Kultura lendzielska

Poglądowa mapa głównych kultur schyłku 4. tysiąclecia p.n.e. Kultura lendzielska na pomarańczowo

Mapa neolitycznej Europy w apogeum ekspansji kultur naddunajskich, ok. 3 500 p.n.e.

Kultura lendzielska — kultura neolityczna (ok. 5000–4000 p.n.e.), z kręgu kultur naddunajskich, której nazwa pochodzi od miejscowości Lengyel koło Kaposváru na Węgrzech.

Obszar występowania

Ludność tej kultury zajmowała obszary południowych Moraw, zachodniej Słowacji, zachodnich Węgier oraz przylegających części Austrii, Słowenii i Chorwacji. Twórcy tej kultury osiedlili się także na Śląsku, w Małopolsce, Wielkopolsce i na Kujawach.

Grupy lokalne na ziemiach polskich

Na podstawie szczegółowej analizy ceramiki wydzielono następujące grupy:

• grupa ociecka (Górny Śląsk)
• grupa modlnicka (Małopolska)
• grupa brzesko-kujawska (Kujawy)

Charakterystyczne wytwory kulturowe

Cechą charakterystyczną wyżej wymienionych grup jest występowanie naczyń na pustej nóżce, amforek i mis, zdobionych jedynie plastycznymi guzkami.

Osadnictwo i gospodarka

Zakładano bardzo rozległe osady, złożone zarówno z dużych domów naziemnych zbudowanych na planie prostokątnym, jak również ziemianki o planie owalnym. Spotyka się osady otwarte, ale też otoczone rowami obronnymi, również budowle o nieznanym przeznaczeniu tzw. rondele.

Ludność zajmowała się zarówno rolnictwem jak i hodowlą bydła. Terenami eksploatowanymi przez gospodarkę rolno-hodowlaną były już nie tylko dna dolin rzecznych, ale także brzegi wysoczyzn.

Obrządek pogrzebowy

Zmarłych chowano na cmentarzyskach w pobliżu osad, w pozycji skurczonej, w grobach szkieletowych wyposażonych w ceramikę oraz narzędzia krzemienne.

Zobacz też

• kultura ceramiki wstęgowej rytej
• kultura badeńska
• kultura Vinca
• kultura pucharów lejkowatych
• kultura amfor kulistych
• kultura ceramiki sznurowej
• kultura ceramiki promienistej
• kultura pucharów dzwonowatych