Kusacz rdzawogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Kusacz rdzawogłowy
Nothocercus julius[1]
(Bonaparte, 1854)[2]
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ptaki
Podgromada Neornithes
Infragromada ptaki paleognatyczne
Rząd kusacze
Rodzina kusacze
Rodzaj Nothocercus
Gatunek kusacz rdzawogłowy
Synonimy
  • Tinamus julius Bonaparte,1854[2]
  • Nothocercus bourcieri Bonaparte,1856[3]
  • Nothocercus salvadorii Chubb, 1914[4]
  • Nothocercus fuscipennis Chapman, 1921[5]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Systematyka Systematyka w Wikispecies

Kusacz rdzawogłowy (Nothocercus julius) – gatunek ptaka z rodziny kusaczy (Tinamidae), zamieszkujący Amerykę Południową.

Systematyka[edytuj]

Takson po raz pierwszy opisany przez Bonaparte w 1854 roku pod nazwą Tinamus julius[2]. Jako lokalizację holotypu autor wskazał Kolumbię[2]. W rodzaju Nothocercus umieścił go ten sam autor w 1856 roku[3]. Zasugerowano że populacja peruwiańska może stanowić nieopisany podgatunek różniący się od reszty populacji tego ptaka, lecz stan ten wymaga badań[7]. Takson monotypowy, nie wyróżniono podgatunków[7][8].

Występowanie[edytuj]

Ptak ten zamieszkuje środkową Kolumbię i skrajnie zachodnią Wenezuelę do Ekwadoru i Peru (południowo-środkowe Cuzco)[7][8][9][10].

Morfologia[edytuj]

Długość ciała 35–41 cm[7]. Ptak o zmiennym ubarwieniu od bardzo rdzawego do oliwkowego lub brązowego. Czubek głowy barwy od kasztanowatej do czarno-brązowej, boki nieco jaśniejsze. Podbródek i gardło koloru białego[7]. Upierzenie szyi i grzbietu od oliwkowo-brązowego do rdzawo-brązowego. Na grzbiecie wąskie, czarne paski. Pokrywy naskrzydłowe ubarwione podobnie do grzbietu z płowymi plamkami. Lotki brązowo-szare[7]. Pierś i dolna część ciała w kolorze gliny lub cynamonowo-brązowa, z tyłu wąskie, czarne paski. Dziób czarniawy, dolna część żuchwy bledsza[7]. Tęczówki ciemnobrązowe. Nogi koloru niebiesko-szarego[7]. Obie płcie ubarwione podobnie. Młodociane osobniki mają na ogół jaśniejsze ubarwienie.

Ekologia[edytuj]

Tryb życia[edytuj]

Gatunek prawdopodobnie osiadły. Zamieszkuje lasy deszczowe bogate w drzewa paproci i w epifity takie jak bromelie, mchy, porosty i storczyki do wysokości 1700-3400 (głównie powyżej 2300) m n.p.m.[7]. Preferuje otwarte tereny z małymi drzewami[7]. Spotykany też w lasach strefy umiarkowanej tuż poniżej linii drzew. Zwykle spotykany pojedynczo lub w małych grupach. Dieta słabo poznana, najprawdopodobniej spożywa nasiona i owoce uzupełniając to pokarmem zwierzęcym[7].

Rozród[edytuj]

Sezon rozrodczy w Kolumbii przypada na czerwiec-sierpień[7]. Puchate upierzenie piskląt jest podobne do dorosłych z czarnymi znaczeniami na głowie. Brak informacji na temat ilości składanych jaj i wychowu młodych.

Status i ochrona[edytuj]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[6]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale określa się ją jako rzadką[11]. Główne zagrożenie dla tego gatunku stanowi wylesianie i zmiana jego siedliska na grunty rolne. Siedliska na stromych zboczach stosunkowe nienaruszone[7].

Przypisy

  1. ↑ Nothocercus julius, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d C. L. Bonaparte, 1854. Comptes Rendus hebdomadaires des séances de l'Académie des Sciences, 38, s. 663.
  3. ↑ a b C. L. Bonaparte, 1856. Comptes Rendus hebdomadaires des séances de l'Académie des Sciences, 42, s. 881.
  4. ↑ C. Chubb, 1914. Bulletin of the British Ornithologists' Club, 33, s. 95.
  5. ↑ F. M. Chapman, 1921. Description of Proposed New Birds from Columbia, Eucador, Peru and Brazil. American Museum Novitates, no. 18, s. 1.
  6. ↑ a b BirdLife International 2012. Nothocercus julius. W: IUCN 2015. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) Wersja 2014.3. <www.iucnredlist.org>. (ang.) [dostęp 2015-04-03]
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m J. Cabot, F. Jutglar, C. J. Sharpe: Tawny-breasted Tinamou (Nothocercus julius). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2014. [dostęp 2014-05-22]. (ang.)
  8. ↑ a b Frank Gill, David Donsker: Family Tinamidae (ang.). IOC World Bird List: Version 4.2. [dostęp 2014-05-22].
  9. ↑ Tawny-breasted Tinamou Nothocercus julius (ang.). BirdLife International. [dostęp 2014-05-22].
  10. ↑ Denis Lapage: Kusacz rdzawogłowy (Nothocercus julius) (Bonaparte, 1854). Avibase. [dostęp 2014-05-22].
  11. ↑ Douglas F. Stotz: Neotropical Birds: Ecology and Conservation. Chicago: The University of Chicago Press, 1996. ISBN 0-226-77629-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kusacz_rdzawogłowy&oldid=45619006”