, następnie szefa sztabu batalionu zmechanizowanego – zastępcy dowódcy batalionu w 15 Brygadzie Zmechanizowanej w Giżycku[2]. W 1998 objął stanowisko dowódcy batalionu w 4 Brygadzie Pancernej w Orzyszu[8][3], a następnie sprawował funkcję zastępcy dowódcy batalionu w Litewsko-Polskim Batalionie Sił Pokojowych (LITPOLBAT) w Orzyszu. W 2001 roku, po ukończeniu studiów na AON, został skierowany do Braniewa, gdzie w 9 Brygadzie Kawalerii Pancernej pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy batalionu zmechanizowanego. Następnie w Giżycku, objął funkcję dowódcy batalionu dowodzenia, którą sprawował do 2004 w 15 Brygadzie Zmechanizowanej[1][8][3].

W latach 2004–2005 pełnił służbę w stopniu podpułkownika na stanowisku dowódcy 2 batalionowej grupy bojowej z 1 Brygady Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe (MND CS)[9] w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Iraku podczas III zmiany misji stabilizacyjnej, w ramach operacji „Iraq Freedom”[10]. W lutym 2005 roku, po misji w Iraku, powrócił do Giżycka, gdzie pełnił służbę na stanowisku szefa szkolenia 15 Brygady Zmechanizowanej[10][1]. W międzyczasie ukończył studia podyplomowe w AON na kierunku przywództwa i negocjacji w 2006 roku oraz w 2010 roku na wydziale operacyjno – strategicznym[3], po czym powrócił w 2010 roku do Braniewa, gdzie sprawował funkcję szefa szkolenia 9 Brygady Kawalerii Pancernej[10]. W 2012 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy brygady[1] oraz p.o. dowódcy brygady w 1 Brygadzie Pancernej w Wesołej[11]. W dniach 7–10 kwietnia 2014 w Wesołej pełniąc obowiązki dowódcy 1 Warszawskiej Brygady Pancernej był kierownikiem ćwiczenia dowódczo-sztabowego „Pantera 14”, które było wspomagane komputerowo systemem symulacji pola walki (Joint Conflict and Tactical Simulation – JCATS)[12].

2 maja 2016 roku minister obrony narodowej Antoni Macierewicz wręczył mu nominację na nowe stanowisko służbowe szefa Zarządu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych – zastępcy Inspektora Wojsk Lądowych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych w Warszawie, obowiązki objął 4 maja 2016[13][1]. Z dniem 1 kwietnia 2019 roku objął funkcję zastępcy dowódcy – szefa sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej[10]. 19 lipca 2019 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak nominował go na dowódcę 16 DZ[14]. 31 lipca 2019 w Warszawie przyjął obowiązki dowódcy dywizji od gen. dyw. Marka Sokołowskiego w obecności I zastępcy dowódcy generalnego RSZ gen. dyw. pil. Jan Śliwki[2]. W grudniu 2019 przeniósł dowództwo 16 DZ do Olsztyna wypełniając decyzję Ministra Obrony Narodowej o przeniesieniu dowództwa do nowej lokalizacji[15]. W listopadzie 2020 jego 16 DZ brała udział w ćwiczeniu pod kryptonimem „Tumak 20”[16]. W latach 2021–2022 był odpowiedzialny za działania wojska na terenach przygranicznych podczas kryzysu na polsko-białoruskiej granicy[17][5].

W marcu 2022 jako dowódca 16 DZ organizował ćwiczenia „Bull Run 18”, którego celem było sprawdzenie gotowości wojsk do sprawnego przemieszczenia pododdziałów na znaczną odległość oraz prowadzenia działań obronnych[18]. 28 czerwca 2022 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na stanowisko szefa nowo utworzonego Inspektoratu Kontroli Wojskowej, z dniem objęcia obowiązków służbowych 1 lipca 2022[19][20]. 12 lipca 2022 w Olsztynie w obecności Dowódcy Generalnego gen. Jarosława Miki przekazał obowiązki dowódcy 16 Dywizji Zmechanizowanej gen. bryg. Wojciechowi Ziółkowskiemu[21]. 18 grudnia 2023 został odwołany ze stanowiska szefa Inspektoratu Kontroli Wojskowej przez ministra obrony narodowej Władysława Kosiniak-Kamysza, po czym po przekazaniu obowiązków dla płk. Arkadiusza Widły został skierowany do dyspozycji Dyrektora Departamentu Kadr MON, który wyznaczył go do wykonywania zadań w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego[22][23].

7 kwietnia 2024 kandydował w wyborach samorządowych na radnego do sejmiku województwa warmińsko-mazurskiego z listy Prawa i Sprawiedliwości[24][25], otrzymał 1 783 głosów (1,88%) i nie uzyskał mandatu radnego[26]. Organizator przedsięwzięć oraz aktywny działacz na rzecz weteranów i poszkodowanych w misjach wojskowych poza granicami kraju[27][28][29]. Interesuje się historią wojskowości, pasją jego jest wędkarstwo[3][4]. Obecnie mieszka w Wilkasach[25].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Garnizony w przebiegu służby[edytuj | edytuj kod]

W ponad 36 letniej służbie wojskowej był w garnizonach[1][2][4][5]:

Garnizony K. Radomskiego
Od 2022 w Garnizonie Warszawa
Gen. dyw. Krzysztof Radomski w 2019
Garnizon Olsztyn od 2019
W latach 2004-2005 misja w Iraku
Garnizon Orzysz od 1997
Garnizon Giżycko od 1992
Garnizon Wrocław – WSOWZ[40].
  1. Wrocław (1988–1992) ↘
  2. Giżycko (1992–1997) → Orzysz (1997–1997) → Braniewo (1998) ↘
  3. Warszawa (1998–2001) → Giżycko (2001–2004) → Irak (2004–2005) ↘
  4. Giżycko (2005) → Warszawa (2005–2006) ↘
  5. Giżycko (2006–2010) ↘
  6. Braniewo (2010–2012) → Wesoła (2012–2016) ↘
  7. Warszawa (2016–2019) → Białobrzegi (2019) ↘
  8. Olsztyn (2019–2022) ↘
  9. Warszawa (2022–obecnie)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Gałecki 2017 ↓, s. 256.
  2. ↑ a b c d e f g h Jakuboszczak 2020 ↓, s. 123.
  3. ↑ a b c d e Kierownictwo. Dowódca 16. PDZ. 16dz.wp.mil.pl. [dostęp 2024-04-09].
  4. ↑ a b c Gen. dyw. K. Radomski – szefem Inspektoratu Kontroli Wojskowej. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2023-12-14].
  5. ↑ a b c Awanse generalskie na Święto Niepodległości. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2023-12-14].
  6. ↑ Rozprawa doktorska. sin.akademia.mil.pl. [dostęp 2022-12-02].
  7. ↑ Prof. dr hab. Andrzej Polak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-05-04].[martwy link]
  8. ↑ a b Jakuboszczak 2020 ↓, s. 123–124.
  9. ↑ Komorowski 2005 ↓, s. 260.
  10. ↑ a b c d Jakuboszczak 2020 ↓, s. 124.
  11. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 179.
  12. ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 64.
  13. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 90.
  14. ↑ Wyznaczenia oficerów na nowe stanowiska służbowe [online], Ministerstwo Obrony Narodowej [dostęp 2019-07-21] (pol.).
  15. ↑ SOFTEL, 16. Dywizja gotowa do działania. W Olsztynie [online], portel.pl [dostęp 2022-12-10] (pol.).
  16. ↑ „Tumak ’20”, czyli test 16 Dywizji Zmechanizowanej. sin.akademia.mil.pl. [dostęp 2022-12-03].
  17. ↑ Świąteczne spotkanie ministra obrony z żołnierzami. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-12-03].
  18. ↑ Działamy jak jeden organizm. Bull Run-18 – sprawdzian interoperacyjności wojsk NATO – Ministerstwo Obrony Narodowej – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Obrony Narodowej [dostęp 2022-12-10] (pol.).
  19. ↑ Wyznaczenie na nowe stanowisko służbowe. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-12-03].
  20. ↑ Generał Radomski szefem Inspektoratu Kontroli Wojskowej [online], 4 września 2022.
  21. ↑ Pożegnanie generała dywizji Krzysztofa Radomskiego z 16. Dywizją Zmechanizowaną. gov.pl. [dostęp 2023-05-18].
  22. ↑ Pierwsza kadrowa decyzja ministra obrony. Generał Błaszczaka stracił stanowisko [online], Onet Wiadomości, 18 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-18] (pol.).
  23. ↑ Komunikat MON ws. zmian na stanowisku szefa Inspektoratu Kontroli Wojskowej - Ministerstwo Obrony Narodowej - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Obrony Narodowej [dostęp 2023-12-18] (pol.).
  24. ↑ Władysław Kosiniak-Kamysz podpisał jego dymisję. Teraz generał startuje w wyborach. wiadomosci.gazeta.pl. [dostęp 2024-04-08].
  25. ↑ a b Wybory Samorządowe 2024. wybory.gov.pl. [dostęp 2024-04-08].
  26. ↑ Wyniki w okręgu wyborczym nr 5 w wyborach do Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego. wybory.gov.pl. [dostęp 2024-04-09].
  27. ↑ Zawody strzeleckie weteranów w 16 Dywizji [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2022-12-15].
  28. ↑ Ćwiartka „Projektu Wojownik” [online], www.polska-zbrojna.pl [dostęp 2022-12-15].
  29. ↑ Uroczyste zakończenie warsztatów dla weteranów poszkodowanych z 16. DZ [online], www.wojsko-polskie.pl [dostęp 2022-12-16].
  30. ↑ Prezydent mianował na stopnie generalskie – Wydarzenia – Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [online], www.bbn.gov.pl [dostęp 2019-07-21] (pol.).
  31. ↑ a b M.P. z 2019 r. poz. 965.
  32. ↑ Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-11-10].
  33. ↑ Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-12-02].
  34. ↑ M.P. z 2005 r. nr 10, poz. 189.
  35. ↑ 16DZ, Dowództwo 16DZ gotowe do realizacji zadań w Olsztynie [online], 26 marca 2022.
  36. ↑ Ćwiczenia Tumak-21 [online], bialystok.tvp.pl [dostęp 2022-03-26] (pol.).
  37. ↑ 16. Pomorska Dywizja Zmechanizowana laureatem wyróżnienia Benemerenti Ordynariatu Polowego. [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2022-03-26] (pol.).
  38. ↑ Warmińsko-Mazurski Oddział Straży Granicznej, 31. rocznica powołania Straży Granicznej [online], 9 czerwca 2022.
  39. ↑ Weterani dziękują Dowódcy 16. Dywizji Zmechanizowanej [online], www.wojsko-polskie.pl [dostęp 2022-12-16].
  40. ↑ W latach 1988–1992 studiował w tej uczelni. Na zdjęciu akademik podchorążych 4 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2019, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 123–124, ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, 90; 253; 256, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 64, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2012, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 179, ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.). Kronika Wojska Polskiego 2004. „Kronika Wojska Polskiego”, s. 260, 2005. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Obronnej. ISSN 1734-2317. 
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2005; 2019

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Radomski&oldid=73477789”