52°21′03″N 14°37′54″E/52,350833 14,631667Kunowice
| ||
 Zabudowania mieszkalne | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | lubuskie | |
| Powiat | słubicki | |
| Gmina | Słubice | |
| Liczba ludności (14 grudnia 2015) | 1082[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 95 | |
| Kod pocztowy | 69 100 do 69-102 | |
| Tablice rejestracyjne | FSL | |
| SIMC | 0187100 | |
Położenie na mapie gminy Słubice   Kunowice | ||
Położenie na mapie Polski  Kunowice | ||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  Kunowice | ||
Położenie na mapie powiatu słubickiego  Kunowice | ||
| 52°21′03″N 14°37′54″E/52,350833 14,631667
| ||
Kunowice (niem. Kunersdorf[2]), d. Kunowsko[3] – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Słubice.
W przyszłości planowane jest połączenie ze Słubicami[4]. Obecnie jest to jedna aglomeracja, ponieważ sieć wodociągowa i kanalizacyjna jest połączona. Także autobusowa komunikacja miejska w Słubicach obejmuje swoim zasięgiem Kunowice[5]. Leży na skraju Puszczy Rzepińskiej. Znajduje się tu przystanek kolejowy Kunowice.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejsce bitwy stoczonej 12 sierpnia 1759 r., w której Prusacy, pod dowództwem króla Fryderyka II, zostali pobici przez wojska rosyjskie i austriackie, dowodzone przez Piotra Sałtykowa i Ernesta Laudona.
Od 1873 do 1945 r. wieś wchodziła w skład powiatu Weststernberg.
W czasie II wojny światowej zdobyte 6 lutego 1945 roku po kilkudniowych ciężkich bojach przez sowiecki 11 Korpus Pancerny[6].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.
W miejscowości działała Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Nadodrze” w Kunowicach[7][8].
Do 21 grudnia 2007 roku funkcjonowało kolejowe przejście graniczne Kunowice-Frankfurt, które na mocy układu z Schengen zostało zlikwidowane.
Z Kunowic pochodzi Paul Matting, nadburmistrz Wrocławia
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Kościół pw. św. Wincentego á Paulo
Szkoła podstawowa nr 5 w Kunowicach
Dawny dworzec kolejowy w Kunowicach. Obecnie, po remoncie siedziba prywatnej firmy.
Perony na przystanku kolejowym w Kunowicach
Pomnik Czołg Zwycięski w Kunowicach
Rekonstrukcja bitwy pod Kunowicami w 2009 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Statystyki Gminy Słubice, Urząd Miasta Słubice, grudzień 2015, Słubice.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ 130 lat linii kolejowej Frankfurt-Świebodzin-Poznań. [dostęp 2011-05-06].
- ↑ Analiza Zmian w Zagospodarowaniu Przestrzennym Miasta i Gminy Słubice.
- ↑ Będzie miejski autobus do Kunowic – zobacz rozkład jazdy. Słubic24.pl.
- ↑ Urząd Miejski w Słubicach: Atrakcje turystyczne (pol.).
- ↑ “Nadodrze. Rolnicza spółdzielnia produkcyjna”, “Kunowice”, Zielona 1, Spółdzielnie Spożywców – pkt.pl.
- ↑ http://mapy.geoportal.gov.pl/imap/?gpmap=gp0&bbox=201383.0555881794,506704.1133487951,204723.6805881794,508066.6133487951&SRS=2180 (warstwa: skany map topograficznych).
- ↑ Ludność Kunowic w latach 1910–1939 (niem.). [dostęp 25 maja 2010].
- ↑ Program Ochrony Środowiska dla Miasta i Gminy Słubice.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mirosław Grzegorz Przeździecki, Kunersdorf 1759, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1996.
| |||||||||||
