Kibarty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kybartai)
Kibarty
Kybartai
Ilustracja
Kościół Zbawiciela Eucharystycznego
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Litwa

Okręg

 mariampolski

Populacja (2018)
• liczba ludności


4642

Kod pocztowy

LT-70416

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kibarty”
Ziemia54°38′N 22°44′E/54,633333 22,733333
Strona internetowa

Kibarty (lit. Kybartai) – miasto na Litwie, w okręgu mariampolskim, w rejonie wyłkowyskim, siedziba gminy Kibarty; położone przy granicy z obwodem królewieckim.

Przez miasto płynie rzeka Lipana (lit. Liepona), która jednocześnie wyznacza granicę z Rosją. Po drugiej stronie granicy znajduje się miejscowość Czernyszewskoje.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dworzec stacji Wierzbołów w Kibartach około 1900 r.

Pierwsza wzmianka o Kibartach pochodzi z 1561 roku – wówczas w inwentarzu Jurborka i Wierzbołowa pisano, że wieś ma 20 gospodarstw.

W 1856 r. Kibarty otrzymały prawa miejskie[potrzebny przypis], a gwałtowny rozwój nastąpił po 1861 r., gdy utworzono odnogę linii kolejowej z Petersburga do Warszawy, idącą do Wierzbołowa oraz wybudowano stację kolejową w Kibartach.

Za Królestwa Polskiego istniała gmina Kibarty.

W roku 1919 (lub 1924) powtórnie przyznano Kibartom prawa miejskie.

Do 1918 Kibarty leżały w Królestwie Polskim, w guberni suwalskiej, w powiecie wyłkowyskim, w gminie Kibarty.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Litwini utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 800 kobiet i dzieci (mężczyzn powyżej 16 roku życia wywieziono do miejscowości Gudkaimis). W sierpniu 1941 roku zlikwidowano getto, a Żydów przewieziono do getta w Wierzbołowie[1].

W 1998 zatwierdzono dekretem prezydenckim herb miasta[2].

W 2011 miasto zamieszkiwało 5631 osób, w tym niewielka mniejszość polska, stanowiąca 0,33% mieszkańców.

Zabytki i pomniki[edytuj | edytuj kod]

Znajdują się tu kościół Zbawiciela Eucharystycznego, zbudowany w stylu neorenesansowym w 1928, cerkiew św. Aleksandra Newskiego, wzniesiona w 1870 oraz pomnik litewskich kolporterów książek z Suwalszczyzny z 2006.

Transport[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajduje się stacja kolejowa. Kibarty pełnią rolę najważniejszego kolejowego przejścia granicznego Litwy z Rosją oraz ważnego przejścia drogowego.

Urodzeni w Kibartach[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1084.
  2. 242 Dėl Kybartų herbo patvirtinimo [online], e-seimas.lrs.lt [dostęp 2019-02-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]