Las Załęski
 Las Załęski w Załęskiej Hałdzie (2014) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°15′06,5″N 18°57′44,3″E/50,251800 18,962300
| |
Las Załęski – kompleks leśny o charakterze półnaturalnym, znajdujący się na granicy Chorzowa, Katowic i Rudy Śląskiej. Stanowi północny przyczółek dawnej dziedziny książąt pszczyńskich – Lasów Pszczyńskich (Puszcza Śląska), współcześnie leśnym pasie ochronnym GOP[1].
Lasy Załęskie zarządzane są przez Nadleśnictwo Katowice z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Katowicach, Leśnictwo Panewnik. Na terenie lasów znajduje się zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Uroczysko Buczyna”[2].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Według podziału fizycznogeograficznego Jerzego Kondrackiego Las Załęski znajduje się w mezoregionie Wyżyna Katowicka (341.13), będącej południową częścią Wyżyny Śląskiej, w podprowincji Wyżyna Śląsko-Krakowska[3]. Geologicznie położony jest w niecce górnośląskiej, która wypełnia utwory pochodzące z górnego karbonu zawierające pokłady węgla kamiennego. Według jednostek morfologicznych kompleks leśny znajduje się na Wzgórzach Kochłowickich, stąd też obszar ten charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem powierzchni. Najwyższe wzniesienie Lasu Załęskiego, położone w środkowej części lasu, to Cisowa Góra. Jego wysokość dochodzi do 338,8 m n.p.m.[4]
Klimat kompleksu leśnego w niewielkim stopniu różni się od warunków klimatycznych panujących w okolicy. Średnia roczna temperatura wynosi 8,1 °C, a średnia roczna suma opadów 710 mm. Powierzchnia Lasu Załęskiego położona jest w północnej części w dorzeczu Wisły, w zlewni Rawy, a w południowej w dorzeczu Odry. Średni czas zalegania pokrywy śnieżnej wynosi 60-70 dni, a okres wegetacyjny trwa średnio 200-220 dni. Charakterystyczne są tu wiatry słabe, o prędkości nieprzekraczającej 2 m/s, wiejące z kierunku zachodniego[5][6].
Przyroda i ochrona środowiska[edytuj | edytuj kod]
Dużą powierzchnię kompleksu zajmują zbiorowiska leśna o charakterze półnaturalnym (płaty starodrzewu bukowego i dębowego)[7]. Składają się na niego bory mieszane, lasy mieszane oraz w niewielkim stopniu lasy grądowe. Z żyjących gatunków występują tu m.in.: konwalia majowa, kruszyna pospolita, borówka czarna, borówka brusznica, wrzos zwyczajny, trędownik bulwiasty, narecznica samcza, oraz orlica pospolita. Część lasu zajmuje zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Uroczysko Buczyna”[1].
Spośród gatunków zwierząt występuje tu m.in. sarna, tchórz, łasica i wiele gatunków ptaków typowych dla środowiska leśnego. Dzięki sąsiedztwu z Lasami Panewnickimi łatwa jest migracja różnych gatunków zwierząt[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Lokalny Program Rewitalizacji Obszarów Po-przemysłowych i Po-wojskowych Miasta Chorzów. „Załącznik do Uchwały Rady Miasta Chorzów nr XXII/432/04 z dnia 1 lipca 2004 r.”, s. 14, 2004. Chorzów. Urząd Miasta Chorzów. (pol.).
- ↑ Podział administracyjny. mapa.katowice.lasy.gov.pl. [dostęp 2014-02-25].
- ↑ Absalon, Czaja i Jankowski 2012 ↓, s. 43.
- ↑ Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2014-05-13]. (pol.).
- ↑ Absalon, Czaja i Jankowski 2012 ↓, s. 51-56.
- ↑ Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Geoportal. [dostęp 2014-10-28]. (pol.).
- ↑ Tokarska-Guzik, Rostański i Kupka 2002 ↓, s. 90.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Damian Absalon, Stanisław Czaja, Andrzej T. Jankowski: Środowisko geograficzne. W: Katowice. Środowisko, dzieje, kultura, język i społeczeństwo. T. 1. Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2012, s. 43-78. ISBN 978-83-8772-724-6.
- Barbara Tokarska-Guzik, Adam Rostański, Roman Kupka: Katowice. Przyroda miasta. Katowice: Wydawnictwo KUBAJAK, 2002. ISBN 83-87971-49-9.
| Parki | |
|---|---|
| Kompleksy rekreacyjne | |
| Użytki ekologiczne |
|
| Rezerwaty przyrody | |
| Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe | |
| Lasy i pomniki przyrody | |
| Przyroda nieożywiona | |
| Instytucje |
