Ladniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ladniki
Ледавікі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

szarkowszczyński

Sielsowiet

Radziuki

Populacja (2009)
• liczba ludności


31[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ladniki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Ladniki”
Ziemia55°19′49″N 27°23′36″E/55,330278 27,393333

Ladniki (biał. Ледавікі; ros. Лядники) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Radziuki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów ówczesny zaścianek prywatny w granicach Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Łuck (od 1927 gmina Kozłowszczyzna)[3] a następnie w gminie Szarkowszczyzna.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 39 osób, 20 było wyznania rzymskokatolickiego a 19 prawosławnego. Jednocześnie 29 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 10 białoruska. Było tu 6 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwało 40 osób[5].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Szarkowszczyźnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Duniłowiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Szarkowszczyźnie[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Ladniki, zaścianek, powiat dziśnieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 81.
  3. M.P. z 1927 r. nr 230, poz. 598
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 23.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 40.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 865.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]