54°38′30″N 25°02′40″E/54,641667 25,044444Landwarów
| |||
 Pałac Tyszkiewiczów w Landwarowie | |||
| |||
| Państwo |  Litwa
| ||
| Okręg |  wileński
| ||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
10 160 | ||
| Nr kierunkowy | (528) | ||
| Kod pocztowy | LT-25001 | ||
| Tablice rejestracyjne | .V | ||
Położenie na mapie Litwy  | |||
| 54°38′30″N 25°02′40″E/54,641667 25,044444
| |||
| Strona internetowa | |||
Portal  Litwa, Łotwa i Estonia
| |||
Landwarów[1] (lit. Lentvaris) – miasto na Litwie, w okręgu wileńskim (odległość do Wilna – 18 km), rejonie trockim (do Trok – 9 km). Obecnie najludniejsze miasto w rejonie trockim.
W mieście działa Polskie Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza(lit.).
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Dzieje[edytuj | edytuj kod]
Początki osadnictwa na tym terenie datują się od XI-XII. W miejscu obecnego Landwarowa wcześniej funkcjonowała osada Pietuchowo. Dzisiejsza nazwa ma pochodzenie niemieckie i wywodzi się prawdopodobnie ze słów "Land" (ziemia, kraj) i "Warte" (warta, straż). Znane są różne jej wersje: Littawarów, Liutawarow, Litavoriškes, Lietuwaryszki, Landwerow, Landwerów oraz Landvare.
Ziemie te często zmieniały właścicieli – ówczesne Lietuwaryszki należały m.in. do rodzin Kuncewiczów, Sapiehów, Naruszewiczów, do wileńskiego zakonu benedyktynów, Chodkiewiczów, Francuzewiczów, Hryniewiczów, Dąbrowskich. W 1850 nabył je Józef Tyszkiewicz wraz z małym zamkiem z XVII wieku oraz 4 folwarkami (Karpiówką, Pietuchowem, Raczkunami i Ustroniem). Zmienił wtedy nazwę Pietuchowa na Landwarów, a dotychczasową nazwą zaczęto określać inną osadę w okolicy.
W 1862 miasto otrzymało połączenie kolejowe. Na węźle krzyżują się linie do Wilna i Petersburga, Kowna i Kaliningradu oraz Warszawy.
Do 1927 siedziba gminy Landwarowo w województwie wileńskim. Przed II wojną światową na tym terenie dominowała ludność polska.
Po agresji ZSRR na Polskę 1939 Landwarów przekazano Litwie, 1940-1941 włączono do Związku Radzieckiego, 1941-1944 pod okupacją niemiecką, 1944-1991 ponownie w granicach ZSRR, od 1990 należy do Republiki Litewskiej.
W okresie po II wojnie światowej i utracie miasta przez Polskę do 1 listopada 1946 z rejonu landwarowskiego wysiedlono ok. 5,5 tys. Polaków i przeniesiono na ziemie mieszczące się w obecnych granicach Polski, natomiast ok. 6,3 tys. zarejestrowanych do przesiedlenia Polaków pozostało w rejonie landwarowskim[2]. Według danych litewskich w 2011 Polacy stanowili 25,75% mieszkańców Landwarowa[3].
Prawa miejskie Landwarów otrzymał w 1949, herb w 2001.
W latach 1953-1993 w najbliższej okolicy mieściła się baza rakietowa Armii Czerwonej.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- ufundowany przez rodzinę Tyszkiewiczów Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, zbudowany w latach 1910-1935 w stylu romańsko-lombardzkim, wzorowany na kościele Santa Maria delle Grazie w Mediolanie.
- pałac Tyszkiewiczów z 1885, zaprojektowany przez Tadeusza Marię Rostworowskiego we współpracy z belgijskim architektem de Waegh[4], w którym w 1919 gościł nuncjusz papieski, A. Ratti, późniejszy papież Pius XI. W 1957 w pałacu ulokowano fabrykę dywanów (AB Kilimai).
- nieopodal ruiny zameczku z XVII wieku, pierwszej siedziby rodziny Tyszkiewiczów, w którym w 1858 gościł przyszły cesarz Aleksander III.
Osoby związane z Landwarowem[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Lenartowicz – polski reżyser i scenarzysta filmowy. Jeden z twórców polskiej szkoły filmowej
- Ewa Ostrowska – polska pisarka i dziennikarka
- Igor Przegrodzki – polski aktor filmowy i teatralny
- Władysław Tyszkiewicz – polski ziemianin, arystokrata, właściciel Pałacu Tyszkiewiczów w Landwarowie
- Adela Winiarska-Skrzynecka – polska śpiewaczka operowa, profesor, zasłużona działaczka kultury
- Teresa Żylis-Gara – polska śpiewaczka operowa
- Eugenia Bujak - polska kolarka szosowa
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza granicami Polski: Polskie Nazwy Geograficzne Świata. T. II: Europa Wschodnia i Azja. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1996, s. 31. ISBN 83-7144-733-7.
- ↑ Stanisław Ciesielski, Aleksander Srebrakowski, www.hist.uni.wroc.pl [dostęp 2019-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2002-10-17].
- ↑ http://web.archive.org/web/20131002151135/http://web.stat.gov.lt/uploads/docs/Urban_areas_popul_ethnicity_2011.xls
- ↑ Tadeusz Maria Rostworowski, Polski Słownik Biograficzny, 1989–1991.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Landwarowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 75.