Kutry ratownicze typu R-27

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kutry ratownicze typu R-27
Ilustracja
„Sztorm-2”
Bandera

 Polska

Operator

PRO

Dane podstawowe
Typ

kuter ratowniczy

Historia
Stocznia

Stocznia Wisła, Gdańsk

Data budowy

1974-76

Dane techniczne
Liczebność załogi

10 (8 - Cyklon[1])

Długość całkowita (L)

30,4 m

Szerokość (B)

8,32 m

Zanurzenie (D)

3,6 m

Pojemność

brutto 201 BRT
netto 57 RT

Napęd mechaniczny
Silnik

Cegielski-Sulzer 5AR25

Moc silnika

1200 KM (2 × 600 KM)

Liczba śrub napędowych

1

Prędkość maks.

12,5 w.

Kutry ratownicze typu R-27 – seria kutrów ratowniczych zbudowanych w latach 1974-1976 w gdańskiej Stoczni Wisła na zamówienie Polskiego Ratownictwa Okrętowego. Autorem projektu był inż. Władysław Dziekoński z biura projektowego PROREM.

Kutry typu R-27 były jednostkami łączącymi funkcje statku ratowniczego i holownika morskiego. Miały klasę lodową L3. Wnętrze dzieliło się na 7 przedziałów wodoszczelnych; konstrukcja stalowego kadłuba zapewniała niezatapialność jednoprzedziałową[2]. Długość kadłuba wynosiła 30,4 m, długość między pionami 28,52 m, szerokość całkowita 8,32 m, a średnie zanurzenie 2,3 m[2]. Napędzane były dwoma silnikami Cegielski-Sulzer 5AR25 o mocy po 600 KM każdy, umieszczonymi we wspólnym przedziale i napędzającymi, poprzez przekładnię redukcyjną, jedną śrubę[2]. Prędkość maksymalna wynosiła 12,5 węzłów, zasięg – 2500 Mm[2]. Jednostki wyposażono w hak i windę holowniczą Norwinch S-100-5 z uciągiem 13 ton[3]. Kutry typu R-27 były również wyposażone w urządzenia do prowadzenia prac gaśniczych (pompy ratownicze i pożarowe o wydajności 150 t/h, działka i kurtyny wodne, 4 pompy przenośne o wydajności 50 t/h) i nurkowych[4]. Załoga liczyła etatowo 12 osób, lecz faktycznie 10, a później nawet 7[2].

Serię zbudowała Stocznia Wisła w Gdańsku. Koszt budowy wynosił wówczas ok. 30 milionów zł[5].

Zbudowano cztery jednostki typu R-27:
M/s „Cyklon” (zwodowany w 1974 r.)
M/s „Huragan” (zwodow. w 1975 r.)
M/s „Tajfun” (zwodow. w 1975 r., w służbie od 1976 r.)
M/s „Sztorm-2” (zwodow. w 1976 r.)

Służba[edytuj | edytuj kod]

Jednostki typu R-27, wraz z mniejszymi R-17, stanowiły trzon polskiego ratownictwa morskiego od połowy lat 70. XX wieku[3]. Dyżurowały w portach w Świnoujściu („Sztorm-2”), Kołobrzegu („Tajfun”), Ustce („Huragan”) i Helu („Cyklon”)[3]. W 1993 roku z dyżurowania wycofany został „Cyklon”, w 1995 „Huragan”, w 1998 „Tajfun” (służący od 1993 roku w Helu)[6]. „Sztorm-2” w 1999 roku przesunięty został ze Świnoujścia do Helu, gdzie służył do 2011 roku[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dariusz Konkol, Tomasz Perka: Polskie statki ratownicze. Łódź: Księży Młyn, 2014, s. 39. ISBN 978-83-7729-102-3.
  2. ↑ a b c d e Rochowicz 2017 ↓, s. 77.
  3. ↑ a b c Rochowicz 2017 ↓, s. 78.
  4. ↑ Oceania (pl14). [dostęp 2018-04-03].
  5. ↑ Rochowicz 2017 ↓, s. 76.
  6. ↑ a b Rochowicz 2017 ↓, s. 79, 81.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dariusz Konkol, Tomasz Perka: Polskie statki ratownicze. Łódź: Księży Młyn, 2014, s. 39-40. ISBN 978-83-7729-102-3.
  • Robert Rochowicz. Statki ratownicze typów R-17 i R-27. „Morze”. 7/2017. III (22), lipiec 2017. ISSN 2543-5469. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kutry_ratownicze_typu_R-27&oldid=57946511”