Książnica Stargardzka
 Stary budynek Książnicy Stargardzkiej (Dom Rohledera) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Mieszka I 1 |
| Dyrektor |
Jolanta Aniszewska |
| Data założenia |
1 listopada 1946 |
| Siglum |
PL-Ss-PL (LOC) |
| Wielkość zbiorów |
190 000 |
| Filie |
2 |
Położenie na mapie Stargardu  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |
 53°20′07,804″N 15°02′31,582″E/53,335501 15,042106
| |
| Strona internetowa | |
Książnica Stargardzka - samorządowa instytucja kultury gminy-miasta Stargard. Powstała 25 marca 2003 w wyniku przekształcenia Miejskiej Biblioteki Publicznej. Książnica Stargardzka obejmuje nadzór merytoryczny nad bibliotekami na terenie powiatu stargardzkiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do 1945 roku główną miejską biblioteką był zbiór gromadzony w Collegium Groeningianum[1]. Po II wojnie światowej zbiór został rozproszony po bibliotekach w całej Polsce. W Stargardzie nie pozostał żaden egzemplarz tego zbioru.
Pierwszą[potrzebny przypis] wypożyczalnią w powojennym mieście była prywatna biblioteka Eugenii Bargiel, założona w 1947 r.[2] 1 listopada 1946 Powiatowy Inspektorat Szkolny uruchomił w Stargardzie pierwszą publiczną bibliotekę – Bibliotekę Powiatową. Jej zbiór stanowiło początkowo 235 woluminów. 1 lutego 1948 wyodrębniono z jej struktur Miejską Bibliotekę Publiczną. Po 5 latach ponownie skonsolidowano obie placówki, tworząc Powiatową i Miejską Bibliotekę Publiczną[3].
22 września 1973 roku po odbudowie przekazano bibliotece pomieszczenia w Domu Rohledera, przy ul. Mieszka I, w których Książnica ma swoją siedzibę do dziś. Do zabytku dobudowano także nowy pawilon. 7 lipca 1975 roku powołano Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną Oddział w Stargardzie, która funkcjonowała do 1992 roku kiedy to przekształconą ją w Miejską Bibliotekę Publiczną[3].
W latach 90. XX wieku zlikwidowano sześć z siedmiu filii biblioteki, reorganizację przeszła także sama biblioteka. Nazwę Książnica Stargardzka i organizację biblioteka zyskała 25 marca 2003[3].
1 października 2010 r. Książnica Stargardzka uruchomiła nowy, Dział Pedagogiczny, bazujący na zbiorach byłej Biblioteki Pedagogicznej (Zamiejscowe Zachodniopomorskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Szczecinie – Filia w Stargardzie).
Z dniem 1 stycznia 2021 r. dyrektorem Książnicy Stargardzkiej została Jolanta Aniszewska, zastępując Krzysztofa Kopackiego[4].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Czytelnia Główna i Informatorium
- Dział Multimedialny
- Dział Dziecięco-Młodzieżowy
- Dział Pedagogiczny (Powstały po przejęciu księgozbioru Biblioteki Pedagogicznej)
- Wypożyczalnia Główna
- Dział Instrukcyjno-Metodyczny
- Dział Gromadzenia i Opracowania
- Filia Książnicy Stargardzkiej na os. Letnim
- Filia Książnicy Stargardzkiej na os. Lotnisko
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zenkner J., Stargard. Klejnot na pomorskim szlaku, Stargard 2006, s. 97.
- ↑ Sympozjum Ludzie Książki Pomorza Zachodniego. Sympozjum XI [online], 11 maja 2023 [dostęp 2024-01-29].
- ↑ a b c Z dziejów Biblioteki, Książnica Stargardzka [zarchiwizowane 2021-07-31].
- ↑ Wojciech Basałygo: Jolanta Aniszewska będzie nową dyrektor Książnicy Stargardzkiej. twojeradio.fm, 31.12.2021. [dostęp 2022-01-02].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona internetowa, Książnica Stargardzka [zarchiwizowane 2021-06-25].