Kuoka krótkoogonowa
| Setonix brachyurus[1] | |
| (Quoy & Gaimard, 1830) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kuoka krótkoogonowa |
| Synonimy | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Kuoka krótkoogonowa[6] (Setonix brachyurus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Kuoka krótkoogonowa występuje nieregularnie w południowo-zachodniej Australii Zachodniej od wschodniej części Perth do Stirling Range i Green Range na wschód od Albany; także wyspy Rottnest i Bald[7].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisali w 1830 roku francuscy przyrodnicy Jean René Constant Quoy i Joseph Paul Gaimard nadając mu nazwę Kangarus brachyurus[3]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Quoy i Gaimard wskazali Zatokę Króla Jerzego, w Australii Zachodniej, w Australii[3][8]. Jedyny przedstawiciel rodzaju kuoka[6] (Setonix) który opisał w 1842 roku francuski zoolog René Lesson[2].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Setonix: łac. saeta lub seta „szczecina”; gr. ονυξ onux, ονυχος onukhos „pazur, paznokieć”[9].
- brachyurus: gr. βραχυς brakhus „krótki”; -ουρος -ouros „-ogonowy”, od ουρα oura „ogon”[10].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) samic 39–50 cm, samców 43–54 cm, długość ogona samic 23,5–28,5 cm, samców 25–31 cm; masa ciała samic 1,6–3,5 kg, samców 2,7–4,2 kg[11].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Kuoka krótkoogonowa zamieszkuje lasy tropikalne. Prowadzi nocny, ziemny tryb życia, dzień spędzając w gęstych zaroślach. Żyje w niedużych grupach rodzinnych. Jest roślinożercą, jej futro jest gęste, długie, szarobrązowe na głowie, rude na karku. Podczas kopulacji zostaje zapłodnionych wiele komórek jajowych, jednak tylko z jednej rozwija się zarodek. Ciąża trwa około miesiąca, po porodzie młode pozostaje w torbie matki przez około pół roku. Jeżeli nie przeżyje, z jednej z pozostałych zapłodnionych komórek rozwija się kolejny embrion. Kuoki krótkoogonowe żyją około 5 lat. Głównym zagrożeniem dla nich, prócz człowieka, są lisy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Setonix brachyurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 194. (fr.)
- ↑ a b c J.R.C. Quoy & J.P. Gaimard: Genre Kanguroo. — Kangurus, Geoffroy. W: J.-S.-C. Dumont d’Urville: Voyage de la corvette l’Astrolabe: exécuté par ordre du roi, pendant les années 1826-1827-1828-1829. T. 1: Zoologie. Paris: J. Tastu, 1830, s. 114. (fr.)
- ↑ J.E. Gray. Notes on the above, with descriptions of two new Species. „Annals of natural history”. 1, s. 108, 1838 (ang.).
- ↑ Setonix brachyurus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 17. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 102. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.)
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Setonix brachyurus. W: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-06-20].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 630, 1904 (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 721. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.)