Kursko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł

52°26′57″N 15°26′52″E

- błąd

38 m

WD

52°25'59.9"N, 15°25'59.9"E, 52°26'44.92"N, 15°26'55.32"E

- błąd

14 m

Odległość

2129 m

Kursko
wieś
Ilustracja
Kościół w Kursku wybudowany w latach 1938–1939
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

międzyrzecki

Gmina

Międzyrzecz

Liczba ludności (2022)

335[1]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

66-306[2]

Tablice rejestracyjne

FMI

SIMC

0184081

Położenie na mapie gminy Międzyrzecz
Mapa konturowa gminy Międzyrzecz, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kursko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kursko”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kursko”
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego
Mapa konturowa powiatu międzyrzeckiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kursko”
Ziemia52°26′57″N 15°26′52″E/52,449167 15,447778

Kursko (niem. Kurzig) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz, nad jeziorem Kursko[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od połowy XIII wieku. Wymieniona została po raz pierwszy w łacińskojęzycznym dokumencie z 1260 pod nazwą „Corsike”, 1276 „Kortce”, 1305 „Kursco”, 1384 „Kurtz” (kopia z 1650), 1400 „Scursko”, 1411 „Scorszko”, 1418 „Cursko”, 1421 „Kursko”, 1426 „Cursco”, 1459 „Curzssko”, 1482 „Curszko”, 1486 „Skursko”[4].

Średniowieczny dokument z 1276 wymienia dziedzica Kurska Wrocława syna Bogusza pełniącego funkcję plebana międzyrzeckiego, który nadał klasztorowi cystersów w Paradyżu folwark w Wyszanowie stanowiący część jego dziedzictwa po ojcu. W 1278 książę wielkopolski Przemysł I potwierdził to nadanie. Dokument sygnowany jest pieczęcią Wrocława z napisem: „S. Wrozlai he(re)dis de Kortce”. Wieś początkowo była własnością szlachecką[4].

W XV wieku miejscowość była siedzibą własnej parafii w dekanacie międzyrzeckim i leżała w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1471 odnotowano we wsi młyn, a w 1482 młyn obracany kołem wodnym, a także barcie miodne. Młyn wielokrotnie wymieniany był także w XVI wieku. W 1563 opisano go jako korzecznik o jednym kole[4].

Miejscowość wspominały historyczne dokumenty prawne, własnościowe i podatkowe. W 1400 dokumenty procesowe odnotowują Mikołaja Skurskiego z Kurska, który toczy proces z Bartoszem kramarzem poznańskim o trzy grzywny bez wiardunku. W 1411 Mikołaj i Dziersław z Kurska występują w sporze z Agnieszką żoną wójta z Kamionny o zabicie jej męża. W 1418 jako dziedzic wsi odnotowana została Barbara żona Sasina. W 1580 zawarta została umowa między lokalną szlachtą o wyznaczenie granic między posiadłościami. Jan Herstopski zwany „Popkiem” dziedzic w Pieskach oraz dziedzice w Kursku: Jerzy Kurski zwany „Luka”, Kasper Sczaniecki alias „Kurski” i Melchior Jarosław zwany „Polak” zawarli ugodę dotyczącą odnowienia granic oraz usypania wyznaczających je kopców między Pieskami, a Kurskiem[4].

Do rozbiorów Polski miejscowość należała do lokalnej polskiej szlachty i leżała w powiecie poznańskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W 1580 była wsią szlachecką położoną w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[4][5].

Po rozbiorach wieś znalazła się w zaborze pruskim.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Kursko. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kursko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:

  • kościół ewangelicki z 1803 roku (nie istnieje, zniszczony po II wojnie światowej);
  • pałac z XIX wieku;
  • obiekty Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego z lat 1934–1945:
    • schrony bojowe Pz.W. nr: 743, 746, 748, 750, 754, 757, 761;
    • stanowisko dla karabinu maszynowego i garaż dla działka przeciwpancernego – 755;
    • most obrotowy – 724.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 644 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-01-15].
  4. a b c d e Jurek 1991 ↓.
  5. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 15.
  6. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 24. [dostęp 2013-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]