Przejdź do zawartości

Krzysztof Turkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Turkowski (po prawej) z A. Żychlińską i S. Huskowskim

Krzysztof Romuald Turkowski (ur. 17 maja 1954 we Wrocławiu) – historyk, wydawca, polityk samorządowy, menadżer mediów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent historii Uniwersytetu Wrocławskiego (1977), od 1977 do 1981 pracował jako bibliotekarz w Ossolineum. W latach 70. współpracownik KOR, SKS we Wrocławiu i NOWej, w sierpniu 1980 współorganizator strajków we Wrocławiu, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk, a następnie rzecznik Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk. Delegat na I zjazd „Solidarności” w Gdańsku (1981). Po wprowadzeniu stanu wojennego do 1983 ukrywał się i działał w podziemiu jako członek RKS. Jeden z redaktorów Z Dnia na Dzień, publikował również w Biuletynie Dolnośląskim. Organizator sieci chrześcijańskich uniwersytetów przy Duszpasterstwie Ludzi Pracy oraz grup duszpasterstwa akademickiego. Wykładowca Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. W latach 1989–1990 członek Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarności” we Wrocławiu.

Od 1990 radny miejski i sejmiku wojewódzkiego. 19901994 wiceprezydent Wrocławia. W latach 19951998 prezes PAlFILM, od 1997 doradca prezesa TV Polsat, członek Rady Nadzorczej RSTV, od 2003 prezes spółki Antena l, 2004-06 członek zarządu TV Puls. Od 2006 przewodniczący Rady Nadzorczej PAP. Przewodniczący Rady Nadzorczej TV Lubin. Laureat prezesa Polskiego Radia za działalność redakcyjną. Laureat nagrody prezydenta Wrocławia w 2007 roku.

Autor licznych publikacji w prasie solidarnościowej, podziemnej i emigracyjnej, cyklu rozmów z liderami emigracji londyńskiej, twórca audycji historycznych i politycznych w Radiu Wolna Europa, PR i w Radiu Kolor. Członek Prezydium Dolnośląskiej Federacji Kultury, przewodniczący Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Wrocławia, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Nadawców Radiowych i Telewizyjnych i Stowarzyszenia Autorów Radiowych i Telewizyjnych.

W październiku 2011 roku powołany do Rady Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej[1].

22 marca 1989 Został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2][3], w 2007 został odznaczony Krzyżem Oficerskim[4], a w 2024 Komandorskim[5] tego Orderu. W 2022 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[6] oraz Złotą Odznakę Honorową Wrocławia[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]