Kuźmina – 1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuźmina – 1
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Położenie

Kuźmina

Wysokość

486 m n.p.m.

Rodzaj

otwór wiertniczy

Inne

głębokość 7541 m; wiercony w okresie: 01.02.1983-11.02.1988

Położenie na mapie gminy Bircza
Mapa konturowa gminy Bircza, na dole znajduje się punkt z opisem „Kuźmina – 1”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kuźmina – 1”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kuźmina – 1”
Położenie na mapie powiatu przemyskiego
Mapa konturowa powiatu przemyskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuźmina – 1”
Ziemia49°36′42,32″N 22°25′52,20″E/49,611756 22,431167

Kuźmina – 1odwiert badawczo-poszukiwawczy, o głębokości 7541 m, odwiercony w latach 1983–1988 w miejscowości Kuźmina w gminie Bircza, na Pogórzu Przemyskim.

Od 1988 jest to najgłębszy odwiert wykonany w Polsce.

Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

Zatwierdzony w 1978 projekt geologiczny otworu Kuźmina – 1 zlokalizowanego w jednostce skolskiej Karpat zewnętrznych miał na celu zbadanie, czy fałdy wgłębne jednostki borysławsko-pokuckiej przedłużają się na teren Polski i ewentualne uzyskanie przyrostu zasobów ropy naftowej w ilości 25–30 mln ton i gazu ziemnego w ilości 10 mld m³[1].

Wiercenie otworu trwało pięć lat, rozpoczęto 01.02.1983, a ukończono 11.02.1988. Osiągnięto końcową głębokość 7541 m bijąc dotychczasowy rekord głębokości (7210 m), który należał do ukończonego w 1984 odwiertu Paszowa – 1. Wykonawcą prac wiertniczych było Przedsiębiorstwo Poszukiwań Nafty i Gazu w Jaśle przy pomocy ciężkiego urządzenia F-400 4DH. Kierownikiem wiertni był Tadeusz Laskoś, dozór geologiczny pełnili Borys Dziwik, Wacław Sołtysik, Robert Trzeciak i Wiesława Gumienny[2][3].

Opróbowanie otworu wykonane z pomocą firmy Halliburton wykazało, że w odwiercie występują śladowe ilości ropy naftowej i gazu ziemnego nieposiadające wartości przemysłowej. Stąd też zrezygnowano z planu wiercenia kolejnego otworu w tym rejonie. Odwiert nie natrafił na elementy wgłębne typu Borysławia-Doliny, ale nie przekreślił możliwości ich występowania[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tomasz Malaty, Kazimierz Żytko: Profile głębokich otworów wiertniczych. Państwowy Instytut Geologiczny, Zeszyt 110, Warszawa 2006, s. 4.
  2. a b Praca zbiorowa: 50 lat Jasielskich Poszukiwań. Oficyna Wydawnicza Apla, Krosno 2003, wydanie I, s. 38,39,40.
  3. Otwory wiertnicze: Kuźmina-1. otworywiertnicze.pgi.gov.pl. [dostęp 2021-04-16]. (pol.).