Lanfrank z Bec

Lanfrank z Bec
	; Posąg arcybiskupa Lanfranka (katedra Canterbury)
Data i miejsce urodzenia	ok. 1010 ; Pawia
Data i miejsce śmierci	28 maja 1089 ; Canterbury
Miejsce pochówku	Katedra w Canterbury
	Arcybiskup Canterbury
Okres sprawowania	1070-1089
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	1070
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lanfrank z Bec (ur. ok. 1010 w Pawii w Lombardii, zm. 28 maja 1089 w Canterbury) – średniowieczny filozof i teolog, benedyktyn i arcybiskup Canterbury. Pierwszy^[1] opat klasztoru Saint-Étienne w Caen, duchowy doradca Wilhelma Zdobywcy. Założył szkołę klasztorną w Bec w Normandii.

W sporze o wzajemny stosunek wiary i rozumu stawał w obronie poglądów dających pierwszeństwo wierze. Dla udowodnienia wysuwanych tez posługiwał się rozumowaniem, traktując dialektykę jako metodę poznawczą w teologii.

Zabrał głos w sporze o Eucharystię, który miał miejsce około 1050 roku i wypowiedział się przeciwko Berengarowi. Dla wyjaśnienia realnej obecności posłużył się terminologią zaczerpniętą z filozofii Arystotelesa. Odróżnił w eucharystycznych postaciach niewidzialną substancję od widzialnych przypadłości (akcydensy). Przemiana sakramentalna dokonuje się – jak tłumaczył – na poziomie substancji, a nie przypadłości^[2]. Nauka o substancji i jej akcydensach pozwoliła na odejście od „kanibalistycznych” interpretacji Eucharystii i dała podstawę dla późniejszej nauki o transsubstancjacji. Termin transsubstancjacja (tj. przemiana substancji chleba w substancję Chrystusa), utworzony został w połowie XII wieku, podjął go sobór laterański IV i sobór trydencki, a twórczo rozwinął Tomasz z Akwinu.

Próbował zrewidować tekst Wulgaty, jednak bez powodzenia^[3].

Mimo iż nigdy nie potwierdzono jego kultu, prymas Lanfrank w Anglii tytułowany jest mianem błogosławionego^[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Opactwo Matki Bożej w Bec

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Marc Morris. Out&About Where history happened. Norman churches. „BBC History Magazine”. 13, kwiecień 2013. Londyn: Bristol Magazines Ltd.. ISSN 1469-8552.
↑ De corpore et sanguine Domini, Kap. 18.
↑ Metzger B.M., The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press, New York, Oxford 1980, s. 76.
↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 568/569. ISBN 83-7097-464-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Helen Clover, Margaret Gibson: The Letters of Lanfranc, Archbishop of Canterbury. Oxford University Press, 1979, ISBN 0-19-822235-1.
Margaret Gibson: Lanfrank von Bec. In: TRE 20 (1990), 434-436
Margaret T. Gibson: Lanfranc of Bec. Clarendon, Oxford 1978, ISBN 0-19-822462-1.

[1] Marc Morris. Out&About Where history happened. Norman churches. „BBC History Magazine”. 13, kwiecień 2013. Londyn: Bristol Magazines Ltd.. ISSN 1469-8552.

[2] De corpore et sanguine Domini, Kap. 18.

[3] Metzger B.M., The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration, Oxford University Press, New York, Oxford 1980, s. 76.

[4] Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 3: H-Ł. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 568/569. ISBN 83-7097-464-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

Przed inwazją Normanów	Augustyn Wawrzyniec Mellitus Just Honoriusz Deusdedit Wighard Teodor z Tarsu Bertwald z Canterbury Tatwin Nothelm Kutbert z Canterbury Bregwin Jaenbert Æthelhard Wulfred Feologild Ceolnoth Æthelred Plegmund Athelm Wulfhelm Odo Ælfsige Byrhthelm Dunstan Æthelgar Sigeric Ælfric Ælfheah Lyfing Æthelnoth Eadsige Robert Stigand
Od inwazji Normanów do Reformacji	Lanfrank z Bec Anzelm Ralph d'Escures William de Corbeil Theobald z Bec Tomasz Becket Roger de Bailleul Richard z Dover Baldwin z Forde Reginald Fitz Jocelin Hubert Walter Reginald John de Gray Stephen Langton Walter d'Eynsham Richard le Grant Ralph Neville John z Sittingbourne John Blund Edmund Rich Bonifacy William Chillenden Robert Kilwardby Robert Burnell John Peckham Robert Winchelsey Thomas Cobham Walter Reynolds Simon Mepeham John de Stratford John de Ufford Thomas Bradwardine Simon Islip William Edington Simon Langham William Whittlesey Simon Sudbury William Courtenay Thomas Arundel Roger Walden Thomas Arundel Henry Chichele John Stafford John Kempe Thomas Bourchier John Morton Thomas Langton Henry Deane William Warham Thomas Cranmer Reginald Pole
Po Reformacji	Matthew Parker Edmund Grindal John Whitgift Richard Bancroft George Abbot William Laud William Juxon Gilbert Sheldon William Sancroft John Tillotson Thomas Tenison William Wake John Potter Thomas Herring Matthew Hutton Thomas Secker Frederick Cornwallis John Moore Charles Manners-Sutton William Howley John Sumner Charles Longley Archibald Tait Edward Benson Frederick Temple Randall Davidson Cosmo Lang William Temple Geoffrey Fisher Michael Ramsey Donald Coggan Robert Runcie George Carey Rowan Williams Justin Welby