Przejdź do zawartości

Kustodia Ziemi Świętej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kustodia Ziemi Świętej
Ilustracja
Państwo

 Palestyna
 Izrael

Siedziba

Jerozolima

Data założenia

1217

Zasięg

Palestyna,
Izrael
Jordania,
Syria,
Liban,
Cypr

Kustosz

Francesco Patton OFM

Położenie na mapie Jerozolimy
Mapa konturowa Jerozolimy, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kustodia Ziemi Świętej”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kustodia Ziemi Świętej”
Ziemia31°46′46″N 35°13′39″E/31,779361 35,227444
Strona internetowa

Kustodia Ziemi Świętej − samodzielna jednostka administracyjna Zakonu Braci Mniejszych, będąca jedną z kustodii niezależnych tego zakonu, obejmująca tereny Bliskiego Wschodu, w tym Izrael, Autonomię Palestyńską[1], Jordanię, Syrię, Liban, Rodos i Cypr[2].

Oficjalnym znakiem Kustodii, rozpoznawalnym na wszystkich budowlach stanowiących jej własność, jest krzyż jerozolimski. Patronem Kustodii jest św. Antoni z Padwy.

Herb Kustodii Ziemi Świętej

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Misja franciszkanów w Ziemi Świętej sięga roku 1217. Na kapitule generalnej w Asyżu, jeszcze za życia założyciela Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu, podjęto decyzję o wysłaniu zakonników na Bliski Wschód. Specyficzna rola, jaką pełni Kustodia od średniowiecza na terenie Bliskiego Wschodu, została doceniona przez Stolicę Świętą. Działalność misyjna braci została potwierdzona specjalnymi bullami „Gratias agimus” i „Nuper carissimae” 21 listopada 1342 r. przez papieża Klemensa IV[3].

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]

Wielowiekowa historia Kustodii jawi się jako stopniowe odzyskiwanie dla Kościoła katolickiego sanktuariów chrześcijańskich w Ziemi Świętej[4]:

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Terytorialnie obejmuje ziemie dzisiejszego Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Jordanii, Syrii, Libanu i Cypru. Posiada swoje przedstawicielstwa w wielu krajach na świecie (m.in. we Włoszech, Hiszpanii, USA, Argentynie, Niemczech, Polsce). Celem powstania Kustodii było otoczenie opieką w imieniu Kościoła katolickiego sanktuariów związanych z życiem i działalnością Chrystusa i Apostołów oraz duszpasterstwo lokalnych katolików[13].

Franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej prowadzą parafie i szkoły, organizują pielgrzymki, rozwijają działalność naukową dotyczącą Biblii i środowiska jej powstania. Główny przełożony tej bliskowschodniej prowincji franciszkańskiego zakonu nazywany jest Kustoszem Ziemi Świętej. Wybierany jest przez zakonników pochodzących z wielu krajów świata; Kustodia jest prowincją międzynarodową[13].

Kustodia posiada dwa centra naukowe: Studium Biblicum Franciscanum (Jerozolima) oraz Franciszkańskie Centrum Studiów o Chrześcijańskim Wschodzie (Kair). W Jerozolimie istnieje także, założone przez franciszkanów, Chrześcijańskie Centrum Informacyjne, koordynujące działalność związaną z opieką nad przybywającymi do Ziemi Świętej pielgrzymami. Kustodia posiada własną, założoną w 1847 roku drukarnię − Franciscan Printing Press. Ważniejszymi klasztorami Kustodii są konwenty: klasztor Najświętszego Zbawiciela (wł. San Salvatore) w Jerozolimie − siedziba Kustosza i Studium Theologicum Jerosolimitanum (wyższe seminarium), konwent w Betlejem, konwent przy bazylice Zwiastowania w Nazarecie, konwent przy bazylice Bożego Grobu, konwent w ogrodzie Oliwnym oraz dwa oficjalne przedstawicielstwa w Waszyngtonie (Commissariat of the Holy Land in America) i w Rzymie (Delegazione di Terra Santa)[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. John Abela OFM: Franciscans in the Holy Land. www.ofm.org. [dostęp 2011-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-15)]. (ang.).
  2. John Abela OFM: OFM Directiones Domorum 26.11.2009: Cyprus. www.ofm.org. [dostęp 2011-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-02)]. (ang.).
  3. La Custodia di Terra Santa. Jerozolima: Edizioni Custodia di Terra Santa, 1979, s. 8-15. (wł.).
  4. Donato Baldi OFM: W Ojczyźnie Chrystusa. Przewodnik po Ziemi Świętej. Aleksander Kowalski (tłum. i uzupełn.). Wyd. 2. Kraków-Asyż: Franciszkanie, 1993.
  5. a b Lázaro Iriarte OFMCap, Józef Salezy Kafel OFMCap, Andrzej Józef Zębik OFMCap, Krystyna Kuklińska OSC: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 37-41. ISBN 83-910410-0-X.
  6. Eugene Hoade: Guide to the Holy Land. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 1984, s. 394. (ang.).
  7. Eugenio Alliata, Enrique Bermejo, Giovanni Claudio Bottini, Lino Cignelli, Abraham Sobkowski: Sulle orme di Gesù. Guida ai santuari di Terra Santa. Milano: Edizioni Terra Santa, 2011, s. 8. ISBN 978-88-6240-120-3. (wł.).
  8. John Abela OFM, Eugenio Alliata OFM, Enrique Bermejo OFM, Marina Mordin: Atto di donazione del monte Tabor alla Custodia di Terra Santa. www.christusrex.net, 2005-07-01. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  9. Stanislao Loffreda OFM: Cafarnao V. Documentazione fotografica degli scavi (1968-2003). Jerusalem: Franciscan Printing Press, 2005, s. 11. ISBN 965-516-069-6. (wł.).
  10. Antoni Jackowski: Leksykon pielgrzymek Jana Pawła II. Kraków: WAM, 2006, s. 336-338. ISBN 83-7318-613-1.
  11. Koniec oblężenia w Betlejem. www.bbc.co.uk, 2002-05-10. [dostęp 2011-12-08].
  12. Papież w Ziemi Świętej. ekai.pl, 2014-05-27. [dostęp 2014-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-12)]. (pol.).
  13. a b c Franciszkańska obecność w Ziemi Świętej. Jerozolima: Franciscan Printing Press, 2011, s. 18-33.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paolo Pieraccini: Cattolici di Terra Santa (1333-2000). Firenze: Pagnini e Martinelli Editori, 2003. ISBN 88-8251-162-6. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]