Krzysztof Varga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Krzysztof Varga
Ilustracja
Krzysztof Varga (2018)
Data i miejsce urodzenia 21 marca 1968
Warszawa
Narodowość polska, węgierska[1]
Język polski
Alma Mater Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki powieść, reportaż, esej
Ważne dzieła
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Varga (ur. 21 marca 1968 w Warszawie[2]) – polski pisarz, krytyk literacki, dziennikarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Polki i Węgra[2]. Ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1991–2020 związany z „Gazetą Wyborczą” jako redaktor działu kultury[3]. W 2020 został felietonistą „Newsweeka”[3].

Jako pisarz zadebiutował zbiorem opowiadań Pijany anioł na skrzyżowaniu ulic. Wspólnie z Pawłem Duninem-Wąsowiczem opracował słownik literatury najnowszej Parnas bis. Literatura polska urodzona po 1960 r. (1995), razem z Pawłem Duninem-Wąsowiczem oraz Jarosławem Klejnockim opublikował antologię wierszy Macie swoich poetów (1996)[2]. Autor tekstów większości piosenek na płytach Młodzi i Pogo zespołu Dr Misio[4][5].

Za tom prozy 45 pomysłów na powieść. Strony B singli otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury. Trzykrotny finalista Nagrody Literackiej Nike: za Tequilę w 2002[6], Nagrobek z lastryko w 2008[7] i Gulasz z turula w 2009[8]. Ostatnia z tych publikacji w tym konkursie została wyróżniona przez czytelników[9].

Deklaruje się jako ateista[10].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2014 został odznaczony przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[11].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Pijany anioł na skrzyżowaniu ulic (1992)
  • Chłopaki nie płaczą (1996)
  • Bildungsroman (1997)
  • Śmiertelność (1998)
  • 45 pomysłów na powieść. Strony B singli 1992–1996 (1998)
  • Tequila (2001)
  • Karolina (2002)
  • Nagrobek z lastryko (2007)
  • Gulasz z turula (2008)
  • Aleja Niepodległości (2010)
  • Trociny (2012)
  • Polska mistrzem Polski (2013)
  • Czardasz z mangalicą (2014)
  • Masakra (2015)
  • Langosz w jurcie (2016)
  • Egzorcyzmy księdza Wojciecha (2017)
  • Sonnenberg (2018)
  • Księga dla starych urwisów. Wszystko, czego jeszcze nie wiecie o Edmundzie Niziurskim (2019)
  • Dziennik hipopotama (2020)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oliwia Siwińska: Człowiek z trójkąta. nowyfolder.com, 11 lutego 2016. [dostęp 2017-07-02]. Cytat: Szczęśliwie trafiła mu się narodowość dobrze przyjmowana przez Polaków. Nigdy nie był wykluczany. Dwunarodowość pozwoliła mu spojrzeć na świat z obu perspektyw.
  2. ↑ a b c Krzysztof Varga. culture.pl. [dostęp 2021-04-14].
  3. ↑ a b Sebastian Kucharski: Krzysztof Varga po 30 latach odchodzi z „Gazety Wyborczej”, będzie felietonistą „Newsweeka”. wirtualnemedia.pl, 1 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-01].
  4. ↑ Premiera płyty „Dr. Misio” zespołu „Młodzi”. tvp.pl, 27 marca 2013. [dostęp 2015-04-14].
  5. ↑ Łukasz Jaćkiewicz: Pogo. Nowy album Dr. Misio od jutra w sklepach. allaboutmusic.pl, 20 października 2014. [dostęp 2014-10-20].
  6. ↑ Nagroda Nike 2002. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  7. ↑ Nagroda Nike 2008. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  8. ↑ Nagroda Nike 2009. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  9. ↑ Krzysztof Varga. czarne.com.pl. [dostęp 2015-04-15].
  10. ↑ Krzysztof Varga: My, ateiści. wyborcza.pl, 10 lutego 2012. [dostęp 2021-10-03].
  11. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 741).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Laureaci Nagrody Literackiej „Nike”
Nagroda
główna
Wybór
czytelników
Nagroda
25-lecia
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Varga&oldid=64710282”