Kurt Nickisch
Kurt Nickisch (ur. 1889 w Bytomiu, zm. 1967 w Hamburgu[1]) – niemiecki asesor górniczy, zarządca kopalń węgla kamiennego na Górnym Śląsku, dyrektor spółki Georg von Giesches Erben[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Referendarz górniczy Kurt Nickisch został mianowany asesorem górniczym około 1922 roku[3]. Kierował zarządem górniczym w Bytomiu od 1928 roku, następnie został dyrektorem górniczym Zakładów Gieschego (niem. Gieschebetriebe) z siedzibą w Katowicach[2], był również dyrektorem kopalni węgla kamiennego Heinitz[1], kierował także kopalnią węgla kamiennego Giesche[4].
Po zdobyciu katowickich kopalń przez okupacyjne władze hitlerowskie 6 października 1939 roku został mianowany ich komisarycznym zarządcą, którym pozostał do około 18 grudnia 1939 roku, kiedy to zastąpił go emerytowany dyrektor kopalni Otto Fries[4]. Na skutek zbliżania się wojsk radzieckich w styczniu 1945 roku udał się na zachód wraz z około 600 pracownikami niemieckimi. Zatrzymał się w Magdeburgu, gdzie znajdowała się huta cynku, która należała do Georg von Giesches Erben. Miasto miało znaleźć się w radzieckiej strefie okupacyjnej, dlatego Nickisch przeniósł się na teren zachodnich Niemiec, gdzie również znajdowały się przedsiębiorstwa górnicze, obiekty hutnicze i handlowe związane filialnie ze spółką Georg von Giesches Erben. W Niemczech Nickisch założył kopalnię torfu Drebber, a także kamieniołomy bazaltu oraz betoniarnie[2].
W 1953 roku został dyrektorem generalnym spółki Georg von Giesches Erben, której siedziba znajdowała się wówczas w Hamburgu[2]. Od 1960 roku na emeryturze[2]. 21 stycznia 1960 roku został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec[1] I klasy[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Maniecki 2013 ↓.
- ↑ a b c d e Jaros 1988 ↓.
- ↑ „Glückauf. Berg- und Hüttenmännische Zeitschrift”. 58 (20), s. 612, 1922-05-20. (niem.).
- ↑ a b Paweł Tarapata (oprac.): Louisensglück, czyli (wątpliwe) „Szczęście Luizy”. Ecocarbo sp. z o.o. sp. k.. [dostęp 2018-01-17]. (pol.).
- ↑ „Zeitschrift für Erzbergbau und Metallhüttenwesen”. 13, s. 149, 1960. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Jaros: Tajemnice górnośląskich koncernów. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1988, s. 161, seria: Śląskie Epizody Historyczne. ISBN 83-7008-077-4.
- Jacek Maniecki: Spacer po Kleinfeldzie. W: Kleinfeld. Wielkie historie na Małym Polu. Małgorzata Krakowiak (red.). Bytom: Stowarzyszenie Fabryka Inicjatyw Lokalnych, 2013, s. 26.