Krzywa pobudliwości włókien nerwowych
 |
Ten artykuł od 2013-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Krzywa pobudliwości włókien nerwowych (krzywa Hoorwega-Weissa) - wykres przedstawiający zależność między napięciem przyłożonym do włókna nerwowego (oś Y), a czasem potrzebnym do zainicjowania potencjału czynnościowego (oś X).
Zauważono, że przykładając coraz większe napięcie, czas, w którym obserwuje się początek reakcji (reakcja w postaci potencjału czynnościowego) jest krótszy. Krzywa pobudliwości ma przebieg podobny do wykresu funkcji y=1/x w I ćwiartce kartezjańskiego układu współrzędnych (hiperbola).
Z krzywą łączą się trzy ważne pojęcia:
- Czas użyteczny
- Reobaza
- Chronaksja
Czas użyteczny[edytuj | edytuj kod]
Czas potrzebny aby bodziec o określonym natężeniu wywołał reakcję. Zazwyczaj podawany dla bodźca o maksymalnej sile.
Reobaza[edytuj | edytuj kod]
To najniższe natężenie prądu, którym zostaje wywołany potencjał czynnościowy.
Chronaksja[edytuj | edytuj kod]
To czas, w którym nastąpi pobudzenie włókna, jeżeli przyłożone zostanie natężenie dwukrotnie większe od reobazy. Chronaksja służy do określania stopnia pobudliwości włókien nerwowych (w zależności od rodzaju włókna waha się w przedziale 0,1-0,5ms[1] Do pomiaru chronaksji używa się chronaksometrów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ w przypadku komórek mięśnia sercowego, dla których również można zmierzyć wyżej wymienione wartości, chronaksja waha się w przedziale 1-3ms, w przypadku komórek mięśni szkieletowych: 0,25-1ms