Last Child
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Wydawnictwo |
Fake Records |
Last Child – indonezyjski zespół muzyczny z Dżakarty[2]. Został założony w 2006 roku[3].
W pierwotnym składzie grupy znaleźli się: Virgoun Teguh – wokal, gitara, Dimas Rangga – bas, Ary Ceper – perkusja[2][4].
W 2007 r. wydali swój pierwszy album pt. Grow Up, który nie zdobył większej popularności[1]. Szerszą rozpoznawalność przyniósł im dopiero album Everything We Are Everything z 2009 r., wydany nakładem wytwórni Fake Records[2]. Grupa przebiła się za sprawą utworu „Diary Depresiku”, opowiadającym o dziecku rozdartym emocjonalnie po rozwodzie rodziców. Po sukcesie tej piosenki podpisali kontrakt z wydawnictwem muzycznym dr.m[4].
Na albumie Our Biggest Thing Ever z 2012 r. znalazł się utwór „Seluruh Nafas Ini” z gościnnym udziałem Gisel, finalistki programu Indonesian Idol[5].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Źródło:[6]
- Albumy
- 2007: Grow Up
- 2009: Everything We Are Everything
- 2012: Our Biggest Thing Ever
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anissa Sadino, Adinda Githa, Andrian Gilang Khrisnanda: Virgoun, Anak Band Penuh Tato yang Kini Berhijrah. Kumparan, 2018-05-23. [dostęp 2021-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-07)]. (indonez.).
- ↑ a b c Reno Nismara. Besok. Rolling Stone Release Party Edisi April 2011. „Rolling Stone Indonesia”, 2011-04-07. [dostęp 2021-11-07]. [zarchiwizowane z adresu 2011-04-10]. (indonez.).
- ↑ Riswinanti: Editor Says: Merayakan 11 Tahun Last Child di Dunia Musik. Fimela.com, 2017-01-11. [dostęp 2021-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-07)]. (indonez.).
- ↑ a b Indah Setiawati. Last Child wants to have a say. „The Jakarta Post”, 2012-03-04. [dostęp 2021-11-07]. [zarchiwizowane z adresu 2013-02-04]. (ang.).
- ↑ Evelyn Natasia Tamba, Kistyarini: Lirik dan Chord Seluruh Nafas, Kolaborasi Last Child dan Giselle. Kompas.com, 2020-06-23. [dostęp 2021-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-07)]. (indonez.).
- ↑ Indra Kurniawan: Virgoun Dituding Menomorduakan Last Child. Tabloidbintang.com, 2017-06-02. [dostęp 2021-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-07)]. (indonez.).